Skleroterapia jest zabiegiem stosowanym w leczeniu żylaków, przewlekłej niewydolności żylnej. Polega na nastrzykiwaniu żylaków środkami powodującymi, że zarastają, czyli olbiterują. Po wykonaniu zabiegu pacjent obowiązkowo musi mieć w ostrzykiwanym miejscu elastyczny opatrunek uciskowy, który jest końcowym etapem danej terapii. Paulina Bednarczyk, dziennikarz z dziedziny kosmetologii z Instytutu Medycyny Estetycznej i Kosmetologii Dermedik w Krakowie.
Skleroterapia z reguły jest stosowana w początkowym stadium schorzenia, gdzie głównymi objawami u pacjenta są teleangiektazje oraz małe żylaki. Mimo wszystko, terapia nadaje się także do leczenia większych żylaków, jednak trzeba mieć świadomość, że nie u każdego pacjenta może być ona wykonywana.
Wskazania do zabiegu
Skleroterapię stosuje się do leczenia takich zmian żylakowych, którym nie towarzyszą żadne poważne uszkodzenia powierzchniowych pni żylaków nóg ( żyła dopiszczelowa i odstrzałkowa). Bardzo ważny jest tu także stan zastawek żylnych, które regulują kierunek przepływu krwi. Ich sprawność ocenia się dzięki przeprowadzeniu dokładnego badania ultradźwiękowego. W przypadku, gdy są one uszkodzone i dochodzi do niewydolności ich głównych ujść do układu żył głębokich, zabieg nastrzykiwania nie może zostać przeprowadzony. Aktualnie dzięki bardzo rozwiniętej diagnostyce USG żył kończyn dolnych, można dokładnie określić jaki sposób leczenia żylaków jest najbardziej odpowiedni dla danego pacjenta.
Jak działa skleroterapia?
Skleroterapia jest metodą leczniczą, którą wykonuje się głównie w przypadkach, w których odradza się wszelkie postępowanie chirurgiczne, związane z trudnościami technicznymi czy też wysokim ryzykiem niepowodzenia lub też na wyraźne życzenie pacjenta.
Sam zabieg polega na wstrzyknięciu do żylaka środka obilterującego, który po aplikacji powoduje w miejscu wstrzyknięcia powstanie stanu zapalnego żyły. Skutkiem takiego działania jest zarastanie żyły. Krew przestaje płynąć a żylak stopniowo zanika.
Obecnie rozwija się i staje się coraz bardziej popularna echoskleroterapia, w której wykorzystywane jest USG, pod którego kontrolą wykonywany jest zabieg skleproterapii.
Końcowym etapem terapii jest poddanie kończyny na której była ona przeprowadzona, uciskowi bandaży elastycznych, pończoch uciskowych lub zwykłych bandaży. Powoduje on zbliżenie do siebie ścian naczynka żylnego, co zdecydowanie ułatwia zamknięcie światła żyły. Taki ucisk powinien być utrzymywany około 2 lub 3 tygodni – w zależności od indywidualnego przypadku.
Najczęściej do zabiegu wykorzystywane są następujące środki obliterujące: Aetoksysklenel, Polidocanol (znany także pod różnymi innymi nazwami – Laureth, Sclerovein, Sotrauerix) lub siarczan sodowy tetradecylu.
W przypadku gdy mamy do czynienia z większymi żylakami, czyli żyłami o średniej i dużej średnicy (powyżej 4 mm) oprócz Polidocanu podaje się także do żylaka powietrze, które rozpręża środek i powstaje tak zwana pianka. Sam zabieg nazywa się obliteracją piankową i tak samo jak echoskleroterapia wykonywany jest pod kontrolą USG.
Najlepsze wyniki skleproterapii odnotowuje się w przypadku mniejszych żylaków oraz teleangiektazji (tak zwanych pajączków).
Przygotowanie do zabiegu
Skleroterapia nie wymaga od pacjenta przebywania w szpitalu, co znacznie skraca czas leczenia do jednej lub dwóch godzin, a pacjent może wrócić do normalnego trybu życia zaraz po wykonaniu zabiegu.
Przed samą terapią osoba zgłaszająca się na nią nie powinna smarować nóg maściami, żelami lub kremami. Powinna też unikać golenia nóg, ponieważ może to prowadzić do powstania smug na kończynach, które utrudnią lekarzowi obserwację żył oraz pajączków w czasie zabiegu.
Po zabiegu można wrócić do codziennych zajęć, a przez kilka następnych tygodni należy unikać ciepłych kąpieli, saun oraz opalania miejsc które były poddane terapii. Bardzo ważne jest noszenie opasek uciskowych, pończoch czy też bandaży. Częstość powikłań po zabiegu zależy głównie od doświadczenia osoby go wykonującej i od właściwego doboru metody.
Przeciwwskazania:
- ciąża, karmienie piersią;
- alergia na środki obliterujące;
- poważna choroba układowa, np. cukrzyca;
- przebyta niedawno zakrzepica żył głębokich;
- miejscowa (skórna lub układowa) infekcja;
- niezmniejszający się pod wpływem leczenie obrzęk nóg;
- unieruchomienie.
