Rośliny w kosmetyce
Fitokosmetyki to kosmetyki oparte na su- rowcach pochodzenia roślinnego. Wiele roślin zielarskich stosowanych jest w kosmetyce do pielęgnacji skóry i włosów. Najczęściej wykorzystywane są: dziurawiec, rumianek, lipa, podbiał, pokrzywa, świetlik.
- Dziurawiec (hypericum perforatum)
Źródłem substancji aktywnych w dziurawcu zwyczajnym jest kwiat. W jego skład wchodzą: olejek eteryczny, tanina, hyperycyna oraz pseudohyperycyna. Wyciąg z kwiatu dziurawca pobudza procesy regeneracyjne w skórze, przeciwdziała zmarszczkom i wspomaga odnowę naskórka, jak również zapobiega przekrwieniu skóry, co czyni go przydatnym w pielęgnacji cery wrażliwej, naczyniowej, ze skłonnością do trądziku różowatego. Hyperycyna zawarta w dziurawcu sprawia, że wykazuje on właściwości uwrażliwiające skórę na działanie promieniowania UV (ultra-violet). Preparaty z zawartością dziurawca nie powinny być zatem stosowane na skórę poddawaną ekspozycji na promieniowanie słoneczne, ponieważ mogą wywołać reakcję fotouczuleniową. W niewielkich ilościach dziurawiec może znajdować się w składzie olejów do opalania [6].
- Rumianek (matricaria chamomilla)
Kwiaty rumianku zawierają flawonoidy, cholinę, śluzy, karotenoidy i inne [5]. Rumianek działa przeciwzapalnie, bakteriobójczo, łagodzi podrażnienia, goi rany oraz przeciwdziała reakcjom alergicznym. Wchodzi w skład wielu przeznaczonych do pielęgnacji skóry wrażliwej kosmetyków, takich jak kremy, mleczka kosmetyczne, toniki [6].
- Lipa drobnolistna (tilia cordata mill)
Kwiat lipy drobnolistnej stosowany jest w preparatach hipoalergicznych. Zawiera dużą ilość flawonoidów, garb- ników, witaminę PP, aminokwasy oraz olejek eteryczny, śluzy i inne. Działa przeciwzapalnie i zmiękczająco, chroni skórę wrażliwą i łagodzi podrażnienia.
- Podbiał pospolity (tussilago farfara)
Bogaty jest w śluzy, garbniki, flawonoidy, jak również fi- tosterole, cholinę, gorycze i inne. Wyciąg z kwiatów i liści podbiału stosowany jest w olejkach do kąpieli, maściach, kremach, także w kremach oczyszczających skórę łojotokową, w szamponach przeciwłupieżowych.
- Pokrzywa zwyczajna (urtica dioica l)
Surowcem kosmetycznym w pokrzywie zwyczajnej są liście, zawierające kwasy organiczne, flawonoidy, karo- tenoidy, garbniki, fitosterole, chlorofil, białka, witaminy (B2, C, K) i inne [5]. Roślina ma działanie bakterio- i grzybostatyczne, dzięki zawartości krzemionki poprawia jędrność i ukrwienie skóry. Wykorzystywana jest w preparatach przeciwzmarszczkowych, przeciwtrądzi- kowych oraz w szamponach przeciwłupieżowych [6].
- Świetlik łąkowy (euphrasia rostkoviana)
Wyciąg z ziela świetlika łąkowego zawiera garbniki, kwasy fenolowe, olejek eteryczny, pochodne kumaryny, sole mineralne i aukubinę. Świetlik ma działanie przeciwzapalne, zapobiega stanom alergicznym oraz podrażnieniom. Jest składnikiem preparatów łagodzących zmęczenie czy podrażnienie oczu, jak również pomaga w zapaleniach spojówek i brzegów powiek .
Preparaty ziołowe
Skuteczność preparatów ziołowych jest wynikiem współdziałania i wzmacniania jednych składników obecnością drugich (synergizm). Zioła stosowane jako kataplazmy, maski, działają synergicznie m.in. dzięki obecności „ciał balastowych”, które mają duże znaczenie w kosmetyce profilaktycznej i zdobniczej. Wśród zalet surowców roślinnych wymienia się ich naturalność, łagodność, brak toksyczności i niepożądanych działań ubocznych.
Organizm każdej rośliny składa się z wielu związków chemicznych. Zachodzące w roślinie procesy powodują powstanie węglowodanów, węglowodorów, białka, tłuszczy i innych składników niezbędnych roślinie do życia. Związków organicznych w roślinach jest niewiele, jednak pewna ich część występuje w surowcu zielarskim . W zależności od budowy chemicznej substancje czynne mogą wywierać szkodliwy lub korzystny wpływ na organizm.
Do głównych składników zawartych w ziołach i stosowanych w kosmetyce zalicza się: antybiotyki, azuleny, aminy, pektyny, saponiny, flawonoidy, oleje i witaminy.
Azuleny wchodzą w skład roślinnych olejków lotnych, a ich na- turalna barwa to fiołkowa, błękitna lub zielona. Przykładami azulenów są chamazulen i gwajazulen, które neutralizują stany zapalne i uczuleniowe. Azuleny hamują wydzielanie hista- miny, decydują o odpowiedzi immunologicznej. W kosmetologii stosuje się substancje czynne w preparatach działających miejscowo, np. na oparzenia słoneczne, świąd, pokrzywkę, stany ropne i ciężko gojące się rany, a także przy leczeniu zakażeń spowodowanych gronkowcem lub paciorkowcem. Jest to składnik przeznaczony do pielęgnacji skóry alergicznej i wrażliwej. Główne surowce to rumianek pospolity (Chamomilla recutita) i krwawnik pospolity (Achillea millefolium).
Antybiotyki mają działanie bakteriostatyczne i bakterio- bójcze. Występują w łopianie większym (Arctium lappa), babce lancetowatej (Plantago lanceolata) i glistniku ja- skółczym zielu (Chelidonium majus).
Działają podobnie do hormonów ludzkich. Cholina znaj- duje się w mniszku lekarskim (Taraxacum offcinale), a hi- stamina w pokrzywie zwyczajnej (Utrica dioica) [3].
Najcenniejszym źródłem pektyn są owoce cytryny zwy- czajnej (Citrus Limon) i jabłoni domowej (Malus domestica) oraz korzenie buraka zwyczajnego (Beta vulgaris). Pekty- ny działają na skórę łagodząco.
Działają rozpulchniająco i rozmiękczająco. Występują m.in. w mydl- nicy lekarskiej (Saponaria offoconalis).
Są bogatym składnikiem takich surowców roślinnych jak: fiołek trójbarwny (Viola tricolor), bez czarny (Sambucus nigra) czy skrzyp polny (Equisetum arvense) [3]. Występują wśród roślin kwiatowych, najczę- ściej jako żółte barwniki, rozpuszczone w soku komórkowym w kwia- tach, liściach i owocach, korze, drewnie czy nasionach.
W kosmetyce stosuje się je ze względu na właściwości biokosmetyczne, a także jako promotory transportu innych substancji czynnych. Są to cie- kłe tłuszcze pozyskiwane z roślin oleistych. Do najczęściej stosowanych olejów w kosmetyce należą: olej z awokado, arachidowy, babassu, brzoskwiniowy, eukaliptusowy, olej z krzewu herbacianego, jojoba, kakaowy, kokosowy, kukui, oliwkowy, ogórecznikowy, z orzecha włoskiego, palmo- wy, z zarodków pszennych, rokitnikowy, sandałowy, sezamowy, słonecz- nikowy. Oleje mają zastosowanie najczęściej w emulsjach i mleczkach.
Stosowane są do stymulacji syntezy związków potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania skóry.
Rodzaje preparatów ziołowych
Istnieje wiele sposobów przygotowania ziół w kosmetyce, np. po- przez rozdrabnianie, wyciągi, nalewki, odwary, maski ziołowe i „wody aromatyczne” [3].
Rozdrobnienie ma na celu zmniejszenie wielkości surowca. Z kolei wyciągi to przetwory o konsystencji płynnej, półstałej i stałej. Przygotowywane są poprzez wytrawienie surowca właściwym rozpuszczalnikiem, np. glikolem. Odwary, napary to płynne przetwory, świeżo sporządzane z rozdrobnionych surowców roślinnych. Odwary i napary przygotowywane są przez krótkotrwałe wytrawianie wodą. Maski ziołowe otrzymuje się, mieszając rozdrobnione surowce. Składnikami masek ziołowych do cer suchych i normalnych są: mąka ziemniaczana pozyskiwana z bulwy pędowej ziemniaka (Solani Bulbus), nasiona lnu zwyczajnego (Lini Semen), koszyczek lipy drobnolistnej (Tilliae Anthodium), korzeń prawoślazu lekarskiego (Althaeae Radix). Maski ziołowe do cery tłustej i mieszanej, oprócz ziół rozpulchniających i zmiękczających, powinny zawierać zioła o działaniu bakteriobójczym i bakteriostatycznym, czyli np.: ziele skrzypu polnego (Equisetum Herba), koszyczek rumianku pospolitego (Chamomillae Anthodium), ziele kozieradki (Trigonellae Herba), kwiat bzu czarnego (Sambucus Flos), koszyczek lipy drobnolistnej (Tilliae Anthodium), koszyczek nagietka lekarskiego (Calendulae Anthodium) i mąkę ziemniaczaną z Soli Bulbus lub nasiona lnu zwyczajnego (Lini Semen).
Podsumowanie
Składniki aktywne pozyskane z roślin stosowane są jako dodatek w produkcji kosmetyków. Są łagodne dla skóry, rzadko wywołują podrażnienia i uczulenia. Systematyczne stosowanie fitokosmetyków daje zadowalające efekty i pozwala utrzymać skórę w dobrej kondycji.
Źródło:
Kosmetologia Estetyczna / 4 / 2013 / vol. 2
Zainteresowanie ziołolecznictwem oraz zapotrzebowanie na zioła, leki i kosmetyki ziołowe ciągle wzrasta. Terapia ziołowa jest jednym z najstarszych sposobów leczenia wielu schorzeń. Zwierzęta są znacznie uboższym źródłem substancji biologicznie aktywnych w medycynie niż rośliny. Jedną z przyczyn popularności kosmetyków roślinnych jest brak ich ubocznego, szkodliwego działania na organizm ludzki.
