wtorek, 05 listopada 2024
Miło Cię widzieć!

kwasy kosmetykaW ostatnim czasie modne stało się stosowanie kwasów. Stosuje się je w różnej postaci, albo pojedynczo w rożnym stężeniu, albo połączenie kilku kwasów. Kwasy są też dodawane do kremów, w niewielkim stężeniu, w celu stopniowego złuszczania naskórka i poprawy struktury i wyglądu skóry.

Kwasy dzielone są na α-hydroksykwasy (ang. Alpha hydroxy acid, AHA) oraz β-hydroksykwasy (ang. Beta hydroxy acid, BHA). Do kwasów BHA zaliczany jest wyłącznie kwas salicylowy, natomiast wśród kwasów AHA wyróżnia się:

  • kwas azelainowy,
  • kwas cytrusowy,
  • kwas glikolowy,
  • kwas jabłkowy,
  • kwas migdałowy,
  • kwas mlekowy,
  • kwas pirogronowy,
  • kwas winowy.

Kwas mlekowy i glikolowy mają w swojej budowie najmniejsze cząsteczki, dzięki czemu najlepiej są absorbowane przez skórę oraz najlepiej i najskuteczniej działają. α-hydroksykwasy są rozpuszczalne w wodzie, w związku z tym nie mogą przekroczyć bariery sebum, natomiast  β-hydroksykwasy dzięki temu, że są rozpuszczalne w tłuszczach pokonują tą barierę.

Dodatkowo wyróżnia się jeszcze polihydroksykwasy in. polihydroksyalkanolany (ang. Polyhydroxyalkanoates, PHA) , do których zaliczany jest: glukonolakton oraz kwas laktobionowy.

 

Kwas salicylowy INCI: Salicylic acid -to naturalny składnik izolowany z kory wierzby. Ma działanie przeciwzapalne, a także przyspiesza procesy gojenia wyprysków i podrażnień. Jest pomocny w walce z trądzikiem pospolitym. Stosowany jest głównie w kosmetykach do pielęgnacji cery trądzikowej, w niewielkim stężeniu. Rozpuszcza się w tłuszczach, dzięki czemu doskonale oczyszcza ujścia gruczołów łojowych. Dodatkowe jego właściwości to usuwanie zaskórników. Stosowany jest w pielęgnacji głównie cery mieszanej i tłustej, natomiast może być stosowany również w pielęgnacji zanieczyszczonej cery suchej.

 

Kwas azelainowy INCI: Azelaic acid -to alfa-ketokwas o wielokierunkowym działaniu, w przyrodzie odnajduje się go w ziarnach zbóż. Stosowany w leczeniu trądziku pospolitego, różowatego, zaskórnikowego, grudkowo-krostkowego, oraz łojotokowego zapalenia skóry. Przede wszystkim działa  przeciwzapalnie oraz keratolityczne. Dodatkowe jego działanie to blokowanie powstawania melaniny w skórze, dzięki czemu rozjaśnia przebarwienia. Poprzez redukcję wolnych rodników zapobiega starzeniu się skóry.

 

Kwas cytrusowy INCI: Citric acid - to bezbarwne, rozpuszczalne w wodzie kryształki. Został wyizolowany z soku cytrynowego w 1784 roku. W naturze występuje w niewielkich ilościach u większości organizmów żywych, natomiast w większym stężeniu występuje w owocach. Najwięcej jest go w cytrusach np. w cytrynie, gdzie stanowi 8% suchej masy. Stosowany jest głównie do rozjaśniania przebarwień różnego pochodzenia. W przemyśle kosmetycznym stosowany jest zwykle jako składnik peelingów rozjaśniających.

 

Kwas glikolowy INCI: Glycolic acid - to kwas, który można znaleźć w agreście, winogronach, jabłkach i trzcinie cukrowej. Jest najprostszym z kwasów hydroksylowych. Kwas glikolowy jest używany w kosmetyce od ponad 25 lat. Jego działanie jest zależne od stężenia. W mniejszym stężeniu np. 15% ma działanie nawilżające, niewielkie złuszczające, a także przyspiesza regenerację skóry. Natomiast w wysokim stężeniu do 70% mocniej złuszcza naskórek, a także pobudza procesy regeneracyjne ostatnie warstwy skory, czyli skóry właściwej. Kwas glikolowy najczęściej stosuje się w leczeniu trądziku, usuwania zaskórników, ale także do nawilżenie i zmiękczenia skóry. Gdy na skórze występują drobne blizny, czy przebarwienia kwas glikolowy spłyci je i rozjaśni.

 
Kwas jabłkowy INCI: Malic acid - podobnie jak kwas mlekowy występuje w dwóch postaciach: prawoskrętnej(D) – która jest formą syntetyczną i lewoskrętnej (L) – która jest formą naturalną. Formy te występują w postaci białych kryształków rozpuszczalnych w wodzie, ewentualnie w  alkoholu. Kwas jabłkowy w naturze występuję w jabłkach, przeważnie niedojrzałych, a także w winogronach oraz owocach agrestu. Uzyskanie wersji syntetycznej odbywa się drogą fermentacji kwasu fumarowego, oczywiście w odpowiednich warunkach, czyli przy użyciu  bakterii i grzybów. Co ciekawe świeży sok z jabłek znakomicie się sprawdza w pielęgnacji domowej. Kwas jabłkowy jest wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym, natomiast tnie cieszy się tak dużą popularnością jak inne α-hydroksykwasy. Jest stosowany między innymi w peelingach, a także w szamponach, kremach, tonikach itp. W niższych stężeniach ma działanie nawilżające oraz rozjaśniające plamy pigmentacyjne (w stężeniu do 5%). Natomiast w wyższych stężeniach działa jako składnik zmiękczający i peelingujący.

 

Kwas migdałowy INCI: Mandelic acid - kwas migdałowy jak sama nazwa mówi, jest pozyskiwany z migdałów (gorzkich).  Jest rozpuszczalny w wodzie, alkoholu oraz eterze. Ma postać białych kryształków. Jest szeroko stosowany w przemyśle kosmetycznym, zarówno w produkcji kremów jak i toników. Ma właściwości przeciwbakteryjne, nawilżające oraz depigmentacyjne. Posiada także silne właściwości ochronne, zapobiegając fotostarzeniu się skóry i nie uwrażliwia skóry na działanie promieni słonecznych. W związku z tym może być stosowany w okresie letnim. Szczególnie w środowisku kwaśnym kwas migdałowy działa bakteriostatycznie i bakteriobójczo na bakterie występujące na ludzkiej skórze (Staphylococcus, Streptococcus), stąd też jego zastosowanie w leczeniu trądziku i problemów z wypryskami.  

 

Kwas mlekowy INCI: Lactic Acid - kwas mlekowy podobnie jak kwas jabłkowy, występuje w dwóch izomerach: D(-), czyli formie lewoskrętnej i L(+), czyli formie prawoskrętnej. Kwas mlekowy występuje w postaci przezroczystej, gęstej cieczy o lekkim kwaśnym zapachu. Jest rozpuszczalny w wodzie, spirytusie i eterze. Kwas mlekowy powstaje w procesie glikolizy, czyli rozkładu cukru (pochodzącego głównie z mleka) w warunkach beztlenowych pod wpływem bakterii Lactobacillus casei i Lactobacillus bulgaricus. Kwas mlekowy jest stosowany w kosmetykach w celu ustalenia odpowiedniego pH. Działa podobnie jak inne α-hydroksykwasy, czyli wygładzająco, nawilżająco i przeciwtrądzikowo.  Kwas mlekowy może być wykorzystany w produkcji dezodorantów, jeżeli mają być klarowne i przezroczyste. 

 

Źródło: http://biotechnologia.pl/ i http://biotechnologia.pl/

 

promo blogJakby bocznymi drzwiami, do świata kosmetyki wkroczyły blogerki. Najpierw hobbystycznie, teraz już niemal zarobkowo – opisują kosmetyki, zabiegi, a ostatnio nawet całe obiekty. Na czym polega fenomen rosnącej popularności blogów? Czy warto z nimi współpracować, żeby zwiększyć swoje szanse sprzedaży?

 

Blogi – nowe wcielenie marketingu szeptanego

Blogi kulinarne, modowe, lifestylowe no i oczywiście kosmetyczne! To tylko niewielka część ogromnej kobiecej blogosfery. Wiele firm, jak dotąd gównie producentów i dystrybutorów kosmetyków, dostrzegło ogromny potencjał reklamowy drzemiący w tym środowisku. Wszystko zaczęło się od prawdziwych pasjonatek kosmetyki, które hobbystycznie testowały nowinki pojawiające się na rynku. W ciągu ostatnich kilku lat blogi kosmetyczne zdobywały coraz większe grono stałych czytelników. Skąd ten fenomen? Opinia bezstronnej osoby, z jednej strony pasjonatki, która zna się na rzeczy, z drugiej strony kobiety, „takiej jak ja”, stała się dla wielu osób cennym źródłem informacji na temat wartościowych produktów.

Zasady takiej współpracy są proste: blogerka dostaje kosmetyki do testowania, zobowiązując się do zamieszczenia recenzji na swoim blogu. Firma ma „darmową” reklamę, blogerka „darmowe” kosmetyki i ciekawy materiał, a czytelnik jest zadowolony, bo wreszcie wie co ma kupić. Jednym słowem układ prawie idealny. Dlaczego „prawie”? O tym za chwilę.

 

Nie tylko kosmetyki, ale również obiekty

Blogi są już mocno przeładowane recenzjami kosmetyków, co stwarza dużą możliwość przebicia się z innym, dużo ciekawszym komunikatem. Na polskich blogach zaczynają się powoli pojawiać recenzje zabiegów wykonywanych w gabinetach kosmetycznych i obiektach SPA oraz szerokie sprawozdania z wizyt w takich obiektach obejmujące również inne czynniki – wystrój, atmosfera, obsługa itp. Na razie nie jest ich dużo i w większości powstają na podstawie prywatnych doświadczeń blogerek.

Jeśli reklama obiektów na blogach będzie rozwijała się równie dynamicznie, jak miało to miejsce w przypadku recenzowania produktów, w niedalekiej przyszłości możemy spodziewać się zalewu takich przekazów reklamowych. Może warto być jednym z pierwszych? Oczywiście pewną barierą jest w tym przypadku lokalizacja – blogerki i obiektu, ale w związku z ogromną ilością osób prowadzących i czytających blogi, każdy znajdzie swoją niszę geograficzną. Obiektywna i ciekawa recenzja, spojrzenie na gabinet oczami klienta, zdjęcia dokumentujące efekty zabiegu długo po jego zakończeniu to argumenty, które niewątpliwie przemawiają za współpracą z blogerkami. Opierając się na doświadczeniach dystrybutorów kosmetyków, spróbujmy przeanalizować również potencjalne niebezpieczeństwa związane z taką formą reklamy.

 

Na co uważać?

Współpraca z blogerkami niestety nie zawsze okazuje się być dla firmy korzystna. Przyczyn takiego stanu rzeczy może być wiele. Kosmetyki kosztują. Co zrobić, żeby mieć je za darmo? Założyć bloga (5 minut pracy), napisać recenzję wszystkich kosmetyków z domowej toaletki (kilka dni) i można zaczynać rozsyłać propozycje współpracy do firm kosmetycznych. Już po kilku dniach zaczną do mnie spływać całe paczki darmowych produktów, które później można rozdawać lub nawet sprzedawać w mniej lub bardziej oscentacyjny sposób… Możliwość łatwego zysku przyciągnęła do blogosfery wiele osób, które niestety zapominają o niezbędnej do prowadzenia bloga pasji, wiedzy i wytrwałości. Rozsyłanie tysięcy produktów czy zaproszeń do wszystkich znalezionych blogów nie ma więc najmniejszego sensu.

Kolejnym problemem jest nieumiejętność współpracy z tym bardzo specyficznym środowiskiem. Tutaj każde źle sformułowane zdanie, niewielkie potknięcie czy niezrozumienie skutkuje często przeciwnym od zamierzonego efektem. Można by przytaczać wiele przypadków, w których firmy z powodu drobnego błędu spotkały się z bardzo negatywnym odbiorem. Weźmy chociażby jedną z firm rozsyłających paczki z miniproduktami (na zlecenie różnych producentów), która w związku z zimowymi opóźnieniami wysyłek, w ciągu kilku dni zebrała kilka tysięcy negatywnych komentarzy na facebooku. Takiej sprawy nie załatwi niestety telefon z wytłumaczeniem i przeprosinami – jak w przypadku pojedynczego, dobrze znanego nam klienta.

Ostatnią rzeczą o której warto wspomnieć w kontekście zagrożeń związanych z tą formą promocji jest jej niekiedy niska efektywność. Chociaż blogi czyta mnóstwo osób, to jest to mimo wszystko dość hermetyczne środowisko. Podczas gdy blogi „o życiu” docierają do bardzo szerokiego grona, blogi kosmetyczne często czytane są głównie przez same blogerki. Oczywiście tutaj nasza reklama tez może wiele zdziałać, pod warunkiem, że będziemy pracowali z wąską grupą starannie wyselekcjonowanych osób, posiadających czytelników również spoza środowiska. Należy zastanowić się, czy dobrym klientem będzie dla mnie blogerka, która korzysta wyłącznie z tego co dostaje za darmo. Raczej nie.

 

Współpraca w praktyce

Czasy świetności darmowej i przebijającej się reklamy na blogach w przypadku producentów kosmetyków już chyba minęły. Warto jednak przemyśleć możliwość reklamy obiektów usługowych, takich jak gabinety kosmetyczne czy ośrodki SPA. Tutaj jeszcze nie ma na razie dużej konkurencji, więc pole do pracy jest duże. Sprawdźmy, jak skutecznie reklamować SPA na blogu:

  • starannie wybieraj blogi z którymi współpracujesz – ważna jest ilość i jakość obserwatorów, ilość odsłon, jakość i częstotliwość wpisów, jakość firm z którymi blog współpracuje itp.,
  • stawiaj wyłącznie na blogerki w swoim regionie,
  • zanim zdecydujesz się na płatną reklamę postaraj się o możliwość zaproszenia blogerek na darmowe zabiegi w zamian za ich recenzję,
  • nigdy nie narzucaj konieczności wystawienia pozytywnej opinii – uzyskasz przeciwny efekt,
  • zanim zaprosisz do siebie blogerkę, sprawdź jakość usług przy pomocy tajemniczego klienta, no chyba, że listę niedociągnięć do poprawki chcesz znaleźć w ogólnodostępnym wpisie,
  • bierz udział w coraz częściej organizowanych przez blogerki spotkaniach i eventach, możesz je również zorganizować u siebie.

Blogi to doskonałe narzędzie, dzięki któremu możemy budować wizerunek firmy lub obiektu oraz reklamować swoje produkty i usługi. Żeby osiągnąć sukces należy korzystać z tego narzędzia z dużą ostrożnością. Warto pamiętać, że nawet drobny błąd może niekiedy przekreślić efekty wielu miesięcy starań w budowaniu pozytywnych relacji z tym mocno specyficznym i wymagającym środowiskiem.

 

Źródło: http://gabinetodzaplecza.pl/

 

ponetne usta2Swoją wielką popularność zdobył dopiero w latach 70. ubiegłego wieku. Dzisiaj należy do jednych z najczęściej unowocześnianych produktów do makijażu. Od pierwotnego założenia przeszedł bowiem kolosalne transformacje. Nabrał kolorów, smaków, zapachów, a nawet długotrwałych efektów. Znany i ceniony przez tysiące kobiet na całym świecie, błyszczyk na nowo podbija rynek kosmetyczny

 

Krótka historia błyszczyku

Pierwszy lip gloss został wymyślony w roku 1930 na potrzeby produkcji filmowej przez znaną markę Max Factor. Po niespełna dwóch latach produkt trafił na sklepowe półki pod nazwą „X-Rated” i był sprzedawany aż do roku 2003. Opracowany przez Max Factora kosmetyk miał nadawać ustom świetlistego blasku i nawilżenia. Dopiero w 1973 r. firma Bonne Bell wydała pierwszy zmodyfikowany błyszczyk, który wyróżniał się przyciągającym zapachem truskawki. Linia produktów Lip Smacker przypadła do gustu zarówno nastolatkom jak i dorosłym kobietom. Dzisiejszy rynek kosmetyczny może pochwalić się niezliczoną ilością formulacji błyszczyków kuszących zarówno smakiem, zapachem jak i tak popularnym efektem 3D. Ponadto, producenci tego kosmetyku, poprzez dodatek składników silnie aktywnych, łączą optyczne powiększenie ust z  długotrwałym efektem odżywienia i zregenerowania ich naskórka.

 

Błyszczyk od podstaw

Lip gloss to kosmetyk, który różni się od pomadki konsystencją, ostrością barwy i trwałością.  W zależności od formulacji i założonego efektu można nakładać go na warstwę szminki lub zastosować zamiast niej. Prosty błyszczyk jest mieszaniną olejów i wosków, pozostawia grubą, błyszczącą warstwę olejową. Powinien cechować się doskonałą elastycznością, łatwością w użyciu i aplikacji oraz trwałością minimum  od 2 do 3 godzin.  Zawartość emolientów nie powinna być wysoka, ze względu na ich słabszą własność przylegania do skóry. Odpowiednią lepkość otrzymuje się poprzez odpowiedni stosunek wosków do płynnych olejów oraz zastosowanie żelu krzemionkowego bądź bentonitowego. Ważny jest również dodatek oleju rycynowego lub polibutenu, który zapewnia dłuższą trwałość produktu po aplikacji.

 

Przykładowa receptura błyszczyka

ponetne usta1

Powyżej umieszczona receptura jest jedną z najprostszych formulacji kosmetyku. Odpowiednio dobrany stosunek fazy olejowej do wosków zapewnia dobrą konsystencję oraz przyczepność produktu.  Dobre proporcje komponentów są nie tylko ważne ze względu na konsystencję ale także stabilność produktu. Zbyt mała ilość stabilizującego wosku może powodować tzw. odciek oleju. Oczywiście wybór  wosków i emolientów zależy od tego jaki efekt chcemy uzyskać. Oleje mineralne polepszają odczucia sensoryczne i nadają efekt wzbogacenia formulacji. Jednak najczęściej stosowanym olejem w produkcji kosmetyków upiększających usta jest roślinny olej rycynowy, który dzięki swojej budowie jest emolientem nieschnącym, słabo wchłanianym przez skórę.  W formulacji błyszczyków pełni rolę nie tylko dobrego dyspergatora pigmentów ale także czynnika wzmacniającego efekt błyszczenia. Ma także działanie natłuszczające i ochronne, poprzez zapobieganie utraty  wody z naskórka.  Jego zawartość w tych produktach jest dość wysoka i może wynosić od 40%  a nawet do 60%. Zalecane jest aby olej rycynowy mieszać z innymi płynnymi surowcami  bogatymi w witaminy i makroelementy m.in.: olejem makadamia, jojoba, migdałowym i  kokosowym, które podobnie jak rycynowy, mają działanie pielęgnacyjne, regenerujące, łagodzące i nawilżające.

 

Woski w błyszczykach stosowane są jako zagęszczacze masy, gdzie stosuje się ich bardzo małą ilość w celu  osiągnięcia dostatecznie niskiej lepkości produktu. Ponadto, poprawiają rozprowadzanie i przyleganie kosmetyku do skóry, dodatkowo nadając jej świetlisty połysk. W produkcji tego typu kosmetyków często stosuje się wosk carnauba, candelilla oraz wosk pszczeli bielony.

 

ponetne ustaSurowce mineralne w błyszczykach

- Oleje mineralne  wzbudzają najwięcej kontrowersji w składach kosmetyków. Są to związki syntetyczne pozyskiwane w procesie destylacji z określonej frakcji ropy naftowej po jej bardzo dokładnym oczyszczeniu- twierdzi Małgorzata Jackiewicz*. Przykładem  parafin wykorzystywanych do produkcji błyszczyków jest olej parafinowy, izoparafiny, wazelina, cerezyna, ozokeryt oraz wosk mikrokrystaliczny Ze względu na ich ropopochodne pochodzenie substancje te nie są uznawane przez zwolenników kosmetyki naturalnej. Jednak wiele firm ceni je sobie ze względu na silne właściwości okluzyjne oraz bezpieczeństwo stosowania nawet dla bardzo wrażliwej cery. -Parafiny stosowane w kosmetykach są surowcami o bardzo wysokiej czystości, co wynika z odpowiednich regulacji prawnych, określonych w Dyrektywie Kosmetycznej, a ich czystość i jakość odpowiada jakości parafinom stosowanym w przemyśle farmaceutycznym. Dodatkowo, oleje mineralne i parafiny charakteryzują się wysoką stabilnością  i odpornością na promieniowanie UV oraz czynników utleniających -  dodaje Małgorzata.

 

Lip gloss dziś

Dawniej  produkty do makijażu ust miały spełniać jedynie  funkcję dekoracyjną. W dzisiejszych czasach kosmetyki kolorowe muszą spełniać dodatkowo również inne funkcje. Firmy kosmetyczne prześcigają się w wprowadzaniu na rynek coraz to nowszych formulacji błyszczyków, które kuszą już nie tylko przyciągającym wzrok kolorem czy świeżością zapachu. Popularnością cieszą się produkty zawierające substancje długotrwale powiększające usta, wygładzające zmarszczki wokół nich, a nawet hamujące apetyt, wspomagając walkę z nadwagą.

Jak się okazuje, nie tylko masa kosmetyku ma znaczenie dla konsumentek. Ważnym elementem w tworzeniu błyszczyka jest również samo opakowanie, które ma być nie tylko funkcjonalne ale także modne. Producenci opakowań znajdują rozmaite rozwiązania, dzięki którym nawet masy o konsystencji past  lub bardzo kleiste równomiernie aplikują się na usta. Coraz częściej pojemniki z gąbkowym aplikatorem umieszczonym w nakrętce lub w buteleczkach z małą kulką zastępują  różnorodne słoiczki, tubki oraz płaskie pojemniczki i pudełeczka z przykrywką.

*Małgorzata Jackiewicz – młodszy specjalista w dziale R&D w firmie kosmetycznej. Absolwentka Wyższej Szkoły Zawodowej Kosmetyki i Pielęgnacji Zdrowia w Warszawie gdzie ukończyła kierunek Towaroznawstwo – specjalność: kosmetyki i wyroby chemii gospodarczej.

 

Źródło: http://biotechnologia.pl/

 

maseczki domoweJak wykorzystać produkty, które znajdują się w każdym domu?

Odpowiednie nawilżenie skóry twarzy jest bardzo ważne dla kobiety w każdym wieku.

Powinno się je stosować nie tylko wtedy, gdy skóra jest sucha i ma wiele zmarszczek.

W zimie, gdy buzia narażona jest na wysuszenie przez mróz i zimny wiatr, dostarczanie od zewnątrz odpowiednich wartości odżywczych jest szczególnie istotne.

Nie wymaga to jednak wielkich nakładów finansowych. Luksusowe kremy drogich marek nie zawsze są warte swojej ceny, dlatego warto stosować maseczei domowej roboty.

 

Jak je zrobić?

Pierwszym ze sposobów jest wykorzystanie kiwi. Pokroić owoc na plasterki, położyć na twarz i pozostawić na 10 minut.

Po upływie tego czasu należy zmyć buzię bezalkoholowym tonikiem.

 

Owoce są nie tylko bardzo dobrą przekąską, ale mogą służyć także jako kosmetyk.

Kilkanaście dobrze umytych winogron rozgnieść na papkę i na 15 minut rozsmarować na twarzy i szyi.

Później ściągnąć pozostałość płatkiem kosmetycznym i przetrzeć tonikiem.

 

Kolejną metodą radzenia sobie z wysuszoną skórą jest maseczka z użyciem truskawek.

Sześć truskawek rozgnieść z czterema łyżkami twarożku. Do tego wlać jedną łyżkę oliwy z oliwek.

Tak wykonaną maseczkę nałożyć na twarz i odczekać 15 minut.

Zmyć letnią wodą.

 

Mango należy do droższych owoców, ale od czasu do czasu nie zaszkodzi zafundować sobie odrobinę bardziej luksusowy produkt.

Rozgnieciony miąższ wymieszać z gęstą śmietaną i nałożyć na twarz.

Po pół godzinie nasza twarz będzie bardziej elastyczna i dobrze nawilżona.

 

Maseczka miodowa to mieszanka dwóch łyżeczek miodu z dwoma łyżeczkami mleka lub słodkiej śmietany.

Po 10 minutach należy zmyć ją ciepłą wodą.

Aby skóra była wygładzona i nawilżona, należy zaaplikować papkę z jednego jabłka, wymieszaną z łyżką miodu.

15 minut wystarczy, aby uzyskać zadowalający efekt.

 

Źródło: http://www.celebryci.com.pl/

 

21 -mężczyzn sprowadzili bojownicy IS na plażę w Libii i zamordowali ścinając im głowy. Koptowie to chrześcijanie,którzy szczególnie są zabijani z nierzadko niewypowiedzianym okrucieństwem, w Syrii czy Iraku. Teraz doszła do tego Libia gdzie wielu Egipcjan dociera w poszukiwaniu pracy. Libia od śmierci Kadafiego jest wstrząsana nieustanną wojną domową. Państwo jest podzielone i wstrząsane ciągłymi walkami między szyitami a sunnitami. To znakomite miejsce dla działań Al-kaidy i IS. Egipt w dniu dzisiejszym w odwecie za mord zbombardował pozycje IS w Libii. Cały świat oburzony jest na tą kolejną zbrodnię IS. Egipt a poprzednio Jordania zapowiedział krwawy odwet Papież Franciszek podczas spotkania z przedstawicielami Kościoła Szkocji powiedział - Krew naszych chrześcijańskich braci jest świadectwem, które jest wołaniem. Nie ma znaczenia to, czy są to katolicy, prawosławni, Koptowie, luteranie; to są chrześcijanie, krew jest ta sama.

Do dramatycznych wydarzeń doszło w nocy z soboty na niedzielę w Mławie. Policjanci został wezwani na interwencję do jednego z mieszkań. Kiedy funkcjonariusze weszli do lokalu ,zostali zaatakowani przez 15-latka siekierą. Cios dosięgnął policjantkę,która w ciężkim stanie przebywa w szpitalu. Z nieoficjalnych informacji wynika że atak nastolatka będącego pod wpływem alkoholu była zaplanowany. On sam zgasił wcześniej światło i z siekierą zaczaił się na policjantów za drzwiami. Sąd rozstrzygnie czy będzie odpowiadał jak dorosły. Grozi mu nawet dożywotnie więzienie.

Na okładce dzisiejszego wydania wydaniu tygodnika „Wprost” zamieszczono zdjęcie opatrzone sugestywnym tekstem: ”Ciemna strona Kamila Durczoka”. Pojawia się pytanie ,czy to właśnie on jet tym”znanym dziennikarzem” wobec, którego padają od kilku tygodni oskarżenia o molestowanie seksualne? Naczelny „Wprost” zapowiedział że tygodnik będzie sukcesywnie zamieszczał na swych łamach materiały z dziennikarskiego śledztwa demaskujące mobbing i molestowanie .Zaznaczył przy tym tym, że „dziennikarz, który publicznie komentuje najważniejsze dla państwa sprawy, musi pamiętać o pewnych standardach moralnych”.

tropikalne masloNa fali powracającej tendencji na stosowanie surowców naturalnych w kosmetykach, dużym zainteresowaniem cieszą się masła roślinne. Jak dotąd powszechnie spotykane były masło kakaowe oraz shea, jednakże na rynku pojawia się coraz więcej nieznanych dotąd maseł otrzymywanych z roślin egzotycznych. Tajemnicze nazwy intrygują konsumenta i podnoszą atrakcyjność preparatu, lecz największym atutem są doskonałe właściwości pielęgnacyjne tego typu surowców. Warto przyjrzeć się szerokiej obecnie gamie maseł – co mają do zaoferowania skórze, czym wyróżniają na tle całej grupy oraz do których receptur kosmetycznych najlepiej je wprowadzać. Niniejszy artykuł podzielony został na trzy części ze względu na pochodzenie surowców z trzech głównych regionów – Azji, Afryki oraz Ameryki Południowej.

 

Masła roślinne to grupa lipidów charakteryzująca się półstałą konsystencją przypominającą tradycyjne masło. Składają się głównie z trójglicerydów i estrów kwasów tłuszczowych o łańcuchach długości zwykle 12-22 atomów węgla. Wykazują różnorodne właściwości kosmetyczne jednak łączy je bardzo dobra zdolność natłuszczania, zmiękczania skóry i tworzenia  na jej powierzchni warstwy ochronnej. Większość maseł można stosować w czystej formie jako domowy kosmetyk jednak zazwyczaj występują w roli składnik tłuszczowego emulsji preparatów kosmetycznych.


Ciepłe rejony Azji, od suchych aż po tropikalne i wilgotne, obfitują w rośliny oleiste, z których pozyskuje się masła kosmetyczne.  Do naturalnie występujących maseł azjatyckich zaliczamy Kokum, Mowrah, Sal i masło mango pochodzące z obszaru Indii oraz masło Illipe wywodzące się z Malezji.

Masło kokum , zwane również masłem goa  otrzymywane jest z pestek owoców drzewa Garcinia indica rosnącego w wiecznie zielonych lasach tropikalnych i sawannach Indii. Średniej wielkości purpurowy owoc zawiera 5-8 pestek, które poddaje się suszeniu, obiera ze skórki a białożółty miąższ pestkowy rozdrabnia na pastę i gotuje z wodą, zbierając z powierzchni wytrącający się tłuszcz.


Oczyszczony tłuszcz jest barwy białej, nie posiada zapachu. W temperaturze pokojowej utrzymuje stałą, twardą konsystencję (topi się w 38-40oC), co czyni go jednym z bardziej stabilnych, obok masła kakaowego,  tłuszczów.  Jest bogaty w glicerydy kwasu oleinowego  i stearynowego oraz witaminę E .

Masło Kokum stosuje się od wieków w medycynie ajurwedyjskiej oraz tradycyjnej kosmetyce hinduskiej jako środek regenerujący suchą, popękaną skórę pięt i ust. Koi podrażnienia , przyspiesza gojenie ran i poparzeń.  Jest efektywne w leczeniu owrzodzeń, w tym trądziku (ma działanie ściągające i antybakteryjne).  Wykazuje bardzo dobre właściwości emoliencyjne, a przy tym nie jest komedogenne (nie zatyka porów skóry) i  nie pozostawia lepkiej warstwy.


Tłuszcz ten znajduje zastosowanie w emulsjach kosmetycznych, zarówno do pielęgnacji skóry twarzy (m.in. w preparatach na trądzik oraz do skóry bardzo suchej),  całego ciała oraz stóp i dłoni. Dodaje się go również do mydeł oraz preparatów do pielęgnacji włosów. Ze względu na swój skład kwasów tłuszczowych oraz stabilność, coraz częściej stosuje się go jako zamiennik masła kakaowego.


Tabela 1. Skład kwasów tłuszczowych w maśle kokum [% wagowe]

Kwas tłuszczowy

Zawartość [%]

Kwas palmitynowy C 16:0

72-78

Kwas stearynowy C 18:0

50-67

Kwas oleinowy C 18:1

27-42

Kwas linolowy C 18:2

0,5-2


Kolejnym  roślinnym tłuszczem półstałym pochodzącym z tropikalnej Azji  jest masło mango. Wytwarza się je z obranych pestek owocu rośliny Mangifera indica, uprawianej w tym celu głównie w Indiach.  Miąższ pestek suszy się a następnie poddaje ekstrakcji.

Gotowy produkt charakteryzuje się półstałą, miękką konsystencją (temperatura topnienia 35oC), białą  barwą i słodkawym zapachem. Masło mango zawiera  średnio 7,7,-10,6% tłuszczów, w tym znaczne ilości kwasu oleinowego, stearynowego, palmitynowego i linolowego. Obfituje w tokoferole (witamina E), tokotrienole, witaminę A, a także fitosterole (β-sitosterol, stigmasterol, kampesterol ) i tri terpeny. Tak  bogaty skład nadaje temu tłuszczowi obiecujące własności prozdrowotne.


Tłuszcz ten słynie z bardzo dobrych właściwości  emoliencyjnych (natłuszczających) i zmiękczających skórę; coraz częściej zastępuje  w preparatach kosmetycznych emolienty na bazie parafiny.  Ponieważ zawiera znaczny udział frakcji niezmydlającej, efektywnie chroni skórę przed promieniowaniem UV.  Działa antyoksydacyjnie i przeciwstarzeniowo (zawiera fitosterole i witaminę A); spłyca zmarszczki. Masło mango, zapobiega  także powstawaniu rozstępów, przyspiesza gojenie ran, łagodzi wysypki i egzemy oraz przeciwdziała łuszczeniu się skóry suchej.


Z racji miękkiej konsystencji masło to łatwo wprowadza się do receptur  jak i może być stosowane samodzielnie w domowym zaciszu oraz łączone z innymi olejami. Dodatkową jego zaletą jest słodki, przyjemny zapach.  Znajduje ono zastosowanie zarówno w emulsjach kosmetycznych (mleczkach, balsamach, kremach, także  promieniochronnych) jak i mydłach, oraz preparatach do pielęgnacji włosów. Pozostawia skórę jedwabiście gładką i miękką.


Tabela 2. Skład kwasów tłuszczowych w maśle mango

Kwas tłuszczowy

Zawartość [%]

Kwas palmitynowy C 16:0

5,1-8

Kwas stearynowy C 18:0

40-45

Kwas oleinowy C 18:1

40-50

Kwas linolowy C 18:2

2,1-4

Kwas arachidowy C 20:0

1,1-4


Nieco mniej znanym egzotycznym tłuszczem roślinnym jest masło Mowrah, zwane również Mahua.  Pochodzi z nasion (pestek) drzewa Madhuca latifolia, występującego w centralnym obszarze Indii. Roślina ta rośnie dziko jak również jest uprawiana celem pozyskania owoców, kwiatów nasion oraz drewna. Same nasiona zawierają aż 58% tłuszczu.  Masło jest ekstrahowane z wnętrza nasion i poddawane dalszemu przetwarzaniu obejmującemu rafinację.


W wyniku tych procesów otrzymuje się białożółte masło o łagodnym przyjemnym zapachu. W temperaturze pokojowej utrzymuje stałą konsystencję jednak pod wpływem dotyku topi się i mięknie. Dzieje się tak, ponieważ w  porównaniu z opisanymi wcześniej masłami, Mowrah charakteryzuje się znacznie niższą temperaturą topnienia (29-31oC). 


Masło to jest bogate odznacza się wysoką zawartością kwasu oleinowego, stearynowego oraz  innych kwasów jedno- i wielonienasyconych,  a także fitosteroli  (głownie Δ5-avenasterolu i β-sitosterolu) i witaminy E (α-,β-, i γ-tokoferoli). Tak bogaty skład pozwala wnioskować właściwościach prozdrowotnych i antyoksydacyjnych masła Mowrah.


W Indiach Mowrah stosowane jest zarówno w kosmetyce jak i kuchni. Stosowane zewnętrznie wykazuje doskonałe działanie regeneracyjne, zmiękczające i emoliencyjne.  Zapobiega przesuszaniu i pękaniu skóry, wspomaga leczenie wielu jej chorób. Zapobiega powstawaniu zmarszczek i  pozwala zachować skórze elastyczność. Stosowane „od wewnątrz” również odżywia skórę, działa antyoksydacyjnie i przeciwstarzeniowo, wzbogaca organizm w wartościowe kwasy tłuszczowe.


Masło to pojawia się w recepturze kosmetycznej jako składnik  emulsji pielęgnacyjnych, mydeł, a nawet podkładów do makijażu i środków piorących. Ze względu na miękką konsystencję i łatwą topliwość dobrze wprowadza się do preparatów, jak również może być stosowany na skórę w stężeniu 100% - jako naturalne masło.


Biorąc pod uwagę skład oraz właściwości sensoryczne, masło Mowrah może w najbliższym czasie pozyskać rzesze fanów także poza Azją.


Tabela 3. Skład kwasów tłuszczowych w maśle  Mowrah [%]

Kwas tłuszczowy

Zawartość [%]

Kwas palmitynowy C 16:0

20-27

Kwas stearynowy C 18:0

14-30

Kwas oleinowy C 18:1

29-42

Kwas linolowy C 18:2

12,1-18


]W  Południowo-Wschodniej Azji, na wyspie Borneo (Malezja) rośnie drzewo Shorea stenoptera, z którego pozyskuje się masło Illipe.  Nasiona (orzechy) tej rośliny są wyposażone w „skrzydełka” umożliwiające ich przenoszenie z dala od drzewa. Opadłe nasiona zbiera się, suszy na słońcu a następnie rozdrabnia w specjalnych młynkach oddzielając przy tym okrywy nasienne. Uzyskany miąższ poddaje się tłoczeniu.


Masło Illipe jest jasnożółtym ciałem o półstałej konsystencji i łagodnym, orzechowym aromacie. Charakteryzuje się dość niską temperaturą topnienia, w przedziale 34-38oC. Mimo że w temperaturze pokojowej jest dość twarde w porównaniu z innymi masłami, topi się w bezpośrednim kontakcie ze skórą co poprawia jego zdolność aplikacyjną. Illipe, podobnie jak masło mango i masło Kokum, charakteryzuje się zbliżonym składem kwasów tłuszczowych do masła kakowego (kwas palmitynowy, stearynowy, oleinowy i linolowy).


Stosowane jest od wieków przez rdzennych mieszkańców Borneo, Dajaków, zarówno do użytku zewnętrznego jak i w tradycyjnej kuchni (dodatek do ryżu). Masło Illipe posiada doskonałe właściwości nawilżające, wygładza skórę i zapobiega jej odwodnieniu tworząc delikatny film ochronny. Ponadto tłuszcz ten zapobiega powstawaniu zmarszczek i degeneracji komórek skóry oraz przywraca jej elastyczność. Ze względu na dość twardą konsystencję, Illipe polecane jest jako dodatek do mydeł i pomadek do ust. Dodatkowo wprowadza się je do emulsji do pielęgnacji skóry twarzy i ciała, podkładów oraz masek do włosów.  W Polsce spotkać je można zwłaszcza w kosmetykach luksusowych; jest do masło dość rzadko spotykane i pozyskiwane w stosunkowo małym nakładzie z Racji obszaru bytowania Shorea stenoptera.


Tabela. 4 Skład kwasów tłuszczowych w maśle Illipe [%]

Kwas tłuszczowy

Zawartość [%]

Kwas palmitynowy C 16:0

15-19

Kwas stearynowy C 18:0

42-48

Kwas oleinowy C 18:1

32-38

Kwas linolowy C 18:2

0-1,2


Jako ostatniemu warto przyjrzeć się masłu Sal pochodzącemu z Indii. Wytwarzane jest z nasion drzewa Shorea robusta, poddawanych ekstrakcji i rafinacji. Gotowe masło  jest kremowej jasnej barwy, niemalże nie posiada zapachu i charakteryzuje się gładką gęstą konsystencją, przyjemną w użytkowaniu.  Zawiera głównie kwas stearynowy i oleinowy. Dzięki małej zawartości kwasów wielonienasyconych jest odporne na utlenianie. Podobnie jak Illipe, mimo stałej konsystencji, topnieje w kontakcie ze skórą i łatwo się rozprowadza.


W tradycji indyjskiej stosowane jest głównie jako składnik mydeł, jednak wprowadza się je także do emulsji do pielęgnacji skóry oraz odżywek do włosów. Poprawia teksturę emulsji, stosowane jako zamiennik masła kakaowego.  Wygładza skórę, natłuszcza ją i zmiękcza, jest bardzo dobrym emolientem.  Przeciwdziała procesom degeneracji komórek skóry i utracie jej elastyczności.


Tabela 5. Skład kwasów tłuszczowych w maśle Sal [%]

Kwas tłuszczowy

Zawartość [%]

Kwas palmitynowy C 16:0

4,1-7

Kwas stearynowy C 18:0

41-47

Kwas oleinowy C 18:1

37-43

Kwas linolowy C 18:2

0-4

Kwas arachidowy C 20:0

3,1-9


Podsumowując tropikalne lasy Azji oferują szeroką gamę naturalnych środków do pielęgnacji  ciała. Masła roślinne pochodzenia tropikalnego są nie tylko surowcami bogatymi w cenne składniki bioaktywne ale również przyjemnymi w użytkowaniu.  W następnej części, zapoznać się będzie można z równie bogatą grupą maseł pochodzących z Ameryki Południowej.

 

Małgorzata Graczykowska

 

Źródło: http://biotechnologia.pl/

 

Celebryta od lipca przebywa w areszcie.

 

Ten proces będzie z pewnością jednym z najgłośniejszych w ostatnich latach.

Dariusz K. w lipcu ubiegłego roku potrącił śmiertelnie kobietę na przejściu dla pieszych.

Późniejsze badanie wykazało, że były mąż Edyty Górniak był pod wpływem kokainy, co ostatecznie pogrążyło gwiazdora.

Celebryta od momentu wypadku do rozprawy przebywa w areszcie.

Jak informuje Super Express, odbędzie się 13 marca w warszawskim sądzie rejonowym.

Muzyk jak do tej pory utrzymywał, że nic nie pamięta z wypadku i nie przyznawał się do winy.

Jego obrona ma niewielkie pole manewru.

Próbowała nawet ratować się stwierdzeniem, że K. ćpał przez stres i problemy zdrowotne.

Dowody zebrane przeciwko gwiazdorowi są jednak tak mocne, że nie wywinie się on od surowej kary.

Grozi mu 12 lat pozbawienia wolności.

 

Źródło: http://www.celebryci.com.pl/

 

 

wojna wspolpracaCoraz głośniej ostatnio o postulatach lekarzy, którzy noszą się z zamiarem ograniczenia kompetencji kosmetyczek i kosmetologów w wykonywaniu niektórych inwazyjnych zabiegów. Czy to oznacza definitywny koniec współpracy pomiędzy tymi grupami zawodowymi? Spróbujmy zostawić z boku emocje i przyjrzeć się sprawie w nieco mniej powierzchowny sposób.

Każdy właściciel gabinetu wie, że do zdobycia nowych klientów, wystarczy czasami tylko jedno dobre zdanie – hasło, które zaintryguje, wyzwoli emocje i przyciągnie uwagę… I tak ostatnio czytamy o… „kosmetyczkach wstrzykujących botoks”. Tak, jakby na każdym rogu był gabinet, w którym okropne kosmetyczki czyhają na życie biednych i niczego nieświadomych klientów… Media oczywiście rządzą się swoimi prawami, ale faktem jest, że temat wywołał sporo dyskusji i na nowo rozgrzał podziały nawet w samym środowisku kosmetycznym. Zostawiając na boku całe to medialne zamieszanie, zastanówmy się jak powinna wyglądać współpraca pomiędzy kosmetyczkami, kosmetologami i dermatologami oraz nad tym czy naprawdę wymaga ona tworzenia nowych regulacji prawnych?

 

Gdzie dwóch się bije…

Spory sporami, ale w naszym otoczeniu jest naprawdę dużo pozytywnych przykładów współpracy kosmetyczek, kosmetologów i dermatologów. Wiele osób, prowadzących gabinety nawiązuje współpracę z dermatologiem, który np. raz w tygodniu przyjeżdża do gabinetu i wykonuje bardziej inwazyjne zabiegi. To tylko jedna z form współdziałania, dedykowana mniejszym biznesom. Powstają również większe ośrodki, w których można skorzystać z kompleksowej oferty wszystkich specjalistów pracujących na co dzień w sąsiednich gabinetach i pijących razem kawę podczas przerwy śniadaniowej. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby to z kolei lekarz zaprosił do współpracy w swoim gabinecie kosmetologa, który akurat nie prowadzi własnego biznesu. To naprawdę działa!

W którym miejscu pojawia się problem? W tym, w którym kończy się współpraca i obie grupy zaczynają wkraczać na teren, zarezerwowany zdaniem drugiej grupy – wyłącznie dla niej. Rzeczywiście istnieje duża grupa kontrowersyjnych zabiegów, które są wykonywane w gabinetach kosmetycznych i kosmetologicznych, a zdaniem lekarzy, powinny być zarezerwowane wyłącznie dla nich. I nie chodzi tu o ten mityczny już botox, który praktycznie dla wszystkich jest sprawą jasną – tylko dla lekarzy. Mowa o zabiegach laserowych, peelingach chemicznych, różnych rodzajach mezoterapii i innych mniej lub bardziej inwazyjnych zabiegach…

 

Jeden tort i wielu chętnych…

Faktem jest, że w całej branży brakuje pewnych regulacji prawnych, które jasno wskazywałyby kompetencje poszczególnych zawodów. Nie dotyczy to wyłącznie historycznego już sporu na linii kosmetyczka-kosmetolog. Atmosfera jest gorąca nawet wśród samych lekarzy. Medycyna estetyczna, która swoją drogą również jest nie do końca uregulowanym prawnie tworem, jest łakomym kąskiem nie tylko dla dermatologów, ale również dla lekarzy pozostałych specjalności. Efektem jest w tym momencie permanentny spór wszystkich ze wszystkimi, w który nie prowadzi do niczego konstruktywnego. Czy ktoś go wygra? Czas pokaże. Warto jednak zastanowić się czy w takiej atmosferze naprawdę jesteśmy w stanie wypracować rozsądny kompromis? Załatwić sprawę, która już od wielu lat wydaje się problemem praktycznie nierozwiązywalnym?

 

Pytania bez odpowiedzi…

Temat jest bardzo gorący, między innymi dlatego, że ciężko o jednolite stanowisko nawet w poszczególnych grupach zawodowych. Inna wizja – to tylko jeden problem. Kolejnym jest jasne określenie proponowanych kompetencji poszczególnych grup. I nie chodzi w tym momencie o ogólne założenia, ale o techniczne szczegóły wykonywania poszczególnych zabiegów. Określenie w którym dokładnie punkcie kończy się kosmetologia, a zaczyna medycyna. Sprawa nie jest przecież tak banalna jak mityczne już „przerywanie ciągłości naskórka”.

Zanim każdy wypracuje sobie swoje zdanie na ten temat, warto zadać sobie kilka pytań:

  • Czy potrzebne jest prawne uregulowanie kompetencji poszczególnych zawodów?
  • Jaki jest cel takich zmian? Czy rachunek zysków i strat wyjdzie na plus? Czy będzie to rozwiązanie sprawiedliwe dla wszystkich grup zawodowych?
  • Czy obecne problemy wynikają z nieścisłości systemowych, czy z niekompetencji poszczególnych osób, które wpływają na opinię o całej grupie, jednym słowem: czy problem jest realny, czy może strzelamy z armaty do mrówki?
  • Jak rozdzielić uprawnienia pomiędzy poszczególne grupy zawodowe, nie tylko ramowo?
  • Czy takie zmiany mają sens? Czy są możliwe do wprowadzenia w praktyce?
  • Czy taki podział ma swoje odzwierciedlenie w edukacji poszczególnych grup?
  • Czy należałoby dodatkowo wprowadzić zmiany w sposobie edukacji? Co w takiej sytuacji z osobami, które już pracują?
  • Jak „zmierzyć” doświadczenie i umiejętności? Czy powinny być one brane pod uwagę?
  • Jak miałyby być w praktyce sprawdzane i zdobywane uprawnienia do wykonywania poszczególnych zabiegów? Co otrzymujemy w ramach edukacji, a co możemy uzupełnić i w jaki sposób? Kto to zweryfikuje?

Czy naprawdę jesteśmy w tym momencie gotowi na udzielenie sensownej odpowiedzi na te pytania? Być może jest lepszy sposób na rozwiązanie problemu?

 

Wojna czy współpraca?

Pytań w tej sprawie jest na pewno znacznie więcej niż odpowiedzi… O tym jak będzie wyglądała współpraca pomiędzy kosmetyczką, kosmetologiem i dermatologiem, decyduje przede wszystkim wzajemne nastawienie stron. Świadomi jednocześnie własnych umiejętności i ograniczeń, możemy przecież nawiązać współpracę, która pozwoli dostarczyć klientom szeroki wachlarz usług na najwyższym poziomie. Ostatecznie chodzi nam przecież o to, żeby klient wybrał właśnie nas, a nie inny gabinet, w którym kosmetyczka czy kosmetolog potrafili nawiązać efektywną współpracę z lekarzem.

Być może przyjdzie czas na prawne uregulowanie tych kwestii, ale powinno być ono poprzedzone spokojną i merytoryczną dyskusją. Puki co, dlaczego nie czerpać właśnie z tych pozytywnych przykładów? Zamiast tracić energię na trudne do rozstrzygnięcia spory – po prostu zacząć współpracować? Może przyszłością współczesnej kosmetologii i medycyny estetycznej są właśnie gabinety, w których kosmetyczka, kosmetolog i lekarz zajmują sąsiadujące ze sobą gabinety? Czas pokaże…

 

Źródło: http://gabinetodzaplecza.pl/