Każdy kto raz miał przyjemność wziąć udział w sesji masażu, często do niego wraca. Masaż to pełna gama zalet, które dotyczą nie tylko likwidowania dolegliwości bólowych. A wszystko zaczęło się od obrzędów religijnych i medycyny ludowej.

Masaż pozwala na leczenie kręgosłupa, likwidując jego bóle, rozluźnia mięśnie, zmniejsza zdenerwowanie i wprowadza w stan przyjemnego relaksu. Dodatkowo jest stosowany jako uzupełnienie zabiegów kosmetycznych, jest nieoceniony w odchudzaniu, a także doceniany przez sportowców. Masażom poddają się młodsi i starsi, zarówno w profesjonalnych gabinetach, jak i w domowym zaciszu, kopiując ruchu z książek oraz filmów instruktażowych. Często jednak nawet nie zdajemy sobie sprawy, że technika ta sięga czasów starożytnych.

Gdzie wszystko się zaczęło?

Masaże towarzyszą człowiekowi od wieków. Ich początki giną w mrokach dziejów, ale według ekspertów były one znane już w okresie starożytności, kiedy wykonywało się je wspólnie z obrzędami religijnymi. Stały się także elementem medycyny ludowej, a także i teraz są ważną częścią medycyny alternatywnej. To z Chin oraz z Indii wywodzi się technika masażu. O jego pozytywnych właściwościach pisał greccy medycy Hipokrates, Celsus i Galena, którzy doceniali jego działanie lecznicze. Także w starożytnej Grecji masaże odgrywały ważną rolę w zawodach portowych – przed nimi sportowcy natłuszczali swoje ciała oliwami. Niestety, w okresie wieków średnich, gdy postęp nauk medycznych zatrzymał się, masaż zmalał na znaczeniu.

Oficjalna metoda lecznicza

Renesans masażu to wiek XVI, kiedy to zaczął być on stosowany powszechnie przez francuskiego medyka o imieniu Ambroise Paré. To on opisał pozytywne właściwości masażu po operacjach, a w przygotowanej przez siebie pracy naukowej wskazał na masaż jako na oficjalną metodę leczenia. Podobnym tematem zajmował się Friedrich Hoffman w XVII wieku, a w XIX wieku Per Henrik Ling, współtwórca „szwedzkiej gimnastyki” , która obejmowała także masaż leczniczy. Teorię „masażu naukowego” opracował z kolei Johan Mezger z Holandii, który uznawany jest także za ojca prawdziwej szkoły masażu klasycznego. Swoje dokonania na tym polu ma także Polska – masażem zajmował się Izydor Zabłudowski, który traktował ją jako jeden z pełnoprawnych elementów wiedzy medycznej.

Masaż w XXI wieku

Teraz z masażu może skorzystać prawie każdy – przeciwwskazania są naprawdę ograniczone. Zapraszają liczne prywatne gabinety masażu, ale również z tą techniką leczniczą można spotkać się także przy rehabilitacji. Jest w czym przebierać – oprócz klasycznego masażu leczniczego można również wybrać zabiegi relaksujące, wyszczuplające, sportowe, by wspomnieć tylko o niektórych. Dużym powodzeniem cieszą się także techniki tradycyjnego masażu takich jak masaż chiński oraz tajski. Można z nich skorzystać w coraz większej liczbie gabinetów, na przykład w Gabinecie Sylwetka z Warszawy (oferta pod adresem http://kregoslup-rehabilitacja.pl/zabiegi-masazu). Warto zatem spróbować, gdy nie miało się jeszcze okazji, bo ceny naprawdę nie są wysokie!

Co ma wspólnego dyskusja bioetyczna z rozgrywkami piłkarskimi? Czy tylko zbliżony poziom emocji? Po Mundialu 2014 wiemy, że wspólnych płaszczyzn może być więcej. Niedawne Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej zapewne wielu pozostaną w pamięci. Dynamika gry, niespodziewane zwroty akcji oraz zaskakujące wyniki, jak choćby zwycięstwo Niemców nad Brazylią (7:1), powodują, że większość kibiców może mieć satysfakcję z oglądania meczów. Śledząc komentarze, można dojść można do wniosku, iż jednym z najlepszych był mecz: Belgia – USA. Komentator sportowy, Marcin Ciechanowski zwrócił uwagę, że: „W ciągu 90 minut żadna z drużyn nie trafiła do siatki, w czym ogromna zasługa broniącego jak w transie Tima Howarda”. W innym komentarzu także zwrócono uwagę, że: „W bramce USA dwoił się i troił Tim Howard”.

Tajemniczy bramkarz

Kim jest ów Howard? Ten 35-letni Amerykanin, jest bramkarzem reprezentacji piłkarskiej USA. Obecnie gra on również w angielskim, pierwszoligowym Everton F.C. Zaliczany jest do elitarnego grona bramkarzy, którym udało się rywalowi strzelić bramkę, wykopując ją z własnego pola karnego. Co jednak jest najbardziej szczególnego w Howardzie? Bo przecież nie on, lecz Manuel Neuer z Niemiec, okrzyknięty został najlepszym golkiperem mundialu.

Bramkarz z USA choruje na zespół Tourette’a. Schorzenie to ma charakter wrodzony. Jest ono dziedziczone, choć do tej pory nie zlokalizowano miejsca w strukturze genetycznej, które może być w podobnej sytuacji klinicznej uszkodzone u danej osoby. Zachowanie osób, u których zdiagnozowano podobne zaburzenie objawia się występowaniem tików nerwowych takich, jak: „mruganie oczami, wzruszanie ramionami, grymasy twarzy, rzucanie głową oraz pochrząkiwanie, szczekanie, pomrukiwanie, prychanie, pociąganie nosem, mlaskanie językiem” – o czym informuje Stowarzyszenie Syndrom Tourette’a. Zdarza się, że tiki słowne przybierają postać tzw. koprolalii, a więc niemożliwego do opanowania pragnienia wypowiadania nieprzyzwoitych lub wulgarnych słów. W skrajnych przypadkach podobne schorzenie uniemożliwia dotkniętemu nim normalne funkcjonowanie. – Chorzy podskakują, kręcą się w kółko, dotykają siebie i innych, wstają, siadają – wszystko to robią bardzo szybko i nerwowo – informuje Fundacja Aktywnej Rehabilitacji.

Czy diagnozować?

Obecnie nie ma dostępnych metod, które umożliwiałyby zdiagnozowanie podobnego zespołu na etapie prenatalnym. Dodajmy, że zachowania chorego nie tylko utrudniają codzienne funkcjonowanie jemu samemu, ale powodują, że jego rodzina narażona bywa na złośliwe komentarze ze strony otoczenia. Czy jednak jest sens szukać przyczyn powstawania omawianego zaburzenia? Czy zlokalizowanie patologicznego miejsca doprowadzi do pojawienia się skutecznego lekarstwa, czy też raczej do listy dołączone zostanie kolejne schorzenie, którego wykrycie uprawniać będzie do przeprowadzenia aborcji, z racji na „prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego uszkodzenia płodu lub choroby zagrażającej jego życiu”.?

W tym miejscu można uznać, iż zespół Tourette’a nie jest takim schorzeniem. Okazuje się jednak, że w Polsce podobne stwierdzenie jest coraz mniej istotne. Kilka lat temu nasz kraj przegrał przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu sprawę R.R. przeciwko Polsce. Trybunał uznał, iż brak możliwości przeprowadzenia przez kobietę aborcji w sytuacji, w której ustawa na powyższe zezwala, stanowi naruszenie art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, gwarantującego każdemu poszanowanie jego życia prywatnego i rodzinnego. Sędziowie podkreślili ponadto, że odwlekanie „zabiegu” przerwania ciąży, a nade wszystko nieinformowanie pacjentki o zdiagnozowanej u jej dziecka wadzie genetycznej to przykład „nieludzkiego oraz poniżającego traktowania lub karania”, jawnie łamiącego założenia art. 3 Konwencji. Omawiana sprawa dotyczyła sytuacji, w której u nienarodzonego dziecka pacjentki zdiagnozowano zespół Turnera. Tymczasem wspomniane zaburzenie zasadniczo nie niesie zagrożenia dla życia.

Czy aborcja leczy?

Kaja Godek z Fundacji „Pro-Prawo do życia”, w trakcie jednej z rozmów z Katarzyną Piekarską z SLD zwróciła uwagę, iż w Polsce nie ma obecnie listy schorzeń, które uprawniałyby do przeprowadzenia aborcji. Dlatego też, gdy ponad rok temu poznańscy lekarze, w tzw. sprawie Anny z Poznania uznali, iż zespół Downa nie uprawnia do „dokonania zabiegu terminacji ciąży”, gdyż nie jest to wada śmiertelna, ich koledzy z Warszawy mogli być innego zdania i omawiane „świadczenie zdrowotne” natychmiast zostało przeprowadzone.

Obserwując polską debatę bioetyczną dojść można do wniosku, iż paradoks goni paradoks. Wspomniany we wstępie Tim Howard, gdyby zdiagnozowano u niego na prenatalnym etapie jego życia przyczyny występowania zespołu Tourette’a, mógłby się nigdy nie urodzić. Paradoks polega także na tym, iż polskie prawo, dopuszczając zabicie nienarodzonego, chorego dziecka, zezwala na to z racji na zaburzenie, które „(…) zagraża jego życiu”. Jakby aborcja była ratowaniem życia!

Prof. Jérôme Lejeune, który jako pierwszy odkrył genetyczne przyczyny występowania zespołu Downa stwierdził przed śmiercią w 1994 r., że współcześnie obserwujemy zjawisko „eugenizacji prawa”. Jego rodak, prof. Jacques Testart uzupełnił w tym kontekście, iż śmiało możemy mówić o pojawieniu się u przedstawicieli medycyny reprodukcyjnej ideologii „prowadzącej do większego niż kiedykolwiek odrzucania ludzi niepełnosprawnych”.

Cóż uczynić, widząc podobne sprzeczności? Odpowiedź wydaje się jedna: działać, uczyć i pokazywać piękno życia, mając na względzie, że prawo do niego jest tak wysoką normą prawa naturalnego, że wytrzymuje nie jeden paradoks.

Wszczepienie implantów piersiowych jest marzeniem wielu kobiet. Stosuje się je zarówno w celu zniwelowania wizualnych skutków mastektomii oraz w celu poprawy wyglądu wizualnego w przypadku niezadowalającej wielkości piersi oraz poprawy ich kształtu.  

Powiększać, czy nie powiększać - to pytanie zadaje sobie wiele kobiet. Często rozważania nad tą kwestią to wojna pomiędzy własnymi oczekiwaniami, a powszechnie panującymi, często negatywnymi, przekonaniami. Wokół tematu powiększania piersi powstało wiele mitów, a w wielu przypadkach za obowiązującą wiedzę uznaje się informacje, które od wielu lat są nieaktualne. Oczywiście znaczącą rolę we wszystkich decyzjach związanych z zabiegiem pełni lekarz, który swoją wiedzą i doświadczeniem wspiera wybór pacjentki. Jednak ostateczna decyzja należy do niej.

Zastosowanie implantów

Implanty stosuje się zasadniczo w przypadku:

• pacjentek po mastektomii,

• w celu wyrównania wielkości piersi,

• korekty biustu, który utracił swój kształt,

• kobiet, które chcą powiększyć swoje piersi.

W przypadku gdy podczas operacji pozostawiono skórę oraz sutek możliwe jest zastosowanie implantów podskórnych, którymi zastępuje się usuniętą tkankę. Ten sposób rekonstrukcji stosuje się również w przypadku wykonania profilaktycznej mastektomii. W przypadku kobiet, posiadających małe piersi możliwe jest wykonanie zabiegu, gdzie implant zostaje umieszczony pod mięśniem piersiowym. Zabieg ten nie jest zalecany kobietom, u których przeprowadzono radykalną mastektomię, po radioterapii oraz z dużymi piersiami.

Pozornie najbardziej złożoną metodą rekonstrukcji piersi jest technika z wykorzystaniem ekspanderów. W tym przypadku przez okres kilku tygodniu przeprowadza się proces rozciągania tkanek z wykorzystaniem ekspandera – element wszczepiany pod skórę pacjentki, przypominający balon, wypełniany płynem fizjologicznym. Po uzyskaniu oczekiwanego rezultatu ekspander jest usuwany, a w jego miejsce wprowadza się implant. Przeprowadzony w ten sposób zabieg gwarantuje zachowanie uzyskanego za pomocą ekspandera rozmiaru piersi oraz naturalny wygląd i sposób opadania. Przeprowadzenie zabiegu z wykorzystaniem ekspandera może być przeprowadzone również podczas jednej wizyty w szpitalu. Wtedy to podczas zabiegu wykorzystany zostaje ekspander zawierający zewnętrzną komorę wypełnioną żelem silikonowych oraz wewnętrzną, którą napełnia się solą fizjologiczną.

W zależności od zastosowanego implantu zależy, czy będzie konieczna wymiana implantu po 10, czy po 20 latach, a nawet i później.

Budowa implantu

Kluczowym elementem jest powłoka, która stanowi nieprzepuszczalną barierę zarówno dla zawartości implantu jak i płynów ustrojowych. Przeważnie jest ona zbudowana z elastomeru silikonowego, który może zawierać pewne modyfikacje pozwalające uzyskać mu właściwości aseptycznych. Wnętrze implantu jest wypełnione żelem silikonowym lub płynem fizjologicznym.

Każdy z elementów struktury implantu odgrywa znaczącą rolę w późniejszym jego użytkowaniu. Obecnie większość oferowanych implantów zawiera wypełnienie w postaci żelu silikonowego, który może być płynny lub spójny. Zaletą żelu spójnego (o galaretowatej konsystencji) jest brak możliwości jego rozlewania, a tym samym jest odporny na zmianę kształtu. Oprócz tego, implant zachowuje swój kształt w przypadku przerwania ciągłości struktury zewnętrznej. Do takiego zdarzenia dochodzi niezwykle rzadko ale pozwala to uniknąć niezręcznych sytuacji oraz zachować poczucie komfortu psychicznego podczas użytkowania. Zawartość implantu jest neutralna dla organizmu człowieka.

Pokrycie implantu ma za zadanie nie tylko zapewnić trwałość i uniemożliwić zmianę kształtu implantu. Od niego zależy również sposób odpowiedzi organizmu kobiety na obecność implantu oraz jego mobilność. Obecnie najczęściej polecane są implanty posiadające na swojej powierzchni specjalną teksturę. Jej zadaniem jest uniemożliwienie obracania się implantu, utrzymanie jego właściwej pozycji, a także wykluczenie możliwości powstania otorbienia. Dzięki temu unika się niekomfortowych sytuacji. W celu zapewnienia lepszej ochrony implanty są dodatkowo pokryte warstwą ochronną zwiększającą bezpieczeństwo. Dostępne na rynku implanty wiodących producentów wykazują niemalże 100% zgodność tkankowej i nie indukują odpowiedzi immunologicznej. Pozwala to na swobodne pokrycie implantu prawidłową tkanką, który będzie zachowywał się jak naturalny element ciała.

Rodzaje implantów

Na Polskim rynku dostępnych jest bardzo wiele różnorodnych implantów. Jednym z podstawowych kryteriów ich rozróżniania jest kształt. Można wyróżnić implanty okrągłe oraz anatomiczne, które przypominają łzę. Kolejnym ważnym kryterium jest dobór wielkości. Producenci oferują szeroką gamę rozmiarów, co znacznie ułatwia dobór implantu.

Oprócz parametrów wizualnych implanty piersiowe rozróżnia się na podstawie:

• wypełnienia - wśród dostępnych na rynku produktów opcje ograniczają się praktycznie tylko do dwóch rodzajów wypełniacza: silikonu (nowszy sposób, pozwala zachować stabilną strukturę implantu, można wybierać pomiędzy żelami o różnej gęstości w celu uzyskania bardziej twardych piersi) oraz soli fizjologicznej (tradycyjna, dostępne jest mniej możliwości wyboru, jednak ze względu na możliwość napełniania implantu po operacji pozwalają na regulację wielkości piersi);

• powłoki - również w tym wypadku do dyspozycji pacjentek są dwie możliwości - implanty o gładkiej lub teksturowanej powierzchni. Powłoki wykonane są zazwyczaj z elastomeru silikonowego.

Powiększanie piersi to zabieg, który jest obecnie powszechnie wykonywany w Polsce w wielu klinikach chirurgii plastycznej. W niektórych przypadkach jest także refundowany przez NFZ.

Na polskim rynku dostępne są implanty wielu firm, wśród nich warto wymienić:

• Natrelle, amerykańska firma zajmująca się produkcją implantów od ponad 25 lat, jej produkty zostały zgrupowane w serie takie jak NatrelleT oraz Allergan.

• Mentor, również wywodząca się ze Stanów Zjednoczonych, uznana na całym świecie firma. Została założona w 1969 roku, natomiast produkcją implantów piersi zajmuje się od ponad 20 lat.

• Silimed, firma wywodząca się z Brazylii, znana na całym świecie. Produkcję implantów piersi rozpoczęła już w 1978 roku.

• Nagor, brytyjska firma, jest czołowym producentem implantów piersi w Europie, swoją działalność rozpoczęła w 1979 roku

Wykorzystywane technologie produkcji implantów oraz metody przeprowadzenia zabiegów są stale udoskonalane, dzięki temu stosowanie implantów jest bezpieczne, piersi sprawiają wrażenie naturalnych, a oczekiwania pacjentek są zaspokojone.

Źródło: http://biotechnologia.pl/

Dziś premier Ukrainy oświadczył że obecność wojsk rosyjskich w jego kraju oznacza wojnę w Europie .”Władimir Putin umyślnie rozpoczął wojnę w Europie. Wie o tym cały świat i nie można tego już ukryć. Dlatego teraz oczekujemy od świata konkretnych i efektywnych działań „ powiedział. Według mediów do Nowoazowska wkroczyło 30 rosyjskich czołgów i pół tysiąca żołnierzy piechoty armii Federacji Rosyjskiej.

W lesie przy drodze powiatowej w miejscowości Koźlice (gmina Rudna) znaleziono samochód osobowy a w nim trzy nieżyjących mężczyzn w wieku od 21 do 25 lat. Ciała zostały odnalezione po dobie od wypadku. Policja wstępnie podejrzewa że doszło do wypadku na skutek, którego auto wypadło z szosy do lasu będącego w pewnej odległości od drogi. Trwa ustalanie jak doszło do tego wypadku

Galactoarabinan (GA) – polisacharyd, zbudowany z jednostek cukrowych: galaktozy i arabinozy jest głównym składnikiem pozyskiwanym z modrzewia. Ze względu na bogate właściwości pielęgnacyjne jest cenną substancją aktywną w kosmetykach anti-aging oraz preparatach przeznaczonych do pielęgnacji włosów.  

Modrzew należy do rodziny sosnowatych – obejmuje kilkanaście gatunków drzew, rosnących głównie w chłodnych strefach półkuli północnej (głównie w północno-zachodniej części USA). W czasach starożytnych żywicę z modrzewia stosowano na oparzenia, skaleczenia oraz otwarte rany. Dzisiaj wiedza o właściwościach iglastego drzewa została poszerzona i wykorzystana w formulacjach kosmetycznych.

Głównym składnikiem ekstraktu z modrzewia jest galactoarabinan (wzór obok) – naturalny, funkcjonalny polisacharyd, pozyskiwany z ciemnobrązowego, żywicznego materiału (kora drzewa). Modrzew zawiera zazwyczaj około 15 – 18% galactorarabinanu, który znajduje się we wnętrzu komórki roślinnej. Opatentowany proces ekstrakcji na bazie wody, ciśnienia i ciepła jest możliwy bez użycia rozpuszczalników organicznych. Galactoarabinan – naturalne rozgałęziony polisacharyd, składa się z β-połączonych jednostek galaktozy i arabinoza (w stosunku 6:1). Badania naukowe wykazują, iż ekstrakt z modrzewia jest cenną substancją aktywną w preparatach pielęgnacyjnych.

Wykazuje właściwości:

1. Skuteczność w odnowie komórek skóry – keratynocyty w niższych warstwach naskórka ulegają mitozie. W wyniku podziału jądra komórkowego powstają nowe komórki, które stopniowo przesuwane są ku górze w miejsce istniejących już komórek. Dzięki złuszczeniu naskórka starsze keratynocyty zostają usunięte z powierzchni ciała. Wyższe tempo złuszczania naskórka wpływa na zwiększenie szybkości odnowy komórek skóry. GA połączony z laktozą wykazuje właściwości: złuszczające, wzmacniające i powłokotwórcze (cienki film na powierzchni skóry),
2. Redukcja zmarszczek – badania z zastosowaniem polisacharydu GA wykazują redukcję zmarszczek o 19%. Zmarszczki zostają wygładzone, poprawia się sprężystość i elastyczność skóry,
3. Zmniejsza przeznaskórkową utratę wody (TEWL / pomiar utraty wody z ciała). Woda ulega dyfuzji w kierunku warstwy rogowej naskórka, która następnie ulega odparowaniu. Badanie przeprowadzone przez International Research Services Inc. (Nowy Jork), wykazują, iż zastosowanie preparatu z 2% GA zmniejsza poziom TEWL od dwóch do czterech godzin,
4. Ułatwia rozczesywanie oraz chroni włosy przed utratą wilgotności.

Galactoarabinan (GA) z technicznego punktu widzenia w preparatach kosmetycznych:

• Polisacharyd wielofunkcyjny, łatwo dyspergowalny w fazie wodnej,
• Trwały w preparatach o pH 3 – 13,
• Ułatwia rozproszenie filtrów UV – lepsza dyspersja ditlenku tytanu,
• Nierozpuszczalny w glikolu propylenowym,
• Stabilność w warunkach przetwarzania 75⁰C (30 – 45 minut).

Ekstrakt z modrzewia można znaleźć w wysokiej jakości naturalnych produktach do pielęgnacji skóry i włosów. Stosowany codziennie – jako łagodny środek czyszczący, złuszczający, bądź bogaty w składniki odżywcze serum zapewnia „fachową opiekę” dla powierzchni skóry. Ze względu na właściwości przeciwzapalne przeznaczony jest dla każdego typu cery.

Po urlopie wracamy do rzeczywistości. Nasz skóra też. Dopóki jesteśmy opalone, wyglądamy na świeże i wypoczęte. Nieprzyjemne skutki nadmiernej ekspozycji na słońce (nie licząc pojawiających się jeszcze tego samego dnia oparzeń słonecznych) widać dopiero, kiedy opalenizna zanika. Nowe zmarszczki i przebarwienia to tylko niektóre z nich.

Słońce szkodzi czy pomaga?

Zdania ekspertów są podzielone. Kilkanaście minut spędzone na gorącej plaży może wspomóc obniżenie cholesterolu i przemienić nieaktywną formę witaminy D3 w naszym organizmie w formę aktywną, a ta m.in. ma dobroczynny wpływ przeciwnowotworowy. Ponadto, kiedy się opalamy jesteśmy szczęśliwsi i pełni energii. Słońce działa bowiem antydepresyjnie i poprawia metabolizm. Jednak czym innym jest krótkie i aktywne spędzanie czasu na plaży, granie w siatkówkę lub pływanie, a czym innym całodzienne „grillowanie” się na słońcu. Tym sposobem nie pomagamy ani swojej psychice ani ciału. „Wypracowana” opalenizna szybko zanika, w odmienności od niekorzystnych zmian na skórze, takich jak foptoaging (przyspieszony proces starzenia się), piegi czy przebarwienia.

Akcja: regeneracja

- Zmęczona nadmiernym promieniowaniem słonecznym skóra jest grubsza, mniej elastyczna i bardziej szorstka. Traci jędrność, jest sucha, skłonna do przebarwień i zmarszczek. Jednak najwięcej szkód pojawia się w tkance podskórnej, gdzie dochodzi do zaniku włókien kolagenowych. Pierwszą rzeczą, jaką powinniśmy zrobić po powrocie jest właściwe nawilżenie skóry, a następnie wykonanie odpowiednio dobranych peelingów – mówi dr Urszula Brumer, lekarz medycyny estetycznej i właścicielka warszawskiej kliniki Dr Urszula Brumer Medycyna Młodości

– Peelingi chemiczne skutecznie złuszczą grubsze warstwy skóry i pomogą rozjaśnić przebarwienia. Najbardziej polecam terapię skojarzoną, dobieraną indywidualnie do potrzeb danego pacjenta.

Jedną z najpopularniejszych opcji regenerującej terapii skojarzonej są peelingi połączone z mezoterapią, czyli z niechirurgicznym zabiegiem medycyny estetycznej podczas którego dostarcza się właściwe substancje bezpośrednio (np. za pomocą iniekcji) w skórę. W zależności od problemu, mogą to być takie substancje jak: osocze bogaatopłytkowe pozyskiwane bezpośrednio z krwi pacjenta (o silnym działaniu odżywczym), koktajle z peptydami (stymulujące skórę do odnowy), kwas hialuronowy (głęboko nawilżający) lub preparat autologiczny z własnymi komórkami macierzystymi pacjenta (najsilniejsza substancja/metoda) odmładzająca we współczesnej medycynie estetycznej). Zdaniem doktor Brumer, tylko dobierając terapię indywidualnie do danej osoby, jesteśmy w stanie realnie naprawić wyrządzone słońcem szkody i przywrócić skórze dawny blask.

Na ratunek: przesuszone i wypadające włosy

Zupełnie inną powakacyjną „pamiątką” są matowe, suche i nadmiernie wypadające włosy. Na końcówkach łamią się, a przez to ciężko je ułożyć. Powodem takiego stanu rzeczy jest naruszenie ich struktury i uszkodzenie ochronnej warstwy lipidowej. Co w takiej sytuacji robić? Doraźnym antidotum mogą być kosmetyki zawierające witaminy (A, E oraz witaminy z grupy B), jak również keratynę i proteiny. Za to jeśli potrzebujemy silniejszego odżywienia, tzw. bomby odżywczej natychmiast regenerującej włosy, warto – podobnie jak w przypadku przesuszonej skóry z przebarwieniami – pomyśleć o mezoterapii.

- Mezoterapia skóry głowy polega na ostrzykiwaniu tego obszaru niewielkimi depozytami preparatu – wyjaśnia dr Urszula Brumer

– W zależności od nasilenia problemu możemy zastosować różne preparaty, np. koktajle z peptydami (czynnikami wzrostu) lub osocze bogatopłytkowe. Zabieg z osoczem bogatopłytkowym polega na pobraniu od pacjentki kilkunastu mililitrów krwi do specjalnych probówek, a następnie odwirowaniu jej w odpowiednio do tego celu dobranych parametrach. Otrzymane w ten sposób osocze bogatopłytkowe podawane za pomocą iniekcji w skórę głowy, jak nic innego odżywia cebulki włosowe, likwiduje efekt matowych włosów  oraz przywraca im gęstość.

Misja: piękna sylwetka

Koniec urlopu to także doskonały czas na… odchudzanie. Zdaniem doktor Brumer, kobiety nigdy nie są tak dobrze zmotywowane do zrzucenia kilku zbędnych kilogramów, jak właśnie po powrocie z wakacji. Widok innych pięknych i smukłych ciał robi swoje, motywując jak nic innego.

Tylko jak osiągnąć wymarzoną sylwetkę? Zacznijmy od zmiany diety. Nie chodzi o głodzenie się, ale raczej o trwałą zmianę nawyków żywieniowych. To, że należy ograniczyć słodycze wiadomo, ale często zapominamy, że równie szkodliwy jest nadmiar soli (uwaga: jej nadmiar sprzyja także powstawaniu worków pod oczami). Cenne dla urody są za to: zielone warzywa, kiełki, kasze, świeże zioła i chude ryby. Druga sprawa to ćwiczenia. Nawet 10 minut dziennie więcej ruchu sprawia, że mamy więcej energii i sukcesywnie chudniemy.

- Dietę i ćwiczenia dobrze wspomóc odpowiednim zabiegiem, takim jak terapia skojarzona: Cavi Lipo z lipolizą. Cavi Lipo jest nowoczesną metodą miejscowego, nieinwazyjnego odchudzania (bardzo popularną w krajach skandynawskich, m.in. w Szwecji i Danii). Jest to urządzenie, które usuwa nadmiar tkanki tłuszczowej za pomocą kawitacji ultradźwiękowej, czuli zjawiska fizycznego. W jego trakcie tłuszcz zostaje rozpuszczony i wydalony z komórek tłuszczowych – wyjaśnia dr Brumer

- Brzmi poważnie, ale jest to zabieg całkowicie bezpieczny dla organizmu, a połączony z lipolizą (czyli z bezbolesnym wstrzyknięciem substancji lipolitycznej w miejsce nadmiaru tłuszczu) daje jeszcze lepsze efekty wysmuklenia sylwetki.

Pożądane rezultaty uzyskamy po serii 6 zabiegów Cavi Lipo i 4 lipolizy. Wymaga to nieco czasu, dlatego o skutecznym odchudzaniu się warto pomyśleć już teraz, nie miesiąc przed kolejnym urlopem…

Informacje o ekspercie:

Dr Urszula Brumer, lekarz medycyny estetycznej, autorka bloga www.urszulabrumer.pl oraz wielu artykułów prasowych dotyczących medycyny estetycznej. Właścicielka kliniki specjalizującej się w zakresie zabiegów preparatami autologicznymi Dr Urszula Brumer Medycyna Młodości – www.drbrumer.pl. To pierwsza w Polsce klinika stosująca własne komórki pacjenta do leczenia m.in. blizn.

Do tragicznego wypadku doszło dziś w miejscowości Wierzawice koło Leżajska. Ojciec dziecka wjeżdżając na teren posesji swoim samochodem terenowym ,nie zauważył chłopca i najechał na niego. Dziecko w krytycznym stanie zostało przetransportowane śmigłowcem do szpitala. Niestety w wyniku obrażeń zmarło.

Dlaczego w ogóle martwić się o niewidoczną grupę mięśni w okolicach miednicy? Ponieważ jeśli są mocne, dobrze podtrzymują narządy jamy brzusznej, pozwalają całkowicie kontrolować oddawanie moczu, a także wpływają na intensywność odczuć podczas seksu. I to zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn.

U kobiet tak zwane mięśnie Kegla otaczają ujście cewki moczowej, pochwy i odbytnicy. Ich odpowiednik u mężczyzn znajduje się dookoła kości łonowej i prostaty. Obie płci mogą świadomie i aktywnie pracować nad ich kondycją.

Jak odnaleźć mięśnie dna miednicy?

Aby odnaleźć tę grupę mięśni, trzeba zacisnąć odbyt lub w czasie oddawania moczu wstrzymać strumień. Panowie odczują wyraźny ucisk i niewielkie uniesienie penisa. Panie również doświadczą ucisku, a dodatkowo pojawi się u nich wrażenie uniesienia pochwy do wewnątrz ciała. Gdy już wiemy, o które mięśnie chodzi, możemy rozpocząć ćwiczenia, które je wzmocnią. Aby przyniosły efekty, muszą być wykonywane systematycznie, tak jak każdy trening siłowy. Wyraźna poprawa sprawności mięśni powinna nastąpić po kilku miesiącach regularnych ćwiczeń.

Jak prawidłowo ćwiczyć mięśnie Kegla?

Około 20-30 razy napnijmy i rozluźnijmy mięśnie dna miednicy. Pamiętajmy, by nie wstrzymywać przy tym oddechu i nie zaciskać pośladków czy wnętrza ud. Możemy też napiąć mięśnie i utrzymać napięcie przez kilka sekund, po czym spokojnie je rozluźnić. W miarę postępu treningu powoli wydłużajmy czas wstrzymania napięcia.

Nie ćwiczmy mięśni dna miednicy przez wstrzymywanie strumienia moczu. Na dłuższą metę może to spowodować infekcje moczowodu. Jeśli cierpimy na nietrzymanie moczu, dopóki nasze mięśnie są słabe, lepiej zaopatrzyć się w specjalne wkładki higieniczne, na przykład marki Tena.

Oprócz zapewnienia lepszej kondycji zdrowotnej mocne mięśnie dna miednicy wpływają też na intensywność odczuć seksualnych. Zwiększają doświadczaną przez kobiety przyjemność ze stosunku. Z kolei panowie, ćwicząc tę grupę mięśni, mogą podtrzymywać erekcję i wydłużać czas jej trwania. Jak widać nigdy nie wiadomo, kiedy odczujemy korzyści ze wzmacniania mięśni Kegla!