Pokrzywę zwykło się nazywać zielem dla ubogich, szczególnie w wieku XIX, ponieważ w okresie przedwiośnia, kiedy kończyło się już większość zapasów zimowych jako jedna z pierwszych pojawiała się w lasach, na łąkach i przy domach i stanowiła pokarm dla wygłodniałych ludzi. Jednak wcześniej była rośliną od dawna wszechstronnie użytkowaną, przy czym wśród roślin użytkowych należy do najbardziej niedocenianych i często traktowana jest jako chwast.
O jej właściwościach leczniczych pisali już w starożytności m.in. Hipokrates i Pliniusz Starszy. W średniowieczu chwalili jej właściwości św. Hildegarda z Bingen oraz Paracelsus. Hieronim Bock w XVI wieku wskazywał ją jako jedną z najważniejszych roślin użytkowych o wielostronnych zastosowaniach. Zaczęła wracać do łask w czasach kryzysu i wojen XX wieku. Dzisiaj wraz z rozwojem wiedzy o jej właściwościach leczniczych, kosmetycznych, żywieniowych oraz wraz z rosnącym zapotrzebowaniem na naturalne produkty – pokrzywa zyskuje ponownie na znaczeniu i popularności.
Pokrzywa jako roślina lecznicza
Pokrzywa ma bardzo długą tradycję zastosowań leczniczych. Autorzy starożytni wskazywali m.in. na jej zdolność do tamowania krwotoków, pomoc przy zatruciach i oparzeniach. Sok zaprawiany cukrem zalecany był na żółtaczkę, astmę, gruźlicę i kolki. W leczeniu zaburzeń nefrologicznych (m.in. kolki nerkowej i krwiomoczu) stosował ją Mikołaj Kopernik. W lecznictwie ludowym biczowanie pokrzywami praktykowano w stanach reumatycznych, przy czym czyniono tak już co najmniej od starożytności. Rzymianie zwali taki zabieg utricatio i przypisywali mu niezwykłą skuteczność, nawet przy leczeniu cholery. Pokrzywa wykorzystywana była w lecznictwie ludowym w Polsce także przy schorzeniach skóry, pielęgnacji włosów i łupieżu, w astmie i kaszlu, rzadziej przy chorobach kobiecych, chorobach przewodu pokarmowego i krwionośnego oraz przy przeziębieniach. Suszone ziele palono jak papierosy przy astmie, kaszlu i bólach zębów. W Rosji i w Afryce pokrzywa była stosowana także przy obrzękach, biegunce i robaczycy.
Wyciągi z korzenia pokrzywy wykorzystywane są głównie w leczeniu łagodnego przerostu prostaty, w początkowym stadium tej choroby. Nie likwidują choroby, ale spowalniają jej rozwój i właśnie hamowanie przerostu prostaty jest najczęstszym zastosowaniem leczniczym korzenia pokrzywy w nowoczesnej medycynie. Pokrzywa jest środkiem pomocniczym w leczeniu cukrzycy typu 2. Jest też stosowana w stanach zapalnych dróg moczowych i skóry, a za sprawą bogactwa witamin i pierwiastków śladowych wpływa dodatnio na procesy przemiany materii, pobudza działalność gruczołów wydzielania wewnętrznego i zwiększa ilość krwinek czerwonych (dlatego polecana jest przede wszystkim przy anemii), poprawia perystaltykę jelit. Szczególnie zalecana jest też na wiosenne osłabienie. Używana miejscowo przyspiesza gojenie się ran, czyraków i wrzodów. Chlorofil otrzymywany z pokrzywy wykorzystuje się w leczeniu choroby popromiennej. Z pokrzywy i krwawnika sporządza się płynne wyciągi, które stosowane do wewnątrz tamują krwawienia z nosa, jelit, macicy i płuc. Pokrzywa działa również słabo moczopędne, ale hamuje resorpcję zwrotną przyśpieszając eliminowanie z krwiobiegu chlorków, mocznika i szkodliwych produktów przemiany materii. Przetwory z liści pokrzywy pobudzają wydzielanie soku żołądkowego, mają także nieznaczne działanie żółciopędne. Ułatwiają trawienie, przyswajanie pokarmów, zmniejszają stany zapalne przewodu pokarmowego i przeciwdziałają biegunkom.
Ukłucia pokrzywy mają działanie przeciwbólowe w chorobie zwyrodnieniowej stawów. W badaniach nie zaobserwowano wystąpienia objawów niepożądanych takiej terapii z wyjątkiem przemijającej wysypki. Podrażnianie skóry w okolicach chorych stawów pomaga dzięki poprawieniu krążenia i usuwaniu w ten sposób toksyn odpowiedzialnych za choroby reumatyczne.
Właściwości te pokrzywa zawdzięcza swojemu niezwykłemu składowi. Znajdują się w niej lektyny, aglutyniny, polisacharydy i sterole, kwasy organiczne (glikolowy i glicerowy, lecytyna, sole mineralne (w tym krzemionka), lignany i kwasy tłuszczowe. W liściach obecne są znaczne ilości chlorofili, dużo jest także beta-karotenu, witaminy C (0,1-0,6%), poza tym zawiera garbniki oraz 19% soli mineralnych, w tym szczególnie dużo potasu, wapnia, żelaza i fosforu. Wyróżnia się też wysoką koncentracją niektórych rzadkich pierwiastków, np. zawiera tytan. Liście pokrzywy zawierają poza tym witaminę K, B2, kwas krzemowy i pantotenowy oraz śladowe ilości olejku eterycznego (antofenu). We włoskach parzących znajduje się acetylocholina, histamina, serotonina a nawet niewielkie ilości kwasu mrówkowego.
Pokrzywa jako roślina kosmetyczna
Pokrzywę można z powodzeniem wykorzystywać do pielęgnowania urody, o czym wiedziały już nasze praprababki. Kosmetyki z pokrzywy wykorzystywane są do pielęgnacji skóry i włosów skłonnych do przetłuszczania się. Regularne płukanie włosów roztworem z pokrzyw, wody i octu (np. jabłkowego) powoduje, że włosy nie wypadają, stają się elastyczne i lśniące. Pokrzywa pozwala też zwalczyć łupież.
Pokrzywa jako roślina jadalna
Pokrzywa była jadana w Polsce od wieków. Młode liście zbierane z wierzchołków pokrzyw stanowią cenny składnik pokarmowy ze względu na dużą zawartość i zróżnicowanie soli mineralnych, witamin i białek. Można ją spożywać jako osobne warzywo, dodatek do surówek i sałatek (jednak zawsze podobnie jak szpinak, czyli przynajmniej po sparzeniu), a nawet gotować zupy z dodatkiem pokrzywy. Suszone liście używa się zimą do naparów rozgrzewających.
Inne zastosowania pokrzywy
Pokrzywa jest często wykorzystywana jako roślina pastewna, przy czym powinna być mieszana z innymi paszami. Jest cenną rośliną pokarmową dla krów, kur i indyków, świeżą lubią kozy i świnie. Pokrzywa jest także rośliną włóknistą, znanym od wieków surowcem włókienniczym, a nawet materiałem przędzalniczym, później niestety wypartym przez jedwab i bawełnę. Wyrabiano z niej liny, grube tkaniny żaglowe, prześcieradła i obrusy. Z pokrzyw utkane także były w całości mundury armii francuskich w czasie wojen napoleońskich. Jeszcze w XIX wieku wyrabiano z nich tkaniny oraz sita do cedzenia miodu i przesiewania mąki.
Chlorofil z liści używany jest jako zielony barwnik wykorzystywany w farmaceutyce, produkcji kosmetyków oraz w przemyśle spożywczym.
Pokrzywę z powodzeniem używa się również w ogrodnictwie do robienia tzw. „gnojówki z pokrzyw”. Służy ona do przyspieszania wzrostu roślin, zwiększa odporność roślin na atak owadów i grzybów chorobotwórczych, a także aktywuje rozkład kompostu i odstrasza niektóre owady.
Źródło:
www.zdrowieinatura.com.pl
HOLISTYCZNE DORADZTWO Z ZAKRESU ZDROWIA I ŻYWIENIA
Najbardziej „popularnymi” schorzeniami są uwarunkowane złą dietą choroby cywilizacyjne?
Dzięki odpowiedniej zdrowej żywności i właściwemu odżywianiu się, większość tego typu chorób w ogóle nie powstanie, a za sprawą autoregulacji da się nad nimi zapanować. Holistyczne (całościowe) spojrzenie na chorobę umożliwia ogląd aspektów duchowych (psychosomatycznych), co pozwala na dojście do powodów pozamaterialnych danego schorzenia.
Oferowane przeze mnie usługi są ukierunkowane na świadomy i zdrowy styl życia, który dopełni i wesprze pożądane zmiany w Twoim życiu.
Analiza żywienia
Coaching żywieniowy
Doradztwo przy zakupach
Szkolenia gotowania wegańskiego
Doradztwo dot. suplementów organicznych
Wystąpienia publiczne, Referaty, Coaching
ONLINE - Doradztwo żywieniowe
Zapraszam do kontaktu:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub 693 282 555
Arnold Ehrenfeld
