Lasery i pierwsze ich zastosowania w dermatologii i kosmetologii

1917 Twórcą teorii promieniowania laserowego był znany wszystkim genialny fizyk - Albert Einstein. Miało to miejsce blisko 100 lat temu, bo w 1917 roku. Urzeczywistnienie jego prze- myśleń i analiz teoretycznych nastąpiło jed- nak po 43 latach intensywnych badań, kiedy to zbudowano pierwszy w świecie laser.

1960 Niemal równocześnie w USA i byłym Związ- ku Radzieckim skonstruowano i uruchomiono pierwszy w świecie laser rubinowy. Wynalaz- cami i konstruktorami tego lasera byli: Amery- kanin Theodore Maiman oraz fizycy radzieccy - Nikołaj G. Basow i Aleksander M. Prochorow.

1963 Budowa i uruchomienie pierwszego lasera rubinowego w Polsce. Dokonali tego równo- legle uczeni – konstruktorzy Wojskowej Aka- demii Technicznej i Politechniki Warszaw- skiej. Niewiele później kolejny polski laser powstał też w laboratoriach Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu.

1965 Zastosowanie promieniowania lasera rubi- nowego polskiej konstrukcji do zabiegów okuli- stycznych. Literatura podaje, że zabiegi te były pierwszymi w Europie. Wykonali je w szpitalu wojewódzkim w Zielonej Górze współtwórcy pierwszego polskiego lasera i późniejsi profe- sorowie: Zbigniew Puzewicz z WAT i Wiesław Woliński z Politechniki Warszawskiej oraz le- karze okuliści – także późniejsi profesorowie – Tadeusz Kęcik z Akademii Medycznej w War- szawie oraz Józef Kałużny – późniejszy wielo- letni rektor Akademii Medycznej w Bydgoszczy.

Rodzaje laserów i charakterystyka w skrócie

Laser CO2 (10600 nm o pracy ciągłej) Został opracowany w 1964 roku przez Pate- la z USA. Promieniowanie lasera CO2 o pracy ciągłej pozwala wykonywać zabiegi termiczne (nieablacyjne). Zastosowano go w dermatolo- gii i medycynie estetycznej dzięki skutecz- nej absorpcji promieniowania laserowego (o charakterystycznej dłogości fali) przez wodę zlokalizowaną w skórze właściwej i naskórku. Kiedy zaczęto stosować laser CO2 w zabiegach medycznych, zyskał on miano bezkrwawego skalpela laserowego. Szybko znalazł zasto- sowanie we wszystkich zabiegach laserowej chirurgii tkanek miękkich. Pierwszy raport na temat zabiegu dermabrazji skóry promie- niowaniem tego lasera został opublikowany w 1985 roku, w późniejszych latach w ofercie zabiegów kosmetologicznych pojawiło się la- serowe usuwanie zmarszczek za pomocą pro- mieniowaniem tego urządzenia.

Laser CO2 (10600 nm o pracy impulsowej) Laser ten różni sie od lasera o pracy cią- głej tym, że generuje mikrosekundowe im- pulsy światła o bardzo dużej energii. Impul- sy promieniowania tego lasera umożliwiają wykonywanie nietermicznych (ablacyjnych) zabiegów. Laser ten zbudowano w 1991 roku i od razu zabiegi dermabrazji i usuwania fotozmian skórnych promieniowaniem im- pulsowego lasera CO2 zostały uznane i wpro- wadzone na listę standardowych zabiegów oferowanych w klinikach dermatologicznych.

Laser argonowy (488 nm, 514 nm o pracy ciągłej) Zastosowanie pracy ciągłej promieniowania lasera ar- gonowego 488 nm (niebieska barwa światła) lub 514 nm (zielona barwa swiatła) dotyczy usuwania zmian naczy- niowych. Promieniowanie tego bardzo skutecznego lase- ra jest absorbowane przez oksyhemoglobinę i melaninę. Promieniowanie tego lasera wywołuje procesy termicz- nej fotokoagulacji tkanek i krwi.

Laser barwnikowy (o pracy impulsowej, barwa żółta 580 nm i każda inna z za- kresu od 400 nm do 800 nm) Laser ten skonstruowano w 1981 roku. Materiałem aktyw- nym był barwnik organiczny. Impulsowy laser barwnikowy został opracowany przez Andersona i Parisha (Harvard Wellman Laboratories w USA). Impulsowe promieniowanie lasera barwnikowego stosuje się do wywołania w tkankach procesów fototermolizy. Pierwszy polski laser barwnikowy, nanosekundowy wzbudzany impulsami lasera ekscyme- rowego zbudował i opatentował zespół Ludwika Pokory i Zbigniewa Puzewicza w 1991 roku. Wybór odpowiedniej długości fali dla terapii celowanej w chromofory i dostar- czanie energii wystarczająco szybko, tak aby czas releksa- cji chromoforów nie był przekroczony, pozwala uniknąć uszkodzenia bliskich struktur zdrowych tkanek. Jeśli gę- stość energii jest wystarczająca, aby zniszczyć chromofory poprzez fotokoagulację lub fototermolizę, w tym krótkim przedziale czasu, to skuteczność laseroterapii światłem tego lasera jako metody niszczenia patologicznych struktur jest maksymalnie wykorzystany, a ryzyko uszkodzenia są- siadujących zdrowych tkanek zminimalizowane.

Laser diodowy (660 nm, 810 nm, 940 nm lub 980 nm o pracy ciągłej) Pod koniec lat 80. w dermatologii zadebiutowały la- sery diodowe. Ich konstrukcja została oparta na mate- riałach półprzewodnikowych. Lasery diodowe oferują szerokie spektrum zastosowań w zabiegach w derma- tologii i kosmetologii dzięki dostępności technologii półprzewodników do generacji wielu różnych długości fali promieniowania. Promieniowanie tej grupy laserów jest już coraz powszechniej stosowane. Pracują najczę- ściej falą ciągłą zarówno w terapii niskoenergrtycznej jak również w mikrochirurgii, liposukcji, wewnątrzżylnym leczeniu żylaków aż po laserowe usuwanie niechcianego owłosienia. Zastosowanie promieniowania laserowego w usuwaniu niechcianego owłosienia miało swój począ- tek u schyłku lat 90.

Laser diodowy (o długości fali 532 nm o pracy ciągłej lub impulsowej) Lasery tego typu znane są też pod nazwą: lasery KTP o pracy ciagłej lub impulsowej (modulowanej). Skonstru- owano je na początku lat 90. Pierwszy polski laser dio- dowy 532 nm – 5W skonstruował w CTL zespół Ludwika Pokory w 1996 roku. Laser ten, o zielonej barwie światła, zastąpił skutecznie laser argonowy i jest konkurencyjny dla lasera barwnikowego.

Laser YAG:Er (2940 nm o pracy impulsowej)

W 1992 roku skonstruowano laser YAG:Er do zasto- sowań w dermatologii i kosmetologii. Promieniowanie tego lasera oddziaływuje z tkanką z mniejszym prawdo- podobieństwam wystąpienia skutków ubocznych zimnej (ablacyjnej) dermabrazji. Pierwszy polski laser YAG:Er do zastosowań w dermatologii i kosmetologii zbudowano w CTL przez zespół Ludwika Pokory w 1992 roku, był to trzeci w swiecie laser tego typu.

Laser YAG:Nd (1064 nm lub 1320 nm)

Pierwsze publikacje na temat zastosowania promie- niowania laserowego w zabiegach nieablacyjnego remo- delingu skóry zostały opublikowane w 1996 roku przez Aslera i McMeekina.

Istotne wydarzenia w rozwoju dermatologii i kosmetologii laserowej