Wielu z nas narzeka na uczucie zmęczenia nawet po przespanej nocy, a także na rozdrażnienie i spadek formy niezależnie od pory roku. Gdy stan ten utrzymuje się dłużej, warto mu się przyjrzeć, gdyż mogą to być objawy choroby.
Zespół chronicznego zmęczenia (CFS - z ang. chronic fatigue syndrome), zwany również zespołem przewlekłego zmęczenia, to choroba objawiająca się przede wszystkim spadkiem formy fizycznej i psychicznej, zmęczeniem, problemami z pamięcią i koncentracją, jak również częstymi bólami głowy i bólem mięśni. Diagnozuje się ją, gdy objawy utrzymują się dłużej niż pół roku (stąd nazwa dolegliwości).
Do pozostałych objawów zespołu chronicznego zmęczenia zalicza się:
-
osłabienie, nawet bez wysiłku fizycznego,
-
zmęczenie psychiczne,
-
złe samopoczucie,
-
nieregularny i niespokojny sen,
-
bóle w różnych obszarach ciała,
-
bóle głowy o niewyjaśnionym pochodzeniu,
-
powiększone węzły chłonne.
Gdy u pacjenta obserwuje się 4 lub więcej z wyżej wymienionych objawów występujących dłużej niż 6 miesięcy, można postawić diagnozę.
Ponadto, schorzeniu mogą towarzyszyć:
-
bóle brzucha, nudności i biegunki,
-
gorączki i stany podgorączkowe,
-
dreszcze nocne,
-
duszności i bóle klatki piersiowej,
-
nawracające bóle gardła i przewlekły kaszel,
-
zaburzenia widzenia,
-
alergie i nieżyt nosa,
-
przewlekłe zapalenie zatok,
-
zaburzenia miesiączkowania,
-
wrażliwość na takie bodźce i substancje, jak: środki chemiczne, alkohol, hałas, mocne światło,
-
omdlenia,
-
trudności w utrzymaniu pozycji pionowej,
-
różne problemy psychologiczne: drażliwość, lęki, ataki paniki, depresje.
Przyczyny pojawienia się CFS
Naukowcy wielokrotnie podejmowali próby odnalezienia bezpośredniej przyczyny zachorowań na CFS. Jedna z najbardziej prawdopodobnych teorii mówi, że zespół przewlekłego zmęczenia pojawia się i rozwija po przebytym zakażeniu wirusowym, które zakłóca metabolizm tkanek mięśniowych, powodując uczucie głębokiego zmęczenia.
Życie na pełnych obrotach
Jednak najczęściej wskazywanymi przyczynami rozwinięcia się choroby są predyspozycje genetyczne, jak również środowisko i warunki pracy. Intensywna praca „na wysokich obrotach”, niewłaściwa ilość snu, brak wypoczynku, ograniczenie kontaktu z rodziną i bliskimi powodują wyczerpanie organizmu, które może przerodzić się w zespół chronicznego zmęczenia.
Niektóre grupy zawodowe (pielęgniarki, lekarze, nauczyciele, psychoterapeuci, duchowni) są szczególnie narażone na tzw. „wypalenie zawodowe”, którego konsekwencją może również stać się CFS.
Zapobieganie
Podstawowymi sposobami zapobiegania chorobie są: zadbanie o odpowiednią ilość odpoczynku, w tym snu, jak również zwolnienie tempa pracy, właściwe odżywianie, ograniczenie używek oraz aktywność fizyczna. Kierowanie się tymi prostymi zasadami może nas uchronić przed zespołem chronicznego zmęczenia, który rozwijając się, powoduje spadek jakości życia i prowadzi do schorzeń fizycznych, jak i psychicznych.
Źródło: http://www.vitalogy.pl/
