STOP ŁUSZCZYCY – światło o długości fali 308 nm w roli głównej

Społeczeństwo często odczuwa lęk i unika kontaktu z chorym na łuszczycę z uwagi na nieestetyczny wygląd miejsc dotkniętych schorzeniem. Nie ma to żadnego uzasadnienia. Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną.

Objawy

Pierwsze objawy łuszczycy często mylone są z tymi występującymi w przypadku atopowego zapalenia skóry. Charakterystyczne są wykwity o niejednakowym kolorze (bladoróżowy, ciemnoczerwony, czasem brunatny) na różnych partiach skóry. Innym charakterystycznym objawem łuszczycy jest srebrzysta łuska pojawiająca się na wykwitach. Większość chorych skarży się również na uciążliwy świąd, czasami pojawiają się również pieczenie i ból oraz rany. Wszystkie wymienione objawy, pomimo występowania tylko i wyłącznie na skórze, stanowią duży problem psychiczny chorego. Wynika to z frustracji z powodu często mało skutecznych metod leczenia oraz reakcją i społeczeństwa.

Terapia

Medycyna opisuje łuszczycę jako chorobę nieuleczalną, przewlekłą, o częstych nawrotach. Proponowane jest leczenie zachowawcze i likwidujące objawy.

Metody standardowe

• naturalne nawilżanie, higiena i odpowiednia dieta uboga w mięso, tłuszcze pochodzenia zwierzęcego oraz produkty mleczne, ekspozycja na promienie słoneczne, stąd latem często obserwuje się regresję choroby. Innymi sposobami walki z łuszczycą jest stosowanie substancji pochodzenia naturalnego, np. dziegciu – znanego od starożytności w postaci maści i kremów. Należy pamiętać, że korzystanie z dostępnych środków niefarmakologicznych należy konsultować z lekarzem. 
• farmakologiczne leki doustne i maści przeznaczone do użytku zewnętrznego, bezpośrednio na skórę. Do leków przyjmowanych doustnie zalicza się przede wszystkim pochodne witaminy A, która posiada właściwości regenerujące naskórek. Powszechnie stosuje się także metotreksat, który ma silne właściwości cytotoksyczne, hydroksykarbamid, cyklosporynę i kortykosteroidy.
• fotoforeza stosowana w przypadku ciężkich postaci łuszczycy polega na wyizolowaniu limfocytów i ich pozaustrojowym napromienianiu promieniami UVA, po uprzednim uwrażliwieniu środkami zwiększającymi wrażliwość na nadfiolet, psoralenami.
• fototerapia metody fototerapii stosowanej w leczeniu łuszczycy można sklasyfikować następująco: fototerapia nietargetowana (np. kabiny UVB) oraz fototerapia targetowana, w tym:
  • lasery 308 nm (Xtrac z firmy PhotoMedex, USA; Excilite z firmy Deka, Włochy),
  • lampy:
    • lampy pudełkowe,
    • lampy z filtrami (Teralight, USA),
    • lampy ekscimerowe ≈308 nm (Vtrac z firmy PhotoMedex, USA).

Do najczęściej stosowanych form terapii zalicza się leczenie farmakologiczne: maści, w tym steroidowe, oraz fototerapię (naświetlanie ultrafioletem). Od niedawna osoby cierpiące na to schorzenie mają możliwość stosowania bardzo skutecznych, lecz także bardzo drogich i trudno dostępnych tzw. leków biologicznych (uzyskanych dzięki inżynierii genetycznej).

Wadą fototerapii nietargetowanej jest to, że naświetlana jest cała powierzchnia skóry zarówno chora, jak i zdrowa. Z tego powodu dla uniknięcia negatywnych skutków ubocznych konieczne jest stosowanie relatywnie niskiej gęstości energii, co z kolei prowadzi do terapii bardzo długotrwałych i o niskiej skuteczności.

W zasadzie tę samą wadę – choć w mniejszym natężeniu – wykazują lampy pudełkowe. Tu także znaczna część energii dostarczana jest w częstotliwościach nieterapeutycznych, a naświetlaniu podlega cała powierzchnia skóry danej kończyny.

Najnowsze osiągnięcia w leczeniu łuszczycy

Obecnie najlepsze opinie z badań klinicznych związane są z zastosowaniem światła o długości fali 308 nm. Wiodącymi urządzeniami są tu produkty amerykańskiej firmy PhotoMedex (Laser Xtrac oraz lampowy Vtrac) oraz konkurencyjnej włoskiej firmy DEKA (Excilite).

Dostępnych jest wiele badań klinicznych potwierdzających skuteczność targetowanych naświetlań falami z zakresu 308 nm. Najczęściej cytowane jest wszechstronne badanie lasera Xtrac (Therapy: Efficacy of the 308-nm excimer laser for treatment of psoriasis: Results of a multicenter study, Copyright © 2002 by the American Academy of Dermatology), w którym odnotowano następujące wyniki:

– po 10 zabiegach (2 zabiegi w tygodniu) w 72% przypadków zanotowano redukcję objawów o 75% lub więcej;

– 90% pacjentów zaobserwowało poprawę o 50% lub więcej.

Poszczególne urządzenia różnią się pomiędzy sobą przede wszystkim dwoma parametrami: gęstością energii (im jest ona większa, tym krótsze mogą być zabiegi) oraz wielkością tzw. plamki – obszaru poddawanego naświetlaniu w danej chwili. Trudno tu wskazać jednoznaczne optimum powierzchni: gdy jest ona zbyt mała, dla objęcia terapią koniecznej powierzchni skóry zabieg będzie musiał być długotrwały. Z drugiej strony, jeśli powierzchnia plamki jest zbyt duża, wówczas dla dopasowania obszaru naświetlanego i obszaru objętego zmianami chorobowymi konieczne jest stosowanie specjalnych przesłon, co także zabiera cenny czas operatora.

W większości krajów występują także różnice w formalnych uprawnieniach do obsługi poszczególnych sprzętów: Vtrac, oficjalnie nie będąc laserem, ma zazwyczaj większe możliwości, by używały go osoby bez wykształcenia medycznego.

Źródło:

vol. 2 \ 3 \ 2013 \ Kosmetologia Estetyczna