Jeśli kwas hialuronowy – to z peelingami czy sam? Jeśli mezoterapia to z laserem czy bez zabiegów związanych z emisją ciepła? Jakie prawa rządzą światem medycyny estetycznej? Czy kwas hialuronowy to wciąż najbezpieczniejszy produkt dostępny na rynku?

Na nasze wątpliwości związane z łączeniem różnego typu zabiegów odpowiada lek. med. Edyta Pankowska-Pryt z Gabinetu Labella Medycyna Estetyczna w Łodzi.

1. Czy w odniesieniu do zabiegów medycyny estetycznej można mówić o ogólnych zasadach, wytycznych, których należy przestrzegać w łączeniu różnego rodzaju terapii?

Lek. med. Edyta Pankowska-Pryt: Nie ma ogólnych wytycznych – każdy lekarz wypracowuje sobie własne w oparciu o znajomość działania poszczególnych preparatów oraz liczbę i rodzaje zabiegów wykonywanych w gabinecie. Doświadczenie zdobyte w pracy z pacjentem przekłada się na liczbę oferowanych konfiguracji zabiegów. Ważne jest, aby były one możliwie komfortowe, dostosowane do indywidualnego progu bólowego pacjenta. Nie każdy jest w stanie podczas jednej sesji zabiegowej wytrzymać połącznie lasera frakcyjnego z mezoterapią, mimo że daje to doskonałe efekty. Przy zabiegach łączonych trzeba liczyć się również z tym, że w przypadku pojawienia się objawów niepożądanych, trudniej jest jednoznacznie określić przyczynę i tym samym podjąć optymalne leczenie. To od lekarza zależy, w jaki sposób połączy dane zabiegi. Z perspektywy pacjenta najważniejsze jest, aby miał on zaufanie do swojego lekarza, warto więc przed pierwszą wizytą poszukać w Internecie opinii o nim, sprawdzić jak zdobywał wykształcenie w zakresie medycyny estetycznej, czy przynależy do jednej z organizacji zrzeszających lekarzy. O wyborze specjalisty nigdy nie powinna decydować tylko cena zabiegu.

2. Czy obecnie w medycynie estetycznej można mówić o produkcie uniwersalnym, takim, który świetnie współgra z wieloma różnymi zabiegami?

Tak, takim produktem jest na pewno kwas hialuronowy. Nie ma żadnych przeciwskazań do łączenia go z jakimikolwiek innymi zabiegami medycyny estetycznej. Ważne jest natomiast zachowanie odpowiedniego odstępu między poszczególnymi zabiegami oraz ustalenie właściwej kolejności terapii. Zabiegi z użyciem kwasu hialuronowego to najbardziej uniwersalne i bezpieczne zabiegi z zakresu medycyny estetycznej. Warto je łączyć z innymi, ponieważ zawsze wnoszą one dodatkowe korzyści dla pacjenta.

3. Dlaczego kolejność odgrywa w tym przypadku taką rolę?

            Kwas hialuronowy, podobnie jak toksyna botulinowa, reaguje na wysoką temperaturę, to znaczy, że aby efekt zabiegu utrzymywał się odpowiednio długo, bezpośrednio po iniekcji nie powinno się na przykład przeprowadzać zabiegów laserowych. Wiążą się one bowiem z emisją ciepła, które rozkłada kwas hialuronowy oraz osłabia działanie botoksu. Z tego też względu po tych zabiegach pacjentowi odradza się korzystanie z solarium.

4. Wiemy, czego unikać – a jakie zabiegi wzmacniają działanie kwasu hialuronowego?

Będą to na przykład peelingi medyczne, które połączone z mezoterapią kwasem hialuronowym dają jednoczesne pobudzenie, złuszczenie oraz nawilżenie skóry. Tu kolejność zabiegów nie ma większego znaczenia. Ważne jest natomiast, aby nie był to jeden zabieg, lecz seria następujących po sobie zabiegów z użyciem przebadanych preparatów, które dają sprawdzony efekt, na przykład Teosyal Meso czy Redensity I. Tak jak wcześniej wspomniałam, kwas hialuronowy może być łączony – przez doświadczonego lekarza – z toksyną botulinową, laserami, peelingami, karboksyterapią, nićmi liftingującymi, stymulatorami kolagenu, osoczem bogatopłytkowym, światłem LED oraz wieloma innymi zabiegami.

5. Czy na jakieś inne czynniki należy jeszcze zwrócić uwagę?

Trzeba również dostosować zabiegi z użyciem kwasu hialuronowego do planów i stylu życia pacjenta. Nie warto na przykład proponować mu zabiegu tuż przed wyjazdem w ciepłe kraje, gdyż, podobnie jak w przypadku lasera, działanie wysokich temperatur spowoduje szybszy rozkład podanego kwasu hialuronowego. Niekorzystnie na utrzymywanie się efektu może wpływać również palenie papierosów czy alkohol. Zawsze należy o tym porozmawiać z pacjentem, planując dla niego plan zabiegów.

Ekspert:

lek. med. Edyta Pankowska-Pryt – absolwentka wydziału lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi. Od 2007 zajmuje się Medycyną Estetyczną. Ukończyła Dwuletni Program Kształcenia w Międzynarodowym Centrum Kształcenia Medycyny Anti-Aging przy Stowarzyszeniu Lekarzy Dermatologów Estetycznych w Warszawie w latach 2010 – 2012. http://www.estetyczna.eskulapretkinia.pl/#2

Materiał prasowy Teosyal www.newderm.pl

W organizmie człowieka włosy spełniają wiele dość istotnych funkcji. Mogą one chronić przed działaniem czynników zewnętrznych, bądź być narządem czucia. W istotny sposób wpływają również na wygląd zewnętrzny i są źródłem informacji o stanie zdrowia, stylu życia i urodzie. Choroby włosów stanowią zarówno problem dla pacjenta, jak i lekarza. W przypadku pacjenta problem związany jest z aspektem psychologicznym lub estetycznym. Problem odpowiedniej diagnostyki i ewentualnej terapii rozwiązać musi lekarz.

Kiszonki nie tylko w tradycyjnym wydaniu. Przetwarzanie produktów to jeden z najstarszych sposobów konserwacji. Trudno wyobrazić sobie polską kuchnię bez kiszonek, zwłaszcza tych najbardziej tradycyjnych – w postaci ogórków czy kapusty. Jednak takie dodatki to nie tylko charakterystyczny smak, ale prawdziwa witaminowa bomba i źródło probiotyków. Te ostatnie są nam potrzebne szczególnie zimą. Wzmacniają odporność oraz skutecznie chronią organizm.

Od krajów skandynawskich, przez śródziemnomorskie, aż po Afrykę i inne kontynenty. Właściwości kiszonek doceniane są niemal na całym świecie. Doskonale zastępują świeże warzywa i są niskokaloryczne. Co najważniejsze, znajdziemy w nich probiotyki – bakterie kwasu mlekowego, które wspomagają procesy trawienne i podnoszą odporność organizmu.

Długa lista zalet

Ich walory są nieocenione. Po pierwsze – mniej kaloryczne niż nieprzetworzone warzywa, ponieważ w trakcie kiszenia zawartość cukru zmniejsza się. Po drugie – zawierają kwas mlekowy, który wspomaga proces trawienia, a także oczyszcza organizm. Co więcej, w procesie fermentacji biorą udział bakterie probiotyczne. Szczepy tych drobnoustrojów korzystnie wpływają na florę bakteryjną jelit. Usuwają toksyny, a także tworzą barierę ochroną przed grzybicami. To właśnie dlatego, zwiększają odporność organizmu i pomagają w walce z infekcjami. Ich właściwości okazują przydatne także w stanach zapalnych oraz przy dolegliwościach wrzodowych.

Smaki świata

W Polsce najbardziej popularne są oczywiście ogórki i kapusta. Ale paleta produktów, które w duecie z solanką i przyprawami będą pysznie smakować jest szeroka. Dlatego jeśli do naszego menu wkrada się monotonia, warto nieco poeksperymentować. Do kiszenia możemy przeznaczyć:

buraki, kalafior, marchew, białą rzodkiew, cebulę, czosnek, fasolkę szparagową, bakłażany, paprykę, grzyby, a nawet śliwki czy gruszki. Tym bardziej, że w kuchniach w poszczególnych częściach świata wykorzystywane są naprawdę różne warzywa i nie tylko. Na przykład na Ukrainie popularną potrawą są kiszone jabłka. W krajach śródziemnomorskich przetwarzaniu poddaje się oliwki. Skandynawowie rozkoszują się smakiem smażonych ryb – pstrągów albo śledzi. W Maroku jada się tak przyrządzone cytryny. Z kolei typowym portugalskim przysmakiem jest termocos, czyli nasiona łubinu – serwowane jako klasyczna zagryzka do piwa.

Zdrowe, bo domowe

Na sklepowych półkach możemy znaleźć szereg tego typu produktów. Jednak najbardziej wartościowe są przetwory samodzielnie przygotowywane. Kiszonki produkowane przemysłowo zawierają środki konserwujące. Większość producentów stosuje szczepy bakterii oraz inne substancje, których zadaniem jest zredukowanie czasu fermentacji. Alternatywą może być zakup dokonany na targu, albo w sklepie oferującym ekologiczną żywność. Jednak najlepszym rozwiązaniem jest po prostu zrobienie domowych przetworów.

Niezależnie od szerokości geograficznej najważniejsze, aby wykorzystywane produkty były świeże, zdrowe i dojrzałe. Warzywa wzbogaćmy starannie dobranymi przyprawami takimi jak: koper, ziele angielskie, czosnek. Ich zestaw możemy samodzielne skomponować. Przyprawy nadadzą właściwy smak, a ponadto zawierają wartości konserwujące.

Źródło:http://zdrowieinatura.com.pl/

Tej jesieni debiutują przełomowe preparaty Revitacell do zabiegów mezoterapii. Nowości to dwie formuły: łagodząco-regeneracyjna i anti-aging. Produkty bazują na odkryciu komórek macierzystych MIC-1. Delikatnie liftingują, odżywiają i regenerują skórę już na poziomie komórkowym.

Depilacja okolic intymnych staje się coraz bardziej popularna. Na zabieg usuwania włosków decydujemy się z wielu przyczyn: w powszechnym rozumieniu to nie tylko wymóg estetyczny, ale również ze względu na higienę.

Niestety dziś zmarła trzecia dziewczyna ,która padła ofiarą zatrucia spalinami. Do tragicznego wydarzenia doszło w minioną sobotę. Troje nastolatków i 21-letni chłopak schronili się przed zimnem w zaparkowanym w garażu samochodzie. Aby się ogrzać silnik samochodu był włączony. Doszło do zatrucia. Dwie nastolatki znaleziono martwe, trzecią dziewczynę i chłopaka przewieziono do szpitala. Dziewczyny nie udało się uratować.

Łuszczyca to nie tylko choroba skóry

Jedna z najpowszechniej występujących chorób skóry ma wpływ nie tylko na wygląd chorego, ale i na wszystkie aspekty jego życia – pracę, relacje międzyludzkie, a nawet zdrowie psychiczne. O tym, że łuszczyca to coś więcej niż choroba skóry mówi między innymi jeden z najbardziej znanych specjalistów od tej choroby, australijski naukowiec doktor Michael Tirant.

Na całym świecie na łuszczycę cierpi aż 180 milionów ludzi, co stanowi 3% populacji. Wielu wydaje się, że jest to tylko choroba skóry, co sprawia, że bagatelizujemy jej rolę w życiu chorego. Tymczasem łuszczyca może mieć dla zdrowia i życia pacjenta bardzo poważne konsekwencje i to z dwóch powodów.

Stawowa postać łuszczycy

Co trzeci chory cierpi na łuszczycę stawową, która może powodować łuszczycowe zapalenie stawów. To zdecydowanie najgroźniejsza postać tej choroby. Zapalenie stawów rozwija się najczęściej między 30. a 50. rokiem życia, a leczenie łuszczycy stawowej nie leży już w gestii dermatologa, ale reumatologa. Choroba może mieć niezwykle poważne konsekwencje i ogromny wpływ na życie chorego – chorzy na łuszczycę stawową często mają problemy ze zginaniem palców, a więc nie mogą utrzymać niczego w dłoniach, a co za tym idzie – nie mogą też pracować. Łuszczyca stawowa ma wpływ także na ich związki z ludźmi.

Łuszczyca prowadzi do depresji

Zresztą nie tylko stawowa postać łuszczycy może wywrócić życie chorego do góry nogami. Chorzy z rozległymi zmianami skórnymi są często wykluczani ze społeczeństwa, zapadają na depresję, a nawet miewają próby samobójcze. Kilka przykładów ze swojej praktyki lekarskiej opisywał dr Michael Tirant, biochemik i twórca preparatów na łuszczycę z linii Dr Michaels. Jedna z jego pacjentek, chorująca na depresję zadzwoniła do niego w piątkowy wieczór z prośbą o pilne spotkanie. Doktor Tirant umówił się z nią i czekał kilka godzin, ale kobieta nie przyszła. Następnego dnia naukowiec usłyszał w wiadomościach, że jego pacjentka popełniła samobójstwo – skoczyła z mostu.

Inny przypadek, o którym opowiadał doktor Tirant podczas wizyty w Polsce dotyczył czterdziestosiedmioletniego Irańczyka, który choruje na łuszczycę prawie przez całe swoje życie. Mężczyzna od 40 lat miał rozległe zmiany skórne – wyglądał do tego stopnia odpychająco, że od kilkudziesięciu lat nikt nie chciał go dotknąć. Nawet matka oddała go do domu dziecka. Irakijczyk zbierał pieniądze na leczenie w Szwecji, ale gdy dotarł do hotelu, w którym miał nocować w trakcie terapii – nie wpuszczono go do pokoju ze względu na jego wygląd. Mężczyzna przez cztery dni spał w parku, w szpitalu próbowano go leczyć, ale bez rezultatu. Ostatecznie lekarze bezradnie rozłożyli ręce i kazali choremu wracać do domu, bo nie znaleźli sposobu, by mu pomóc. Choroba w tak zaawansowanej postaci nie tylko uniemożliwia pracę, zaburza kontakty z ludźmi, ale może także utrudniać normalne funkcjonowanie – pacjent dra Tiranta nie mógł nawet jeździć autobusem, bo inni pasażerowie ze strachem odsuwali się od niego.

Edukowanie równie ważne jak leczenie

Jak pokazują badania, o których mówił dr Tirant podczas swojego wystąpienia w Warszawie, istnieje duży związek między łuszczycą a chorobami sercowo-naczyniowymi. Z łuszczycą współwystępują często udary mózgu, ale także rak, otyłość, zespół metaboliczny. Jest to więc choroba, której znaczenia nie wolno bagatelizować, a leczenie chorych jest równie ważne jak edukowanie społeczeństwa. Ludzie boją się chorych na łuszczycę i unikają kontaktu z nimi a tym samym, często nieświadomie i nie ze złej woli sprawiają, że stan chorego pogarsza się – odrzucenie przez otoczenie jest przyczyną stresu, a ten z kolei wpływa na pogłębienie się objawów łuszczycy.

Edukowanie społeczeństwa jest o tyle ważne, że choć 91% Polaków deklaruje, że ma wiedzę na temat łuszczycy (badanie „Polacy o chorobach autoimmunologicznych” przeprowadzone przez Homo Homini*), to aż jedna czwarta sądzi, że można się tą chorobą zarazić. Być może mylą łuszczycę z grzybicą, ale w przeciwieństwie do tej drugiej, łuszczyca jest nie tylko niezaraźliwa, ale także nieuleczalna, a że dotyczy aż miliona Polaków – warto wiedzieć o niej jak najwięcej.

*Badanie „Polacy o chorobach autoimmunologicznych” zostało zrealizowane przez Instytut Badawczy Homo Homini w maju 2013r. na zlecenie AbbVie Polska.

Szok - to odczucie kobiety, której zdarza się to po raz pierwszy. Potem pojawia się wstyd i ciągły strach, że to się może znowu powtórzyć. W skrajnych przypadkach dochodzi nawet do wycofania z życia społecznego oraz depresji. Nietrzymanie moczu, bo o nim mowa, jest schorzeniem, które powinno się leczyć nie tylko z powodów czysto zdrowotnych, ale również psychologicznych. Niestety, nadal zbyt wiele Polek cierpi na nie w tajemnicy i osamotnieniu zamiast powiedzieć co im dolega swojemu lekarzowi. Okazuje się, że w wielu przypadkach wystarczy kilkunastominutowy, bezbolesny zabieg, żeby skutecznie wyleczyć tę przykrą przypadłość.

„Od jakiegoś czasu borykam się z bardzo wstydliwym problemem. Gdy się śmieję, kicham, czy zwyczajnie się poruszam popuszczam i za nic w świecie nie umiem tego powstrzymać. Głupio mi z tego powodu wychodzić z domu” pisze anonimowo Internautka na jednym z kobiecych forów. Tego typu wypowiedzi w sieci jest więcej, a realia są szokujące, bo szacuje się, że problem nietrzymania moczu dotyczy co czwartej kobiety w naszym kraju.

Skąd się to bierze i dlaczego mnie dotyczy?

Nasze nerki przez cały czas produkują mocz, który moczowodami nieustannie spływa do pęcherza, napełniając go do momentu, w którym zaczynamy odczuwać potrzebę sikania. Ujściem z pęcherza jest cewka moczowa, która przez cały czas jest naturalnie (i bez udziału naszej woli) zaciskana dzięki ruchom sąsiadujących z nią mięśni. Niestety, bardzo często z różnych powodów mięśnie te przestają ściskać cewkę w tak skuteczny sposób jak wcześniej, czego efektem jest nietrzymanie moczu.

Problem w większości przypadków dotyczy kobiet. Jak tłumaczy doktor Marek Wasiluk z warszawskiego Centrum Medycyny Nowoczesnej Triclinium, ma to związek przede wszystkim z naszą budową anatomiczną, gospodarką hormonalną oraz kwestiami związanymi z ciążą i porodem. – Kobieca cewka moczowa jest krótsza i grubsza niż u mężczyzn, co powoduje, że z czasem utrzymywanie moczu może stawać się utrudnione. Poza tym przechodzi ona nad przednią ścianą pochwy, której mięśnie podczas porodu naturalnego są bardzo naciągane, co jest jedną z głównych przyczyn pojawiania się problemu nietrzymania moczu. Kolejnymi powodami może być proces starzenia się, menopauza (i związany z nią zmiany hormonalne) czy stany zapalne pochwy i układu moczowego, będące problemami dotyczącymi głównie kobiet.

Zdaniem specjalisty nietrzymanie moczu jest dolegliwością, z którą większości kobiet prędzej czy później, w różnym stopniu przychodzi się zmagać. I choć problem dotyka częściej pań po 50-tce czy 60-tce, to nie jest on rzadkością nawet w przypadku młodych, aktywnych kobiet.

Co mogę zrobić?

Na szczęście istnieją skuteczne metody walki z tą krępującą przypadłością – różne w zależności od stopnia jej natężenia. Kiedy sytuacja nie zdarza się często i jest raczej niefortunnym „wypadkiem przy pracy”, sprawę powinny załatwić popularne ćwiczenia mięśni Kegla, polegające na świadomym i regularnym zaciskaniu pochwy. Metoda choć prosta i nie wymagająca większych poświęceń, powinna być wykonywana systematycznie, najlepiej codziennie, przez ok. 2 – 3 miesiące, aby pojawiły się zauważalne efekty.

Co w przypadku, kiedy problem jest bardziej nasilony? Dawniej kobiety miały do dyspozycji jedynie zabiegi operacyjne – inwazyjne, bolesne i odbywające się pod znieczuleniem ogólnym. – Na szczęście to już przeszłość – uważa doktor Marek Wasiluk z Triclinium. – Od niedawna medycyna estetyczna dysponuje bezinwazyjną i bardzo skuteczną metodą niemalże całkowitego usuwania dolegliwości za pomocą ablacyjnego lasera frakcyjnego odpowiednio dostosowanego pod kątem tego typu zabiegów (dedykowana końcówka i specjalny tryb pracy).

Metoda polega na włożeniu do pochwy lasera, przy pomocy którego powoli naświetla się jej ścianki – od końca aż do ujścia. Podczas zabiegu kobieta nie może być w trakcie miesiączki (lub na kilka dni przed), nie powinna również mieć aktywnego zakażenia grzybiczego. Procedura trwa ok. 10 minut i jest praktycznie całkowicie bezbolesna. Po zabiegu nie należy współżyć przez ok. 2 tygodnie. W tym czasie polecane jest przyjmowanie globulek z kwasem mlekowym, który pozwoli utrzymać odpowiednie PH i zabezpieczy przed ewentualnym zakażeniem. Przez kilka dni z pochwy może wydobywać się różowawa wydzielina, co jest objawem zupełnie normalnym.

– Zazwyczaj potrzebnych jest od jednego do trzech zabiegów – tłumaczy doktor Marek Wasiluk. – Zabiegi powtarza się w około miesięcznych odstępach czasu, a mniej więcej po miesiącu, półtora, zaczyna być widoczna wyraźna poprawa. Działanie tego zabiegu jest naprawdę spektakularne. Dodatkowe korzyści płynące z zabiegu, które mogą być istotne zwłaszcza dla starszych kobiet, to obkurczenie oraz poprawa nawilżenia pochwy.

Informacje o ekspercie:

Dr Marek Wasiluk - lekarz medycyny estetycznej (absolwent podyplomowych studiów z medycyny estetycznej na Warszawskim UM oraz podyplomowej szkoły Medycyny Estetycznej PTMeiAA). Właściciel warszawskiego Centrum Medycyny Nowoczesnej Triclinium (al. KEN 47 lokal 13 www.triclinium.pl). Autor eksperckiego bloga www.marekwasiluk.pl