Leczenie trądziku ma na celu likwidację bądź złagodzenie objawów mu towarzyszących, oraz zapobieganie powstawaniu szpecących blizn. Terapia konwencjonalna obejmuje leczenie miejscowe w przypadku zmian łagodnych i umiarkowanych (żele, toniki, kremy) oraz leczenie ogólne w ciężkich i opornych na leczenie miejscowe postaciach choroby (antybiotyki, izotretinoina). Według najnowszych badań pigułki antykoncepcyjne okazują się być tak samo skuteczne w leczeniu przewlekłej postaci trądziku jak terapia antybiotykowa.

Porównano skuteczność leczenia trądziku po stosowaniu doustnej antykoncepcji oraz po stosowaniu antybiotyków przez okres 6 miesięcy. Okazało się że oba sposoby leczenia eliminują zmiany zapalne w takim samym stopniu. Jednakże antybiotyki działają szybciej, likwidując większość zmian już po pierwszych 3 miesiącach.

"Antybiotyki mają właściwości przeciwzapalne, podczas gdy doustne środki antykoncepcyjne nie, dlatego będą działały stopniowo i mniej efektywnie na początku terapii" wyjaśnia dr Kelly H. Tyler, dermatolog z Ohio State University w Columbus.

Po 6 miesiącach z kolei ich efektywność się wyrównała i wyniosła odpowiednio 55% dla środków antykoncepcyjnych i 53% dla antybiotyków.

"Te wyniki udowadniają, że środki antykoncepcyjne to bardzo dobra, choć rzadko wykorzystywana metoda w walce z trądzikiem. Biorąc pod uwagę rozwój oporności na antybiotyki, jest to metoda stanowiąca idealną alternatywę" mówi dr Steven R. Feldman, dermatolog z Wake Forest University School of Medicine.

Tabletki antykoncepcyjne pomagają w walce z trądzikiem poprzez zahamowanie nadaktywnych gruczołów łojowych. Pośrednio zmniejszają również poziom androgenów, które stymulują gruczoły do produkcji łoju.

Jednak pomimo tak obiecujących wyników badań, należy wspomnieć, że zarówno stosowanie antybiotyków jak i tabletek antykoncepcyjnych ma skutki uboczne, zgłasza w połączeniu z innymi lekami. Dr Robert Dellavalle z Denver VA Medical Center wyjaśnia, że poważne alergie zdarzają się rzadko, częściej w przypadku terapii antybiotykowej. Z kolei terapia hormonalna częściej prowadzi do powstawania zakrzepicy.

Wakacyjne podróże, częste zmiany otoczenia i warunków pogodowych nie najlepiej wpływają na naszą skórę. Nawet gdy dbamy o nią na co dzień, po wakacjach zawsze warto zafundować sobie serię zabiegów, które pomogą przywrócić skórze utracony poziom nawilżenia. Jakie to zabiegi? Pytamy dr n. med. Iwonę Chlebińską.

Źródła problemów

Wśród czynników, które najintensywniej oddziałują na naszą skórę w lecie, można wymienić promieniowanie ultrafioletowe UVA i UVB, przebywanie w klimatyzowanych pomieszczeniach, podróżowanie samolotem, zmienianie stref klimatycznych oraz codziennych nawyków związanych z pielęgnacją ciała.

– O ile te ostatnie czynniki nie prowadzą do trwałych lub bardzo trudnych do zlikwidowania zmian, o tyle nadmierne przebywanie na słońcu może spowodować powstanie przebarwień, oparzeń, rumienia, prowadzić do pogrubienia naskórka oraz uszkodzenia płaszcza lipidowego – naszej naturalnej bariery ochronnej – wyjaśnia dr n. med. Iwona Chlebińska z kliniki w Białymstoku.

Dodatkowo promieniowanie UVA – wnikające głębiej pod skórę – jest czynnikiem uszkadzającym DNA w jądrach komórkowych, przez co może prowadzić do powstania nowotworów. Biorąc pod uwagę wszystkie te czynniki, nikt nie powinien się dziwić, że na każdym kroku, u lekarza czy też w telewizji słyszymy, jak ważne jest stosowanie kremów z filtrem ochronnym, nawilżanie skóry oraz picie latem dużej ilości wody.

Co zrobić, gdy lato minie?

Po słonecznym lecie o skórę można zatroszczyć się na wiele sposobów. W warunkach domowych warto zacząć od peelingów i nakładania maseczek.

– W przypadku gdy skóra jest wyjątkowo przesuszona zalecam zastosowanie olejku arganowego, który ma silne działanie regenerujące i dobrze wchłania się przez noc, nie pozostawiając oleistej powłoki – wyjaśnia lekarz.

Głównym zabiegiem polecanym po wakacjach przez ekspertów z zakresu medycyny estetycznej jest natomiast mezoterapia. Przeprowadza się ją z zastosowaniem pistoletu lub głowic nieigłowych (w wersji bardziej powierzchownej) lub z użyciem igły lub kaniuli. Substancje używane w procesie mezoterapii to przede wszystkim: witaminy, aminokwasy, koenzym Q, wyciągi z roślin leczniczych oraz kwas hialuronowy.

– Moim pacjentom proponuję kilka sesji zabiegów z użyciem nieusieciowanego kwasu hialuronowego np. Teosyal Meso czy Redensity I. Kwas hialuronowy wykazuje intensywne działanie nawilżające, ujędrniające, wygładza zmarszczki, niweluje niedoskonałości cery oraz rozjaśnia skórę. W zależności od preferencji pacjentki wybieram metodę drobnych nakłuć z podaniem niewielkiej ilości preparatu w tę okolicę, która potrzebuje pomocy czy korekty – odpowiada dr n. med. Iwona Chlebińska.

Zdarza się, że pacjent źle reaguje na ból lub ma tendencje do siniaków.

– Wówczas polecam zabieg z zastosowaniem kaniuli – łagodnie zakończonej małej rureczki, która po wprowadzeniu pod skórę podaje preparat równomiernie, bez uszkodzenia naczyń czy nerwów. Innym polecanym rozwiązaniem są też preparaty zawierające lidokainę, która znacznie zwiększa komfort zabiegu – wyjaśnia ekspert.

Mezoterapię przeprowadza się również na skórze dekoltu. W ofercie gabinetów medycyny estetycznej bez trudu znajdziemy także zabiegi na inne partie ciała, np. dedykowane okolicy oczu, ust lub samym ustom, które latem również są narażone na niekorzystny wpływ czynników zewnętrznych.

Podsumowanie

Jeśli nie mamy już w planach wakacyjnych wyjazdów, możemy śmiało zaplanować zabieg z zakresu medycyny estetycznej. Większość procedur trwa zaledwie kilkanaście minut, bez konieczności przygotowywania się do nich. Koniec lata i początek jesieni to świetny moment na oddanie się w ręce specjalisty, ponieważ efekty wykonywanych w seriach zabiegów utrzymują się nawet przez okres kilkunastu miesięcy. W sam raz do kolejnego kalendarzowego lata.

Informacje o ekspercie: 

Dr n. med. Iwona Chlebińska – absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku (1996), ukończyła specjalizację z chorób wewnętrznych i nefrologii. Stypendystka stypendium naukowego w Japonii w Hamamatsu. Obroniła doktorat w 2007 roku. Od 2006 r. zajmuje się medycyną estetyczną, od kilku lat jest trenerem, prowadzi szkolenia. Członek Towarzystwa Lekarzy Medycyny Estetycznej i Anti-Aging. Pracuje w prywatnym gabinecie LekMed przy ul. Ogrodowej 19 w Białymstoku.

Sezon ogórkowy sprawił, że tematem numer jeden – oczywiście z braku innych tematów – stała się moja waga, a raczej jej diametralne obniżenie. JA czternaście kilogramów chudszy zdecydowanie wyzwoliłem u bliższych i dalszych znajomych królika, konieczność skomentowania nowej rzeczywistości.
Pochlebiało mi to. Dodawało smaku kolejnym warzywom na parze i osłabiało tęsknotę za bliską przyjaźnią ze słodyczami.
Pani Basia gładko weszła w ten nurt debaty. Właściwie jeszcze nie zamknęła drzwi, gdy temat odchudzania zdominował cały jej dyskurs.

– Ależ Oskar, jak ty to zrobiłeś? Ja odkąd pamiętam, trzymam dietę, chodzę na fitness, nie jadam kolacji, słodyczy nie tykam, a waga jak stała w miejscu, tak stoi.

Natychmiast zaczęliśmy się wymieniać wartościami kalorycznymi poszczególnych potraw. Z opowieści pani Basi wynikało, że po tym, co je, powinna już dawno nie żyć i to być naprawdę szczupłym denatem. Tymczasem – co tu kryć – Basi było dużo, zdecydowanie za dużo. Z przyzwyczajenia położyłem obok kawy kilka makaroników. Zniknęły bez ślady.

Spoko – pomyślałem – pewnie dzisiaj sobie robi dyspensę, ale postanowiłem zrobić pewien eksperyment. Dodałem makaroników w nieco większej miseczce.

– Ale Oskarku, musisz uważać na awokado. To prawdziwa bomba kaloryczna – perorowała dalej, wsuwając ciastko za ciastkiem.

Makaroniki dobiegły końca. Krótki był żywot śliwek w czekoladzie.

– Ja staram się nie podjadać między posiłkami, no i najważniejsze, to nie oszukiwać się. Nawet łyżeczki cukru do kawy nie wolno. Jak kupuje dużą czarną na BP, to tam dają do tego czekoladowe ciasteczko. Ale ja jestem twarda. Zawsze odmawiam. A tak w ogóle, to kiedy skończysz, muszę pójść na jakąś sałatkę. Wiesz, od rana jestem tylko na jogurcie odtłuszczonym i dwóch szklankach wody.

– Tylko oliwy nie dodawaj – trochę zgryźliwie dorzuciłem.

– Coś ty, mnie nie musisz o takich rzeczach przypominać. Jestem prawdziwym ekspertem.

Oskar Bachoń

Informacje o ekspercie:

OSKAR BACHOŃ

Żeby przekonać się, jak barwną jest postacią, wystarczy na niego spojrzeć. Ale to wcale nie wygląd, a wyjątkowy charakter najbardziej wyróżnia Oskara Bachonia spośród znanych stylistów fryzur i wizażystów w Polsce. Szczery do bólu, rubasznie dowcipny, piekielnie zdolny i diabelsko inteligentny, mistrzowsko balansuje na granicy pruderii, komentując aktualne zjawiska i trendy we fryzjerstwie i makijażu. Oskar Bachoń to człowiek instytucja. Jak sam o sobie mówi – profesjonalista i artysta. Jego rad w kwestiach wizerunku słucha wierne grono klientek w Krakowie (na strzyżenie u Bachonia trzeba czekać miesiącami). Prowadzi blog (www.oskarbachon.pl/blog), dzieli się także swoją wiedzą jako ekspert w mediach. I chwała mu za to. Ktoś powiedziałaby – Bachoń spadł nam z nieba. Owszem. Ale to bynajmniej nie aniołek. 

Cukrzyca to jedna z głównych chorób cywilizacyjnych XXI wieku. Według danych WHO na świecie jest obecnie 347 milionów diabetyków. Pan Profesor Maciej Borowiec przybliżył temat współczesnej diagnostyki molekularnej cukrzyc monogenowych.  

Kilka słów o cukrzycy

Etiologia schorzenia wyróżnia dwa podstawowe typy cukrzycy: cukrzycę typu II (insulinoniezależną) stanowiącą 90% wszystkich zachorowań i cukrzycę typu I (insulinozależną). Mechanizm ich powstawania w obydwu przypadkach jest inny. Cukrzyca typu I to choroba autoimmunologiczna, natomiast cukrzyca typu II kształtowana jest poprzez wzrastającą oporność tkanek na insulinę. W kontekście genetycznym cukrzyca I i II stopnia to schorzenia uwarunkowane wielogenowo.

Aktualny podział oprócz cukrzycy typu I i II, obejmuje: cukrzycę typu LADA (ang. Latent Autoimmune Diabetesin Adults), cukrzycę CFRD (ang. Cystic Fibrosis–Related Diabetes) oraz cukrzycę monogenową.

Wśród  pacjentów z cukrzycą monogenową, którzy stanowią 1-2% wszystkich diabetyków, wyróżnia się przypadki: cukrzycy typu MODY (ang. Maturity Onset Diabetes of Young), cukrzycy noworodkowej TNDM (ang. Transient Neonatal Diabetes Mellitus) oraz PNDM (ang. Permanent Neonatal Diabetes Mellitus), a także cukrzycy mitochondrialnej. Chorobę warunkuje odziedziczenie minimum jednej kopii wadliwego genu, warunkujących wyżej wymienione podtypy cukrzycy monogenowej.

Nowoczesna diagnostyka – Według dr hab. n. med. prof. nadzw. Macieja Borowca

Nowoczesna diagnostyka genetyczna cukrzyc monogenowych jest dostępna tylko w niewielu ośrodkach na świecie, natomiast jak mówi profesor Borowiec – w Polsce diagnostyką zajmują się dwa ośrodki funkcjonujące w ścisłej kooperacji:  Pracownia Immunopatologii i Genetyki w Klinice  Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Diabetologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi (ośrodek referencyjny) oraz w Klinika Chorób metabolicznych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Poza centrami diagnostycznymi istnieje kilkanaście jednostek działających w tym sektorze. W łódzkiej placówce przebadanych zostało do tej pory ok. 5 tysięcy pacjentów. ,,To wciąż za mało” – komentuje profesor. Obecnie w Klinice  prowadzone są badania diagnostyczne, pod kątem wszystkich  poznanych już genów cukrzyc monogenowych takich jak MODY1-MODY6, ale także genów niedawno odkrytych MODY7-MODY11. ,,Naukowcy z Kliniki wciąż poszukują nowych genów leżących u podstaw cukrzycy monogenowej. Prowadzone są także badania wskazujące na to, że niektóre formy cukrzycy typu I  mogą być cukrzycą monogenową’’ – dodaje Borowiec. Zespół badawczy dąży do szybkiego wychwytywania potencjalnych pacjentów poprzez poszukiwanie prostych i tanich markerów biochemicznych, które pozwolą na sprawną identyfikację choroby. Realizując także  badania pod kątem specyficznych metabolitów identyfikowanych we krwi i/lub moczu,  pośród pacjentów z cukrzycą monogenową – umożliwi to lepsze przewidywanie powikłań oraz szybsze wychwytywanie nowych, potencjalnych pacjentów. Prowadzone są także badania bioinformatyczne mające na celu stworzenie sieci neuronalnych dostępnych dla wszystkich Klinik w Polsce, co także umożliwi szybką identyfikację chorych.

Jak zdiagnozować?

,,Genetyka nie jest żadnym cudem,  badania genetyczne są to badania tego samego typu jak morfologia czy inne badania biochemiczne. Jest to bardzo precyzyjne i szybkie narzędzie, może tylko na chwile obecną trochę droższe. Nie mamy póki co możliwości, pozwalających na wyleczenie każdego pacjenta. Pierwszym krokiem diagnostyki molekularnej jest dobrze przeprowadzony wywiad z pacjentem i rodziną, jak najpełniejsza charakterystyka obrazu klinicznego choroby co w konsekwencji nasuwa nam „pomysł” na diagnostykę genetyczną – wybór genu do analizy. W takim przypadku jesteśmy w stanie wykonać kompleksowe badania w  ciągu 3-4 dni” – mówi profesor. Kolejnym etapem jest pobranie krwi od potencjalnego pacjenta i przeprowadzanie szeregu specjalistycznych badań genetycznych w laboratorium przez zespół badawczy pracowni Genetyki i Immunopatologii. Badacz podkreśla, iż oczywiście najlepiej jest wykryć cukrzycę monogenową na wczesnym etapie rozwoju wśród najmłodszych, ale istotna także jest diagnostyka i opieka kliniczna w tym aspekcie nad pacjentem dorosłym. Naukowiec dodaje, że w przypadku zdiagnozowania cukrzycy monogenowej u dzieci ważny jest wywiad rodzinny i przebadanie rodziny pod tym kątem, ponieważ taka informacja może zmienić rodzaj terapii u nawet kilkunastu osób. ,,Udało nam się zdiagnozować nawet taką rodzinę, w której mutacją genetyczną, powodujących cukrzycę monogenową było dotkniętych jej 30 członków. Mogliśmy ich wszystkich przestawić na inny, łatwiejszy sposób leczenia oraz mniej kłopotliwy np. rodzaj diety.” Ponadto profesor podkreślał, że podjęcie odpowiedniego leczenia jest bardzo ważne pośród chorych  z zidentyfikowanymi mutacjami np. w genie glukokinazy, co umożliwia rezygnację z insulinoterapii na rzecz zastosowania odpowiedniej diety. W przypadku pacjentów z mutacją w genach czynników transkrypcyjnych, czy kanału potasowego leczenie przeprowadzane  jest pochodnymi sulfonylomocznika, podawanymi doustnie tabletkami. ,,Koszty leczenia takich pacjentów są dużo niższe, a efekty bardziej zadowalające niż w przypadku tradycyjnej insulinoterapii” – mówi Borowiec. Naukowiec dodaje, że ważna jest certyfikacja i standaryzacja badań, aby ich wyniki były obarczone jak najmniejszym błędem – ,,Prowadzone są także kontrole zewnętrzne i wewnętrzne, aby nie popaść w rutynę.”

Skąd fundusze?

Profesor zapytany o sposób pozyskiwania funduszy na badania odpowiedział –,, Fundusze pozyskiwane są w Klinice przede wszystkich od FNP, ale także od takich organizacji jak NCN, NCBIR,  w ramach przeprowadzanych projektów naukowych. Z roku na rok fundusze Rządowe są coraz trudniejsze do zdobycia.” Zapytawszy Borowca czy jego zdaniem diagnostyka molekularna będzie refundowana przez NFZ odpowiedział, że robione są kroki w tym  kierunku. ,,Obecnie czekamy na ocenę naszych dążeń do wprowadzenia kosztów diagnostyki w ramach kszyka NFZ,  przez Agencję Oceny Technologii Medycznej. Być może lada chwila uda nam się wprowadzić tego typu badanie jako refundowane przez Państwo”. Pan profesor podkreślał potrzebę refundacji takich badań także z ekonomicznego punktu widzenia –  ,,Wczesna diagnostyka przynosi olbrzymie zyski dla społeczeństwa. Przebieg leczenia pacjenta ze zdiagnozowaną cukrzycą monogenową zmienia swój tor  redukując powstawanie powikłań, skutkując znacznym obniżeniem kosztów leczenia.”

Paulina Pruszkowska i serwis biotechnologia.pl serdecznie dziękują dr hab. n. med. prof. nadzw. Maciejowi Borowcowi za udzielenie wywiadu.

dr hab. n. med. prof. nadzw. Maciej Borowiec - Absolwent Wydziału Farmaceutycznego kierunku Analityka Medyczna UM w Łodzi. Początkowo związany z Katedrą Immunologii i Alergologii UM w Łodzi.  W latach 2004-2007odbył staż naukowy w  pkiklin Diabetes Center, Harvard Medical School w Bostonie,  gdzie zdobył prestiżowe stypendium - Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (American Diabetes Association Mentorship) 2004-2006. W Klinice Pediatrii, Onkologii, Hematologii i Diabetologii, I Katedry Pediatrii UM w Łodzi, pracuje jako adiunkt oraz - od 2010 - kierownik Pracowni Immunopatologii i Genetyki. W 2012 roku obronił rozprawę habilitacyjnąd października 2013 pełni funkcję kierownika Katedry i Zakładu Genetyki Klinicznej i Laboratoryjnej. Jest głównym wykonawcą i współwykonawcą kilkunastu projektów MNiSW, a także autorem lub współautorem kilkudziesięciu publikacji oryginalnych i kilkudziesięciu doniesień zjazdowych. Jego prace zaowocowały m.in. odkryciem nowego genu - kinazy tyrozynowa limfocyta B – odpowiedzialnego za jedną z postaci cukrzycy monogenowej, obecnie klasyfikowanej jako MODY 11. Uhonorowany licznymi nagrodami za działalność naukową i dydaktyczną.

Krótka charakterystyka typów cukrzycy monogenowej

Cukrzyca typu MODY

To cukrzyca, diagnozowana poniżej 25 roku życia. Za jej rozwój odpowiedzialne są mutacje w genach kodujących: glukokinazę, a także jądrowy czynnik wątrobowy (HNF). Gen glukokinazy GCK – odpowiedzialny za kontrolowanie poziomu cukru we krwi, natomiast geny kodujące HNF –  należący do grupy białek będących czynnikami transkrypcyjnymi, odpowiedzialny jest za prawidłowe funkcjonowanie komórek beta trzustki. Wyróżniamy kilka typów czynników wątrobowych HNF najważniejsze z nich to: HNF-1A, HNF-4A, HNF-1B.

Cukrzyca noworodkowa TNDM oraz PNDM

Rozwija się już w okresie neonatalnym, wykrywana jest do 6 miesiąca życia. Wyróżnione zostały jej dwa podtypy, uwzględniający jej czas trwania: permanentna (PNDM) oraz przejściowa (TNDM) Dysfunkcja w genach KCNJ11 oraz  ABCC8 wpływają na powyższe zaburzenie. Geny te są odpowiedzialne za kodowanie podjednostek Kir6.2 i SUR1 występujących w kanałach KATP. Mutacje te prowadzą do ograniczonej zdolności ATP do zamykania kanałów w skutek czego, depolaryzacja komórek beta trzustki i sekrecja insuliny jest niemożliwa.

Cukrzyca mitochondrialna

Dziedziczona w inny sposób niż pozostałe typy cukrzycy monogenowej. Wadliwy gen obecny jest w mitochondrialnym DNA, zatem dziedziczony jest tylko w linii matczynej. Z cukrzycą mitochondrialną mamy do czynienia, gdy dojdzie do punktowej mutacji w pozycji 3243 w obrębie genu dla tRNA leucyny, rzadziej w wyniku mutacji punktowa w pozycji 8334, czy w przypadku - 10,4-kb delecji.

Dziś w Berlinie utworzono zamkniętą strefę po tym kiedy w tamtejszym urzędzie pracy zasłabła kobieta. Wstępne badanie wykazało że może być ona zarażona wirusem ebola. Okazało się że wcześniej przebywała w Afryce i mogła mieć kontakt za osobami zarażonymi tą chorobą. W zamkniętej strefie przebywa około 50 osób - są to pracownicy urzędu. Jak ogłosiła ogłosiła Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) epidemia gorączki krwotocznej w czterech krajach Afryki Zachodniej : Gwinei, Liberii, Sierra Leone i Nigerii , zabiła już 1229 osób Odnotowano ogółem 2240 przypadków zarażenia wirusem Ebola.

Innowacyjna Metoda SHIREEN PORING-METHOD została opracowana w Niemczech przez firmę INJEX PHARMA AG, lidera w dziedzinie produkcji i sprzedaży wstrzykiwaczy ciśnieniowych bez igły. Obecnie zdobywa ogromną popularność w Europie Zachodniej (Niemcy, Wielka Brytania, Holandia). W Polsce jest absolutną nowością.Zabieg może być wykonywany przez kosmetyczki po odbyciu odpowiedniego szkolenia.

Metoda Shireen idealnie nadaje się do zwalczania i wypełniania zmarszczek wokół ust (tzw. zmarszczki palacza), bruzd nosowo-wargowych, lwią zmarszczkę między brwiami czy zmarszczek mimicznych. Efekt zabiegu jest natychmiastowy - skóra staje się zaróżowiona i uelastyczniona, a płytkie zmarszczki przestają być widoczne. Jest to metoda bezinwazyjna i bezbolesna, a jej rezultaty utrzymują się przez długi czas.

Zabieg Shireen Poring-Method Kuracja ta oparta jest na wstrzykiwaniu w skórę specjalnie opracowanej formuły kwasu hialuronowego. Ma on działanie wiążące wodę w macierzy komórkowej, co powoduje zahamowanie procesu jej utraty i zapewnia skórze długotrwałe nawilżenie, a w efekcie jej wygładzenie. Sam zabieg wstrzykiwania roztworu jest właściwie bezbolesny, ponieważ narzędzie PoreJet jest urządzeniem bezigłowym, a substancja Fluid One lub Fluid Plus wstrzykiwana jest pod ciśnieniem przez ujścia gruczołów łojowych bezpośrednio do skóry właściwej. Wstrzykiwacz Shireen PoreJet można nazwać strzykawką bez igły. Preparat wstrzykiwany pod ciśnieniem za pomocą Shireen PoreJet rozprowadza się pod skórą w kształcie stożka i wchłania się o wiele lepiej i szybciej niż przy użyciu igły. Energia mechaniczna działania sprężyny i specjalnego tłoku wstrzykiwacza umożliwia pod dużym ciśnieniem szybko, lecz płynnie przeprowadzić bardzo cienki strumień substancji przez mikroskopijne otwory do tkanki podskórnej, bez nakłuwania igłą. Otwór w ampułce Poring-Method ma zaledwie 0,17mm, czyli jest dwukrotnie mniejszy od najmniejszych igieł insulinowych.

Dostępne są dwa preparaty do wstrzykiwania przy pomocy Shireen PoreJet:

Preparat Fluid One to substancja oparta na formie niesieciowanej kwasu hialuronowego, jest to błyskawiczny środek nawilżający z delikatnym efektem wypełnienia stosowany na zmarszczki, zwiększający gęstość i elastyczność skóry. Dodatek mannitolu, naturalnego alkoholu cukrowego w składzie kwasu hialuronowego znacznie spowalnia jego rozkład, co zwiększa długotrwałość efektu.

Natomiast drugi preparat, Fluid Plus, jest oparty na usieciowanej postaci kwasu hialuronowego, dlatego jego głównym efektem jest wypełnianie zmarszczek. Zaleca się stosowanie mieszanki tych dwóch preparatów, ponieważ ich działanie wzajemnie się uzupełnia. Otrzymujemy efekt wypełnienia zmarszczek kwasem hialuronowym, a jednocześnie zapewniamy naszej skórze rewitalizację, poprawę jej nawilżenia i gęstości, a systematyczne podawanie do skóry nieusieciowanego kwasu hialuronowego przedłuża trwałość wypełnienia.

Shireen Poring-Method doskonale radzi sobie nawet z najtrudniejszymi zmarszczkami. Nie tylko wypełnia i wygładza zmarszczki, ale przede wszystkim uruchamia mechanizmy odbudowy i regeneracji skóry. Zabieg jest bardzo bezpieczny i nie powoduje efektów ubocznych, a lista przeciwwskazań jest bardzo krótka.

Źródło: www.poring-method.pl

Popękane pięty oraz suchy i zrogowaciały naskórek – jeśli Twoje stopy reprezentują taki widok, to nawet w najpiękniejszych i najdroższych sandałach będą wyglądały źle. Jak przywrócić im formę?  

Nasze stopy mają wyjątkowego pecha. Mimo, że cały czas pracują i są narażone na rozmaite niedogodności, bardzo rzadko staramy się im zadośćuczynić. Najgorzej traktujemy je zimą, kiedy ukryte pod ciepłymi skarpetkami i ciężkim obuwiem, marnieją przez kilka miesięcy. Dopiero latem, gdy wypada je odsłonić, orientujemy się, że… trzeba było zadbać o nie dużo wcześniej. A zatem rada na przyszłość brzmi: opiekuj się skórą swoich stóp cały czas, tak samo, jak dbasz o dłonie. Tymczasem jednak zrób coś, dzięki czemu z dumą przechodzisz w sandałach całe lato.    

Gorąca kąpiel

Kąpiel stóp to chyba najprzyjemniejsza i zarazem najmniej wymagająca rzecz, jaką możemy sobie zafundować w celu poprawienia ich wyglądu. Nie musimy nawet używać do tego osobnej miski, możemy przecież poleżeć w wannie z gorącą wodą. Wystarczy tylko dodać do niej soli. Oczywiście moczenie samych stóp w misce sprawia, że poświęcamy im więcej uwagi, a wsypane sole bardziej na nie działają. Po upływie 15-20 minut skóra mięknie na tyle, że możemy przystąpić do dalszych zabiegów.    

Osoby, które chcą poeksperymentować, niech koniecznie wypróbują kąpiel z użyciem innych składników. Doskonała dla stóp jest ciepła mieszanka wody oraz mleka z dodatkiem cynamonu lub miodu. Do siedmiu szklanek wody dodajemy trzy szklanki mleka, a następnie rozpuszczamy w nich miód lub dorzucamy cynamon i wlewamy kilka łyżek oliwy z oliwek. Jeśli chcesz zmniejszyć potliwość stóp, zrób im kąpiel wodną z szałwią.    

Pozbywanie się zrogowaciałego naskórka

Po odpowiednim namoczeniu, bierzemy pumeks i ścieramy nim martwy i brzydki naskórek. To chyba najprostszy sposób na jego pozbycie się. Sam pumeks możemy zastąpić specjalną tarką do stóp. Poza tym w drogeriach dostępny jest szeroki asortyment peelingów przeznaczonych właśnie do tej części ciała. Możemy więc użyć wybranego kosmetyku zanim rozprawimy się z naskórkiem za pomocą pumeksu. Taki złuszczający peeling przygotujemy także w domowych warunkach. Mieszamy około pięć łyżek cukru z niewielką ilością oliwy spożywczej lub kosmetycznej. Następnie, przez kilka minut, okrężnymi ruchami wcieramy taką mieszankę w stopy.

Domowe maseczki

Niezastąpiona w trakcie kąpieli będzie też maseczka domowej roboty. Możesz wypróbować maskę bananową, jeśli chcesz odżywić skórę stóp – rozgniatasz dojrzałego banana i łączysz go z naturalnym serkiem homogenizowanym. Jest także alternatywa dla tych, którzy chcą rozjaśnić skórę stóp. Do mieszanki oliwy oraz cukru dodajemy sok z cytryny oraz cynamon. Najpierw masujemy stopy, a później zostawiamy miksturę w formie maski na kilka minut. Z kolei znanym i sprawdzonym sposobem na zmiękczenie skóry stóp jest zastosowanie maseczki z ugotowanego, rozgniecionego ziemniaka. Skórę odżywimy także komponując maskę z płatków owsianych, zalanych gorącym mlekiem.    

Nocna regeneracja

Najlepiej wykonywać takie upiększająco-regenerujące zabiegi przed pójściem spać, aby stopy jeszcze przez kilka godzin odpoczęły. Po kąpieli, połączonej z peelingiem i maseczką, dobrze jest wetrzeć w stopy krem lub maść i włożyć bawełniane skarpetki. Wybierzmy krem przeznaczony właśnie do stóp, ponieważ zadziała on silniej, niż kremy czy balsamy do pielęgnacji innych części ciała. Szczególnie polecane są tutaj preparaty zawierające mocznik, który skutecznie zmiękczy naskórek. Nie pożałujecie też zakupu w aptece maści z witaminą A. Jeśli akurat brakuje nam specyfiku z drogerii czy apteki, możemy zastosować zwykłą wazelinę kosmetyczną.    

Jak widać, istnieje mnóstwo przyjemnych i pachnących sposobów na podreperowanie wyglądu naszych stóp, bez konieczności kupowania zabiegów u kosmetyczki. No chyba, że skóra jest już tak popękana i oporna, że nie pomagają nawet domowe metody. Wtedy skuteczny może okazać się zabieg z użyciem frezarki kosmetycznej. Oczywiście, skoro już dbamy o stan skóry, musimy pamiętać także o doprowadzeniu do porządku paznokci. No i najważniejsza sprawa – bez cierpliwości i regularnych zabiegów nie uzyskamy żadnych efektów!

Źródło: http://www.vitalogy.pl/

Co jeść, aby uniknąć pomarańczowej skórki?

Niewiele jest kobiet na świecie, które nie mają, bądź nigdy nie miały problemu z cellulitem.

Jest wiele przyczyn, które powodują, że na naszym ciele pojawia się tzw. pomarańczowa skórka.

Siedzący tryb życia, otyłość, niewłaściwa dieta, antykoncepcja czy uwarunkowania genetyczne to silne bodźce, przez które powstaje cellulit.

Jak z nim walczyć? Bardzo istotna jest odpowiednia dieta. Należy wprowadzić do naszego menu produkty bogate w witaminę C i błonnik.

Pomaga to oczyścić i odwodnić organizm. Ważne jest by całkowicie odrzucić słodycze oraz rzeczy tłuste i smażone.

Możemy znaleźć w tym co jemy sojuszników, którzy pomogą wygrać walkę z cellulitem.

Zielona herbata

Zawiera ona teobrominę, która przyspiesza metabolizm i uwalnia zmagazynowane w naszym organizmie tłuszcze.

Ma w składzie także potas i cynk, który bardzo dobrze wpływa na skórę.

Aby efekty były widoczne, należy pić 3 filiżanki herbaty dziennie.

Produkty pełnoziarniste

Są one źródłem błonnika, który pozytywnie wpływa na pracę jelit.

Zawierają antyoksydanty, które skutecznie walczą z cellulitem. O jakich produktach mowa?

Ciemne pieczywo, otręby, płatki owsiane, grube kasze, brązowy ryż czy makaron powinny na stałe zagościć w naszej diecie.

Brokuły

Niewielu wie, że brokuły mają kwas liponowy, który jest niezwykle skuteczny w boju o świetny wygląd naszej skóry.

Zapobiega on trawieniu kolagenu w skórze, przez który powstaje cellulit.

To warzywo jest bogate w witaminę C, która odbuduje kolagen a to z kolei redukuje pomarańczową skórkę.

Buraki

Dla większości będzie to wielkie zdziwienie, ale buraki mają wręcz zbawienny wpływ na naszą skórę.

Likopten nie tylko stymuluje krążenie, ale także nie pozwala na zatrzymywanie się wody w organizmie.

Tak samo działają potas i witamina E, którą w czerwonych warzywach możemy znaleźć.

Sok z surowych buraków pozwolą oczyścić nasz organizm i przy okazji zredukujemy cholesterol.

Jajka

Są one źródłem witamin i minerałów, które wpływają na detoksykację organizmu.

Lecytyna, która się w nich znajduje, odbudowuje ścianki komórek skóry.

Nie wolno jednak jeść jajek częściej, niż dwa razy w tygodniu.

Źródło: http://www.celebryci.com.pl/

Adwokat ćpuna-celebryty nie spisał się najlepiej.

Dariusz K. cały czas przebywa w areszcie, po tym jak pędząc swoim sportowym samochodem, zabił kobietę na przejściu dla pieszych.

W krwi wykryto obecność narkotyków, przez co grozi mu do 12 lat pozbawienia wolności.

Sąd od razu zarządził, iż przestępca ma pozostać za kratami przez trzy miesiące.

Przeciwko niemu toczy się postępowanie, ale były mąż Edyty Górniak chciał oczekiwać na dalsze kroki prokuratury na wolności.

Zatrudnił nowego adwokata, by ten wyciągnął go z więzienia.

Mecenas Marek Kondracki twierdził, że dozór policyjny i zakaz opuszczania kraju będzie wystarczającą karą dla jego klienta.

Dodatkowo zapewnił, że nie będzie utrudniał śledztwa. Sąd nie przychylił się jednak wniosku o wypuszczenie K.

- Sąd nie uwzględnił tego zażalenia. Nic się nie zmieniło, jeżeli chodzi o długość aresztu K. Jesteśmy na etapie postępowania przygotowawczego.

Czekamy na szczegółową informację na temat zawartości narkotyków we krwi podejrzanego oraz na wyniki postępowania dowodowego – powiedział dla TVN Warszawa rzecznik stołecznej Prokuratury Okręgowej, Przemysław Nowak.

Źródło: http://www.celebryci.com.pl/

W ostatnich latach bardzo popularny stał sie zawód Kosmetologa. Uczelnie wyższe kształcą w tym kierunku rzeszę studentów. Jednak nawet Kosmetolog kończący Uniwersytet Medyczny nie ma prawa wykonywania szeregu zabiegów z zakresu medycyny estetycznej. Magistrzy z dyplomem często nie marzą również o pracy Kosmetyczki. Absolwenci skarżą się: Kosmetolodzy nie mają szans pracy w klinikach medycyny estetycznej. W gabinetach kosmetycznych preferowane są osoby kończące studium kosmetyczne, gdzie kładzie się nacisk przede wszystkim na praktyczne aspekty zabiegów upiększających. Absolwenci Kosmetologii mają obszerną wiedzę, której nie mają tak naprawdę gdzie wykorzystać. Na pytania co mieści się w zakresie usług świadczonych przez Kosmetologów oraz do kogo tak naprawdę skierowane są studia na kierunku Kosmetologia zgodziła się odpowiedzieć Pani Anna Nowak, prawniczka, aplikantka Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie, zajmującą się m.in. zagadnieniami z branży kosmetycznej.

Przeczytaj również: Pacjenci mają prawo do bezpośredniego zgłaszania niepożądanych działań leków Testy kosmetyków na zwierzętach w świetle nowych regulacji prawnych

Portal Biotechnologia.pl: Czy istnieją regulacje prawne mówiące o tym co dokładnie leży w obowiązkach Kosmetologa?

Anna Nowak: Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, jakie zabiegi może wykonać lekarz, a jakie kosmetolog. Poza oczywistymi przypadkami, gdy w grę wchodzi leczenie pacjenta oraz  w przypadku zabiegów inwazyjnych np. zabiegów chirurgicznych, których wykonywanie jest zastrzeżone dla lekarzy,  pozostaje cały szereg czynności  co do których  pozostają wątpliwości. Obecnie, kwestie wykonywania zabiegów z zakresu medycyny estetycznej przez kosmetologów stały się obiektem zainteresowania Ministra Finansów, ze względu na zwolnienie zabiegów o celu leczniczym z VAT i brak zwolnienia zabiegów o celu estetycznym. W  interpretacjach podatkowych wskazuje się, że zawód kosmetologa został wymieniony przez Ministra Pracy jako zawód medyczny zaś same studia obejmują szeroki zakres przedmiotów medycznych, i kosmetolodzy mogą wykonywać zabiegi o charakterze leczniczym ( np. wspomagające leczenie chorób skórnych). Należy jednak mieć na uwadze, że to stanowisko jest prezentowane dla celów klasyfikacji podatkowej, a nie uprawnień zawodowych.

Pomocne dla rozstrzygnięcia, czym może zająć się kosmetolog są uregulowania z zakresu prawa karnego. Ingerencja w ciało człowieka może stanowić czyn zabroniony na gruncie kodeksu karnego. Aby zabieg kosmetyczny mógł być uznany za legalny, m.in. musi być wykonany przez osobę uprawnioną osobę – lekarza lub innego członka personelu medycznego  i zgodnie z zasadami sztuki (kontratyp czynności kosmetycznych).  Każdy przypadek powinien być  zatem oceniany indywidualnie. Po pierwsze kosmetolog nie powinien wykonać zabiegu chirurgicznego ani dermatologicznego– tu należy odwołać się do zakresu obu specjalizacji lekarskich. Następnie, powinien ocenić czy jest kompetentny do wykonania danego zabiegu, także w świetle ewentualnych komplikacji i możliwości udzielenia pomocy klientowi.

Jakie zabiegi może wykonywać jedynie lekarz medycyny estetycznej?

Wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu "świadczeń zdrowotnych" przez osobę posiadającą odpowiednie uprawienia – przede wszystkim osobę, która ukończyła  6-letnie studia na kierunku lekarskim. Tyle przynajmniej dowiemy się z ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 r. (Dz.U. 1997 Nr 28, poz. 152 z późn. zm.).  Świadczenia zdrowotne to w szczególności badanie stanu zdrowia, rozpoznawanie chorób i zapobieganie im, leczenie i rehabilitacja chorych (ustawa o zawodzie lekarza i lekarza dentysty) a także działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania (ustawa  o działalności leczniczej z dnia 15 kwietnia 2011 r. (Dz.U. Nr 112, poz. 654 z późn. zm.).  Wśród specjalizacji lekarskich brak jest specjalizacji z zakresu medycyny estetycznej – w praktyce zajmują się nią lekarze chirurdzy, chirurdzy plastyczni, dermatolodzy.  Z kolei zawód kosmetologa nie jest regulowany. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania z dnia 27 kwietnia 2010 r. (Dz.U. Nr 82, poz. 537) wymienia go co prawda jako jednego ze specjalistów z zakresu ochrony zdrowia, obok np. psychoterapeuty ale klasyfikacja ta została wprowadzona na potrzeby rynku pracy i nie wynikają z niej żadne uprawnienia czy definicja zawodu.

Czy jest szansa w przyszłości na zmianę prawa? Czy kosmetolodzy będą mogli przejąć cześć obowiązków lekarzy?

Możliwe, że zmiany pójdą w kierunku wprowadzenia nowej specjalizacji lekarskiej – lekarza medycyny estetycznej. W ubiegłym roku jedno ze stowarzyszeń lekarzy złożyło Ministrowi Zdrowia apel o uregulowanie  rynku usług medycyny estetycznej, ale póki co Minister nie ogłosił zmian w  tym zakresie. Postulat lekarzy zajmujących się medycyną estetyczną to  wprowadzenie  zasady, że  wszystkie procedury, które wiążą się z przekroczeniem granicy skórno-naskórkowej leżą jedynie  w kompetencjach lekarza.  Na pewno pomocne byłoby określenie uprawnień kosmetologów. Wydaje się, że wiązałoby się to automatycznie z pewnymi  ograniczeniami uprawnień dla kosmetyczek.

Czy takie zmiany legislacyjne da się połączyć z postulatami deregulacji zawodów – to już pytanie do polityków. Czy uważa Pani, że w obliczu istniejących regulacji prawnych studia magisterskie na kierunku Kosmetologia mają sens?

Z pewnością polecałabym je każdej osobie planującej wykonywanie zawodowo zabiegów kosmetycznych. Wiedza zdobyta podczas studiów jest nieporównywalnie szersza niż podczas kursów kosmetycznych, co pozwala poszerzyć ofertę, wykonywać zabiegi zgodnie z zasadami sztuki, prowadzić zabiegi profilaktyczne oraz wspomagające leczenie. Natomiast osobom myślącym  o zabiegach z zakresu  medycyny estetycznej, doradziłabym  studia medyczne uzupełnione studiami podyplomowymi (medycyna estetyczna, kosmetologia dla lekarzy) lub specjalizacją (chirurgia, dermatologia).

Portal Biotechnologa.pl serdecznie dziękuje za udzielenie odpowiedzi.  

Rozmawiała Agata Lebiedowska

Źródło: http://biotechnologia.pl