Polidioksanowe nici liftingujące – nowość w medycynie estetycznej

 

Streszczenie

 

Polidioksanon – substancja stosowana dotych- czas do produkcji wchłanialnych szwów chi- rurgicznych znalazła zastosowanie w medycy- nie estetycznej. Dzięki swoim właściwościom polegającym na stymulacji produkcji kolagenu nadaje się do zastosowania w zabiegach liftingu twarzy, szyi, dekoltu oraz w procedurach ujędr- niania i napinania skóry w okolicach ramion, de- koltu, brzucha, pośladków czy ud. Wysoki profil bezpieczeństwa polidioksanonu, potwierdzony wieloletnimi obserwacjami i badaniami kli- nicznymi, sprawia, że zabiegi z wykorzystaniem nici polidioksanowych są bezpieczne i w pełni przewidywalne. Odpowiednio zastosowane nici polidioksanowe umożliwiają uzyskanie efektów zbliżonych do chirurgicznego liftingu twarzy.

 

Wstęp

 

Medycyna estetyczna to jedna z gałęzi medycyny, która w ostatnich latach wykazuje bardzo dynamiczny rozwój, zarówno w zakresie nowych procedur zabiegowych, jak również wprowadzania coraz nowszych i bardziej za- awansowanych preparatów.

 

W ostatnich latach dużym osiągnięciem w zakresie nowych procedur zabiegowych stało się wprowadzenie na polski rynek nici PDO.

 

Dzięki zabiegom z zastosowaniem nici PDO można w skuteczny i bezpieczny sposób zapobiegać i leczyć objawy związane z ptozą tkanek, na- pinać skórę, wpływać na poprawę jej gęstości. Dzieje się tak dzięki swoistym właściwościom polidioksanonu, po- legającym na wywoływaniu łagodnej odpowiedzi tkanko- wej prowadzącej do produkcji nowego kolagenu.

 

Polidioksanon to syntetyczne włókno otrzymywane w procesie polimeryzacji z otwarciem pierścienia mono- meru p-dioksanonu. Na rysunku 1 przedstawiono sche- mat otrzymywania polidioksanonu.

 

W warunkach in vivo polidioksanon ulega powolnej hydro- lizie, tworząc monomery kwasu 2-hydroksy-etoksyoctowego. Monomery ulegają dalszemu rozkładowi, w wyniku którego otrzymujemy wodę i dwutlenek węgla – związki obojętne dla organizmu i całkowicie resorbowalne przez skórę.

 

Włókno zbudowane z polidioksanonu nie posiada wła- ściwości pirogennych, nie indukuje również odpowiedzi ze strony układu odpornościowego.

 

W medycynie polidioksanon jest stosowany od przeszło dwudziestu lat. Znalazł zastosowanie w monofilamento- wych, wchłanialnych szwach chirurgicznych oraz w im- plantach ortopedycznych. Jest to materiał dobrze poznany i przebadany, a przez to cechujący się wysokim profilem bezpieczeństwa, co odgrywa kluczową rolę w przypadku nowości wchodzących do medycyny estetycznej. Często już po kilku latach od wprowadzenia okazuje się, że ze względu na ilość powikłań i działań niepożądanych ko- nieczne jest wycofanie nowej metody lub produktu.

 

W ciągu dwudziestu lat wykonano kilkadziesiąt milio- nów zabiegów chirurgicznych z zastosowaniem materiałów szewnych z polidioksamonu. Ta ilość pozwala stwierdzić, że nici PDO są całkowicie bezpieczne dla ludzkiego organizmu.

 

Po wprowadzeniu do organizmu polidioksanon ulega stopniowej resorpcji w ciągu 180 (maksymalnie 240) dni.

 

Początki XXI wieku to okres, kiedy podjęto pierwsze pró- by zastosowania polidioksanonu jako swoistego stymulato- ra tkankowego pobudzającego produkcję nowego kolagenu. W 2008 roku, w Korei Południowej, opatentowano pierwsze systemy nici polidioksanowych umieszczonych na specjal- nej igle do zastosowań w zabiegach medycyny estetycznej i chirurgii plastycznej. Od tego czasu nici PDO na stałe za- gościły w ofercie zabiegów w czołowych klinikach zajmu- jących się medycyną estetyczną i chirurgią plastyczną na całym świecie. Zabiegi są bardzo popularne w Korei, Japonii, nAmeryce Północnej i Południowej oraz w Rosji. Obecnie za- czynają podbijać Europę. Popularność zabiegów nićmi PDO wynika z kilku podstawowych faktów: bezpieczeństwa, skuteczności, przewidywalności, łatwości przeprowadze- nia procedury oraz ceny zabiegu. Na wszystkich tych polach zabiegi z zastosowaniem nici PDO są bezkonkurencyjne w porównaniu do pozostałych systemów nici liftingują- cych czy innych zabiegów medycyny estetycznej. W tabeli 1 przedstawiono porównanie podstawowych cech systemów nici liftingujących obecnych na rynku.

 

W Korei opracowano również metodę polegającą na implantacji nici PDO w punkty akupunkturowe, dzięki czemu możliwa jest długotrwała stymulacja odpowied- nich meridianów i regulacja przepływu energii. Wyko- rzystuje się to działanie w przypadku wielu dolegliwości, którym towarzyszy przewlekły ból, spadek odporności i osłabienie organizmu. Ponadto opracowane są również procedury zastosowania nici PDO w przypadku nietrzy- mania moczu i zaburzeń potencji.

 

Zabieg z zastosowaniem nici PDO

 

Idea zabiegu opiera się na połączeniu dwóch mechani- zmów działania. Pierwszy polega na mechanicznym na- pięciu i uniesieniu skóry. Uzyskuje się to poprzez wpro- wadzenie nici PDO w głębokie jej warstwy (skóra właściwa lub tkanka podskórna). Drugi mechanizm wykorzystuje biomedyczne właściwości polidioksanonu, który poprzez stymulację fibroblastów pobudza naturalny proces syn- tezy kolagenu (Rys. 2 i Rys. 3). Dzięki takiej synergii dzia- łania uzyskiwane są pożądane efekty estetyczne.

 

Proces reorganizacji struktury skóry przebiega dwuetapo- wo. Tuż po zabiegu następuje wygładzenie zmarszczek i pod- ciągnięcie tkanek, wynikające z mechanicznego oddziaływania wprowadzonej nici. Po około miesiącu rozpoczyna się widocz- na poprawa pierwotnego efektu estetycznego, wynikająca z ko- lei z nasilonego procesu syntezy endogennych włókien kolage- nowych, która rozpoczyna się po około 14 dniach od zabiegu.

 

Nici PDO ulegają całkowitej resorpcji, a efekty estetyczne, wy- nikające ze zwiększonej syntezy kolagenu, utrzymują się średnio około 24 miesięcy (maksymalnie do 36 miesięcy). Czas utrzymy- wania się efektu estetycznego uzależniony jest od wyjściowej kondycji skóry, ilości fibroblastów w jej obrębie, tempa procesów metabolicznych zachodzących w skórze oraz od wieku pacjenta i stylu życia (używki, fotoprotekcja, nawilżenie skóry itd.).

 

Ze względu na szybkie tempo wchłaniania się, nici PDO nie mają tendencji do wywoływania zwłóknień i bli- znowacenia, w odróżnieniu od włókien o dużej średnicy i okresie biodegradacji powyżej roku, gdzie ryzyko takie zwiększa się w sposób statystycznie znamienny [9].

 

Wskazania i przeciwwskazania do stosowania nici PDO

 

Ze względu na mechanizm działania, jaki wykazują nici PDO, można je stosować w celu ujędrnienia skóry, zwięk- szenia jej napięcia, redukcji zmarszczek czy likwidacji na- stępstw jej zwiotczenia. Efekty zabiegów opierają się na zdolności indukcji syntezy nowych włókien kolagenowych. Ponadto jeśli nić umieszczona zostanie głębiej, w obrębie tkanki tłuszczowej, pobudzeniu ulega proces naturalnej lipolizy. Wpływa to na zmniejszenie objętości oraz ilości adipocytów. Dzięki tej zdolności wykazywanej przez nici PDO możemy uzyskać efekt wyszczuplenia twarzy z jedno- czesnym naciągnięciem skóry – zabieg V liftingu.

 

Implantacja nici PDO może powodować również zmniej- szenie napięcia mięśni mimicznych twarzy. Osłabienie siły ich działania pozwala uzyskać efekt zbliżony do iniekcji toksyny botulinowej. W porównaniu z toksyną botulino- wą działanie nici jest słabsze, jednak efekty estetyczne są bardziej naturalne. Działanie to jest szczególnie pożąda- ne u pacjentów, którzy chcą zachować naturalną mimikę z jednoczesną redukcją zmarszczek mimicznych.

 

Główne wskazania do zastosowania nici PDO:

 

twarz:

•  poziome zmarszczki na czole
• lwia zmarszczka
• obniżone zewnętrzne krawędzie brwi, opadające brwi
• zwiotczenie skóry poniżej dolnych powiek
• pogłębione fałdy nosowo-wargowe
• bruzda policzkowo-jarzmowa
• fałd podbródkowy
• linie marionetki
• V-lifting
• opadające policzki
• korekta okolicy jarzmowej
• zwiotczenie skóry w obszarze poniżej żuchwy
• korekta zmarszczek palacza

 

ciało:

•  fałdy i zmarszczki skóry na szyi i dekolcie
• ujędrnianie i kształtowanie piersi, uniesienie piersi
• zwiotczenie tkanek i rozstępy na pośladkach, brzuchu, ramionach i nogach
• lifting pośladków
• zwiotczenie skóry i tkanki podskórnej (np. po porodach, po zabiegach liposukcji)
• otyłość
• ramiona, brzuch, żebra
• łysienie (zabieg wspomagany dodatkowo podaniem PRP)
• poprawa jędrności i napięcia skóry w okolicach kolan i łokci
• korekta zmian zanikowych na grzbietach rąk

 

Przeciwwskazania do stosowania zabiegów z zastosowaniem nici PDO są ogólnymi przeciwwskazaniami do wykonywania innych zabiegów z zakresu medycyny este- tycznej. Należą do nich m.in.:

 

• stany zapalne skóry i tkanki podskórnej
• choroby autoimmunologiczne
• zrosty i zwłóknienia w obrębie skóry i tkanek podskórnych
• padaczka
• choroby psychiczne
• zaburzenia krzepliwości krwi
• stosowanie kuracji antykoagulantami (kurację należy zaprzestać na minimum 14 dni przed planowanym zabiegiem)

 

Rodzaje nici PDO

 

System nici PDO składa się z dwóch zasadniczych elementów. Pierwszym jest nitka, którą implantujemy w skórze, drugim zaś igła, za pomocą której dokonujemy implantacji. Jeden koniec nitki znajduje się w igle, a drugi jest na niej opleciony.

 

Obecnie dostępne są różne rodzaje nici PDO (MONO, DS, SCREW, TWIN, MGB). Jak podaje reprezentant certyfikatu CE, firma HILO PHARM Ltd. z Irlandii, w najbliższym cza- sie pojawią się kolejne, obecnie jeszcze w fazie rejestracji. Przeznaczenie nici PDO jest uzależnione od wyjściowej kondycji skóry, korygowanego defektu estetycznego oraz doświadczenia osoby wykonującej zabieg. Dzięki temu uzyskujemy nieograniczoną wręcz ilość wskazań, w jakich możemy zastosować nici polidioksanowe.

 

Nici Mono

 

Nić mono to pojedyncze włókno polidioksanonu. Po wprowadzeniu do skóry powoduje pobudzenie syntezy kolagenu. Wykazuje również działanie napinające i wy- gładzające skórę. Posiada stosunkowo niewielkie zdol- ności do podnoszenia tkanek. Stosowana jest głównie w zabiegach mających na celu wygładzenie zmarszczek mimicznych, zwiększenie objętości policzków, wygładze- nie okolicy dekoltu i szyi, przy liftingu podbródka.

 

Nici MONO znalazły wszechstronne zastosowanie w przypadkach konieczności zwiększenia napięcia i po- prawy jędrności skóry także poza twarzą. Dodatkowo możemy je również stosować w celu redukcji objętości, implantując je w obrębie tkanki tłuszczowej. Nici MONO są również wykorzystywane w połączeniu z innymi ro- dzajami nici w zaawansowanych zabiegach liftingu twa- rzy, korekty fałdów nosowo-wargowych, konturowaniu linii żuchwy, liftingu piersi, pośladków itp.

 

W przypadku zmarszczek występujących w górnej czę- ści twarzy zastosowanie nici MONO umożliwia uzyskanie efektów zbliżonych do podania toksyny botulinowej – uzy- skujemy efekt wygładzenia zmarszczek i, w zależności od głębokości implantacji nici, możemy w pewnym stopniu ograniczyć aktywność mięśni mimicznych tej okolicy.

 

Nie ma konieczności specjalnych przygotowań pacjen- tów do zabiegu. Sama procedura implantacji nici w skó- rze nie wymaga nacięć i nie pozostawia blizn. Po zabiegu zaimplementowane nici są niewidoczne i niewyczuwalne.

 

Nici MONO są najbardziej wszechstronnym rodzajem nici PDO, a ich zastosowanie ograniczają tak napraw- dę umiejętności i pomysłowość operatora.

 

Nici skręcone na igle screw i ds

 

Nici skręcone na igle występują w dwóch rodzajach: SCREW i DS. Nić SCREW to pojedyncza nić typu MONO, której wolny koniec opleciony jest spiralnie na igle (Rys. 7).

 

Dzięki takiej budowie w trakcie wprowadzania wolny koniec nici wkręca się w tkankę w sposób przypomina- jący wkręcanie śruby. Umożliwia to uzyskanie efektu uniesienia skóry i tkanki podskórnej. Nici te doskonale nadają się do wszelkiego typu zabiegów, w których zależy nam na podniesieniu skóry, odciągnięciu fałdów nosowo- -wargowych, linii marionetek czy podniesieniu powiek. Dzięki niciom SCREW możemy również wykonać zabieg V-liftingu w okolicach środkowej i dolnej części twarzy. Zabieg ten to opatentowana procedura estetyczna o na- zwie HILO Lift.

 

Nowością w zakresie nici PDO są nici DS (Double Screw).

 

Nici typu twin

 

Nić TWIN to skręcona wokół własnej osi nitka MONO – w przybliżeniu przypomina warkocz. Skręt nici umoż- liwia silniejszą odpowiedź tkankową i większą syntezę kolagenu wokół zaimplantowanej nici. Nitki TWIN może- my stosować w tych samych lokalizacjach, co nici MONO, jeśli pożądana jest większa synteza kolagenu. Ze względu na swoją budowę są znacznie sztywniejsze w porównaniu z nićmi MONO, dlatego wykazują większą zdolność do wygładzania i napinania położonej nad nimi skóry.

 

Są to dwie nici SCREW wychodzące z jednej igły i opla- tające się na niej, podobnie jak alfa-helisa DNA. Nici DS możemy stosować w tych samych lokalizacjach, co nici SCREW, w sytuacjach, gdy zależy nam na jeszcze silniej- szym uniesieniu tkanek i syntezie większej ilości kolage- nu. Schematyczne różnice między nićmi MONO, TWIN i DS przedstawiono na rysunku 9.

Podsumowanie

 

Nici PDO stanowią ciekawą alternatywę dla zabiegów chirur- gicznego liftingu twarzy. Metoda nie jest w stanie zmniejszyć nadmiaru skóry, jednak w znaczący sposób może wpłynąć na poprawę jej jakości oraz napięcia. Jest to również pierwszy zabieg w zakresie medycyny estetycznej umożliwiający pro- wadzenie skutecznej terapii opadniętych powłok skórnych bez konieczności zwiększania objętości struktur położonych poniżej (w odróżnieniu do zabiegu liftingu wolumetryczne- go). Procedura implantacji nici PDO jest szybka i bezpiecz- na, a efekty widoczne są zaraz po zabiegu. Dodatkowo należy pamiętać, że, jak każdy stymulator tkankowy, również po- lidioksanon wywołuje nasilenie efektu estetycznego odro- czone w czasie – pierwsze widoczne zmiany pojawiają się po około 14 dniach. Pacjenci, u których wykonywane były zabiegi z zastosowaniem nici PDO, twierdzili, iż dyskomfort towa- rzyszący procedurze jest mniejszy niż w przypadku podania kwasu hialuronowego czy mezoterapii. Dlatego stosowanie powszechnie dostępnych kremów znieczulających jest w zu- pełności wystarczającym przygotowaniem pacjenta.

 

Kolejną zaletą nici PDO jest czas utrzymywania się efektu estetycznego – średnio około 24 miesięcy. Oczy- wiście musimy pamiętać o konieczności uwzględnienia ilości fibroblastów, których liczba zmniejsza się wraz z wiekiem pacjenta. Aby uzyskiwać zbliżone efekty w róż- nych grupach wiekowych, wystarczające jest zastosowa- nie większej ilości nici u osób w starszym wieku i dzięki temu wywołanie intensywniejszej odpowiedzi tkankowej pod postacią produkcji nowego kolagenu.

 

Włókno zbudowane z polidioksanonu nie posiada wła- ściwości pirogennych, nie indukuje również odpowiedzi ze strony układu odpornościowego. Może więc być bez- piecznie stosowane u osób ze skłonnością do alergii.

 

Szeroka gama rozmiarów, różnorodność nici (MONO, TWIN, DS, SCREW, MGB) oraz bezpieczeństwo i długotrwałe efekty estetyczne zwiastują, iż najbliższe lata będą zdominowane przez zabiegi wykonywane w oparciu o nici liftingujące PDO.

 

Autor artykułu składa podziękowanie firmie HILO PHARMA Sp. z o.o., wyłącznemu dystrybutorowi nici PDO na terenie Polski, oraz właścicielowi patentu HILO Lift za udostępnienie zdjęć (Rys. 2-10) oraz nici HILO Lift niezbędnych do opracowania artykułu.

 

Nici haczykowe mgb

 

Obecnie najbardziej zaawansowanym systemem nici PDO są nici haczykowe MGB. Jest to system zbliżony swoimi możliwościami do nici podwieszających tkanki w sposób mechaniczny. Nić zawiera szereg drobnych haczyków, które otwierają się w jedną stronę po zaimplantowaniu w tkankach. Sprawia to, że nici MGB są w stanie unieść i utrzymać w no- wej pozycji opadające tkanki. Dzięki prostocie implantacji nici MGB stanowią najbezpieczniejszą i najmniej obciążającą dla pacjenta alternatywę spośród wszystkich dostępnych na ryn- ku nici haczykowych czy stożkowych – porównanie w tabeli 1.

 

Nici MGB stanowią pomost pomiędzy ideą implantacji nici PDO (prostota procedury, brak powikłań, pobudzenie naturalnych procesów naprawczych i regeneracyjnych) a nićmi liftingującymi tkanki w sposób mechaniczny (moż- liwość liftingu zbliżonego do procedur chirurgicznych).

 

Dzięki zastosowaniu 8 do 12 nici MGB jesteśmy w sta- nie wykonać lifting całej twarzy z uniesieniem powiek i liftingiem czoła włącznie (opatentowany zabieg HILO Lift). W terapii łączonej nici MGB wykorzystuje się przede wszystkim jako stelaż utrzymujący mechanicznie skó- rę, wspierany dodatkowo przez pozostałe rodzaje nici (MONO, TWIN, SCREW i DS).

 

Źródło:

Kosmetologia Estetyczna / 3 / 2013 / vol. 2